A mansion With our Six Boss

CHAPTER 1

Maxine pov;

Nasa gilid ako ng kabaong ng mga mahal ko sa buhay, at nag luluksa sa harap ng mga ito nabigla padin ako sa nangyare sa mga magulang ko dahil wala man Lang akong nagawa para di sila tuluyang mawala sa piling ko.
Ramdam kong hinawakan ako ng kaibigan ko upang damayan

"tahan na pumapangit ka oh" sabi neto habang tinatapik ako sa likod

"mas hindi sasaya sila tita tsaka tito kung ganyan kalungkot ang nag iisang anak nila"
dagdag na sabi Ng kaibigan ko, kaya napa lingon na lamang ako at Dali Dali ko siyang niyakapan

"alam mo kahit umiyak ako alam kong maganda ako (pabiro kong sabi)" tsaka siya bumitaw sa yakap ko

"alam mo kahit kaylan mahangin ka, you know girl mas maganda Kong kumain kana tsaka girl maligo ka nga ang bantot mona" maarteng sabi neto tsaka nag takip ng ilong.

"arte mo ha" pag rereklamo kong sabi sakanya

"ngapala max pano kana niyan? Saan Ka titira" tanong neto

ano nga bang magagawa ko kundi tumira sa bahay naming mag isa dahil wala na ang mga mahal ko sa buhay, kung bakit kase hindi nalang ako sumama sakanila upang kasama ako sa nabunggo.

" dito padin sa bahay, kayanin nalang wala nadin naman na akong magagawa dahil wala na sila mama at papa" malungkot kong sabi kaya ay tumabi Ito sakin at niyakap ako

Hindi ko mapigilang maiyak dahil sa sitwasyon ko, hindi ko alam kong anong gagawin ko ng wala ang mga magulang ko, pano ako tanong kona lamang sa mga magulang kong nakahiga sa kabaong.

"hindi ako papayag be, alam ko Kung anong gagawin mo lalo na pag mag isa ka, mag papaalam ako kela mama't papa para Samahan kana lang dito" seryosong sabi neto.

" baliw ka, wag na Kaya ko naman wag Kang mag alala" sagot ko na nakangiti dito

"ay hindi girl, sasamahan kita at alam Kong papayagan ako ng magulang ko para samahan ka" masayang sabi neto.

napangiti nalamang ako sa sinabi neto sapagkat Napaka swerte kong Meron akong kaibigang kagaya niya.

Rain pov;

Lumipas na ang ilang araw at ililibing na ang mga magulang ni max, Hindi ko kayang Tignan siyang umiiyak ng ganyan kalala na hindi na tumitigil kahit na hindi Ito makahinga, awang awa ako sa kaibigan ko dahil sa sitwasyon niya, hinang hina ako sa itsura neto sapagkat alam kong mahal na mahal niya ang mga ito, maraming pangarap si max para sa pamilya niyang nawala sakanya dahil sa isang trahedya.

Lumapit ako at inalalayan ang kaibigan kong iyak ng iyak at halos gusto netong wag ilagay ang magulang neto sa lupa
Wala akong magawa kundi hawakan at yakapin nalamang ito dahil sa gusto kong ilabas niya lahat ng sakit na nararamdaman niya.

Lumapit ako sa mga magulang kong naki lamay sa mga magulang ni max upang humingi ng tubig na maaring IPA inom Kay max

"ma pahingi nga saglit ng bottled water ipaiinom kolang Kay max" alalang Sabi ko habang nakatingin Kay max

Agad Naman akong binigyan ng tubig ni mama upang maibigay ko agad sa kaibigan kong nag luluksa.

" tumahan kana jan, uminom kana mona ng tubig oh" sabay hawak sa mag kabilaang braso neto upang itayo sa kinauupuan niyang lupa, tingin lamang ang nakuha ko mula sakanya ng ibigay ko ang tubig.

Magang maga ang mata neto at halatang may gusto pang ilabas, napatingin nalamang ako sa libingan nila tita na inaayos na ng mga nag ttrabaho upang takpan ang kabaong sa loob, " tita, tito bakit Napaka aga niyo namang nawalay Kay max kaylangan pa niya kayo " saad ko sa libingan nila.