11 ∞ Yüzleşme

250 80 62
                                    

_____________________________________________

Luke'un ağzından;

Korku, aklın katilidir. 

Korku, mutlak yıkım getiren küçük ölümdür. Korkumla yüzleşeceğim.

Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim. 

Ve geçip gittiğinde, ben hâlâ burada olacağım.

Hazırım, artık yüzleşelim!

2022'NİN SON GÜNÜ, YILBAŞI AKŞAMI

MATTHEWS MALİKANESİ

23:00

Bu gece saat 00:00 olduğu zaman, 365 günlük yeni bir defterin ilk sayfası açılmış olacak. 

Herkes için yeni umutların, dileklerin ve hedeflerin olduğu bu özel zaman dilimi, benim içinse; geride bıraktığım binlerce asrın yazılı olarak durduğu tozlu defterler arasında, rafa kaldırılacaktı. 

Maggie ve Abigail,

Matthews malikanesinin büyük salonunda, yılbaşını kutlamak istemişlerdi. Daha önce en son ne zaman kutladığımı bile hatırlayamadığım yılbaşı için, onlara onay vermiştim. 

Onay vermemle birlikte bütün hazırlıklara heyecanlı bir şekilde sabahtan başlamışlar ve yeni yeni bitirmişlerdi. Dağın arkasında duran askeride salona davet etmiş, onlarında katılmasını istemiştim. İçeride oluşan kalabalığı ise, salonun büyük camının önünde duran siyah koltuğa oturarak izlemeye başladım. 

Bakışlarımı Abigail ve Maggie'ye çevirdiğim zaman, salonun ortasında duran büyük yılbaşı ağacının süslerini seçiyorlardı. Askerlere baktığım zamansa hepsi hazırlanan masaya oturmuş sohbet ediyorlar, gülümsüyorlar, mutlu gözüküyorlardı. 

Matthews malikanesinin koridorlarındaki duvarlarda bulunan, Slyvia'nın insan kanıyla çizerek astığı her tabloyu Maggie ve Abigail eşliğinde kaldırtmış ve bekçilere yaktırarak yok ettirtmiştim.

Duncan, ''Efendim, bir arzunuz var mı?'' diye sorarak yanımda belirdi.

''Efendim yerine, ismim ile hitap etmeni söylemiştim Duncan.'' diyerek yüzüne baktım.

Duncan, ''Ö-Özür dilerim efen- Luke.'' diyerek gözlerini yere çevirdi.

Oturduğum koltuğun karşısında duran siyah koltuğa oturması için, parmağımla koltuğu işaret ettim.

Duncan, ''Oraya oturabilir miyim?'' diye sordu tedirgince.

Derin bir iç çekerek ayağa kalktım. Duncan'a doğru yürümek istediğim zaman, bir adım geriye gitmişti. Olduğum yerde ona baktığım zaman, onun sürekli komut alarak söyleneni yapmış ve yapmazsa yüzünde duran kesik izlerinden cezalandırılmış olmasını kendime benzettim.

Çünkü Duncan ile tam olarak aynı olmasak bile, geçmişte Hodrick ile yaşadığım zamanlar bana verdiği kesikler Duncan'a verilen zarar gibi fiziksel değil, ruhsaldı...

KUTSAL YA DA BEYAZUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum