Taehyung's pov:
უეცრად ამოვისუნთქე.
შემდეგ კი ჩემ თავს უკან ტკივილი ვიგრძენი.
აგგხ..რა მოხდა?
გამოძრავება ვცადე, მაგრამ მერე მივხვდი, რომ სკამზე ვიყავი მიბმული..
ვერაფერს ვერ ვხედავდი..
მერე მახსენდება, რომ ბოლოს ,,მან,, რაღაც დამარტყა და მეც გავითიშე.
მომიტაცა?
აქედან უნდა წავიდე!
ის გიჟია.
მე მას არც კი ვიცნობ!
რაღაც მაფარია თავზე.
ალბათ ტომარა?
არ ვიცი.
მალე კარი გაიღო და ვიღაც შემოვიდა.
შემეშინდა.
გთხოვ..
არ მატკინო..
ჩემს გონებაში ვიხვეწებოდი.
"ვიცი გღვიძავს თავის მოჩვენება შეწტვიტე" ჩაიცინა.
ახლოს მოვიდა.
"გ-გთოვ..არაფერი დამიშავო" შევეხვეწე.
"არ ინერვიულო ძვირფასო, ჯერ კიდევ ბევრი რამის გაკეთება მინდა შენთან" თქვა და ის ,,ტომარა,, ამხადა თავიდან.
როგორც კი სინათლეს ვხედავ, მაშინვე სწრაფად ვიწყებ თვალების ხამხამს, რო. შევეჩვიო სინათლეს.
მას შევხედე.
შემეშინდა და უკან დახევა ვცადე
ისევ ის ნიღაბი ეკეთა.
"არ გაინძრე საქორწინო ტანსაცმელს გაიფუჭებ" მითხრა მან.
რა?
ჩემს სხეულზე დავიხედე ყავისფერი კლასიკური შარვალი და თეთრი პერანგი მეცვა..ვიღაცის სისხლში ამოსვრილი..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ვ-ვისი..სისხლია?" ვიკითხე შეშინებულმა.
"ოჰ ეს?" თქვა და ტანსაცმელს შეეხო.
"ეს..მამაჩემისაა, მაგრამ როგორც მისი ასევე დედას სისხლიცაა მასზე" თქვა მხატვრულად.
"შ-შენ.."
"მე მოვკალი ისინი..ერთად ამიტომაა ორივეს სისხლი ამ სამოსზე" თქვა უხეშად.
"რ-რატომ..?" ვიკითხე შეშინებულმა.
"გასართობად.."თქვა და თავი გვერდზე გადააგდო.
ამის გაგებისას ძვლებში გამცრა.
"სხვათა შორის, გიხდება როგორც კლასიკური სტილი ისე წითელი ფერიც..მითუმეტეს სისხლის ფერი"
ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე.
მკვდრის სამოსი რატომ მაცვია?
"ვ-ვინ..ხ-ხარ?"ვკითხე.
"მე?..გაჩვენებ ვინ ვარ" თქვა მან.
ნელა წაიღო ცალი ხელი უკან ცალი ნიღაბს მოჰკიდა და ნელა მოიშორა ნიღაბი..
ის იყო ადამიანი ვისაც ნამდვიალდ არ ველოდი...
ჯიმინი მართალი იყო...
არასდროს ენდო ნიღბიან ადამიანს.
