No one's pov:
თეჰიონს მისი ეგრედწოდებული ,,ქმარი,, კიბეებზე ისე მიათრევდა თითქოს თოჯინა ყოფილიყოს.
ეხვეწებოდა გაეშვა მაგრამ ყურადღებას არ აქცევდა.
"გ-გთხოვ...გაჩერდი" ეხვეწებოდა, მაგრამ ჯანქუქი მას ყურადღებას არ აქცევდა.
ის აგზნებული იყო ახალგაზრდასგან განსხვავებით.
"აჰ საყვარელო" თქვა ჯანქუქმა სევდიანი ტკბილი ტონით.
მათ ოთახში როცა შედიან ჯანქუქი უხეშად აგდებს თეჰიონს ლოგინზე.
ბიჭი სწრაფად ეხვევა იქვე დადებულ ბალიშს..იმის შიშით, რომ მის წინ მყოფი რამეს დაუშავებს მას.
მის ლამაზ მრგვალ თვალებში ცრემლები გროვდება და ამით ჯანქუქი უფრო ხალისდება.
საწოლთან მიდის და თეჰიონისკენ სვლას იწყებს ის კი უფრო და უფრო უკან იწევს.
ჯანქუქი ამაზე ბრაზდება.
თეჰიონს ორივე ფეხში ავლებს ხელებს და მის ქვემოთ იქცევს..ახლა შეუძლია ის გააკეთოს რაც უნდა.
ყველანაირი ,,შეფერხების,, გარეშე
ვერავინ შეუშლის ხელს.
ჯანქუქი ოდნავ ზემოთ აიწია თეჰიონმა ადგომა სცადა მაგრამ ისევ საწოლზე დააგდო მანიაკმა რაზეც თეჰიონმა ჩუმად ამოიკვნესა.
ჯანქუქმა თეჰიონის ორივე ხელი დაიჭირა საწოლის გვერდით ტუმბოს უჯრიდან შავი ნაჭერი ამოიღო და თავს ზემოთ დაუბა.
"ბოდიში პატარავ, მაგრამ შენ ძალიან ცელქი ხარ" თქვა ჯანქუქმა ღიმილით.
თეჰიონი მოძრაობდა..ახლა ძალიან სურდა ჯანქუქისგან შორს ყოფნა.
მის შეუმჩნევლად ხალათი რომელიც მას ეცვა კვანძი გაუხსნა..და მისი შიშველი სხეულიც იხილა მანიაკმა.
თეჰიონი მის წინ მთლიანად შიშველი იწვა.
იცოდა რაც უნდა გაეკეთებინა მისთვის.
გრძნობდა, რომ მისი ოცნებები ინგრეოდა.
"გთოვ..არ გააკეთო ეს..." თეჰიონი შეეხვეწა მას და ტირილი დაიწყო.
ჯანქუქმა ჩაისმირკა თეჰიონის ყურთად დაიხარა და უთხრა.
"იცი ძვირფასო, ცუდი ბიჭები ისჯებიან არა?"
👋
