ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ချန်းယောလ်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ လက်ထပ်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ သတို့သားလောင်း တစ်ယောက်အဖြစ်ပြန်တွေ့တယ်
မင်္ဂလာပွဲမှာ ဝတ်ဆင်မယ့် ဖိနပ်ကနေ..ဝတ်စုံအထိ
ဂျွန်ဟီးစိတ်တိုင်းကျ လိုက်ဖက်တဲ့ ဝတ်စုံကိုလည်း သူတို့ရွေးပြီးပြီ
သူတို့သမီးဝတ်စုံနဲ့ Fitting Room ထဲက ထွက်လာတဲ့အခါ သူဟာ ငိုချင်နေခဲ့တယ်
ဂျွန်ဟီးစီစဉ်ထားတဲ့ မင်္ဂလာခန်းမဟာ သူတို့မြို့လေးမှာ ဆိုတာကို သိလိုက်ရတုန်းကလည်း သူဟာ အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြစ်ခဲ့ရသေးတယ်
“ချန်းနှစ်သက်တဲ့ မြို့လေးမှာ လက်ထပ်ပွဲကျင်းပချင်လို့” ဆိုတဲ့ ဂျွန်ဟီးရဲ့ စေတနာကို သူဟာ ဘာမှ မကန့်ကွတ်နိုင်ခဲ့ဘူး
“ချန်း ကျွန်မနဲ့လက်ထပ်ချင်တာ သေချာရဲ့လားလို့” မေးတုန်းကလည်း သူဟာ သူ့ကိုယ်သူ မသေချာတာတောင် ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ကတိပေးခဲ့တယ်
ဘက်ခဟျွန်းနဲ့ သူ့ရဲ့ ပြသနာထဲမှာ ဂျွန်ဟီးကို ထပ်မထည့်သင့်ဘူးလို့ တွေးခဲ့တယ်
ခန်းမရဲ့ အလယ်မှာ သူတို့သမီး ဝင်လာလို့ ရပါပြီ လို့ အခမ်းအနားမှုးက ကြေညာတယ်
ဒီဘုရားကျောင်းမှာ ဘက်ခဟျွန်းနဲ့သူတို့ရဲ့ မဂ်လာပွဲကို ကျင်းပခဲ့ကြတာ
အဲ့ဒီတုန်းက သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်နဲ့ မိဘတွေကို ဇွတ်ဆွဲခေါ်လာပြီး သူတို့ဘာသာ လက်ထပ်လိုက်ကြတာဖြစ်သည်
ဂျွန်ဟီး သူ့ဆီတစ်လှမ်းချင်း လှမ်းလာတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့
သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး စိတ်ထိခိုက်စရာ အတိတ်တွေထဲက ရုန်းထွက်နိုင်ပါ့မလားလို့ စိတ်ပူမိတယ်
ဂျွန်ဟီးရဲ့ ဘဝကိုရော သူဖျက်စီးမိပြီလားလို့ရောပေါ့
အပြုံးတစ်ခုကို တပ်ဆင်ထားဖို့ထိကို အားမရှိနိုင်လောက်အောင် ဆစ်ခနဲ ဆစ်ခနဲ နာကျင်နေတယ်
သတို့သမီးကို ဖခင်ဆီကနေ လက်လွှဲယူပြီးနောက်မှာ သူအတတ်နိုင်ဆုံး ပြုံးပြလိုက်တယ်
YOU ARE READING
Bittersweet
Fanfictionအချစ်ဟာ ချိုမြိန်သလား ခါးသီးပါသလား ချစ်ဖူးသူမှသာ သိနိုင်ပါလိမ့်မည် သေချာတာက "Love is a hole in the heart." ဆိုတဲ့အတိုင်း ချစ်မိသွားတာနဲ့ နှလုံးသားထဲက ကွက်လပ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကသာ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာမျိုးပါပဲ သူမှ မဟုတ်ရင် အမြဲနာကျင်နေရတော့တာမျိ...
