A Casanova's Love

Chapter 3

"TANGA ka ba girl?" Agad napa arko ang kilay ni Céline nakatingin sa matalik  niyang kaibigang, si Lourie. Lourie held her breath and looked at Céline as if she's the most stupiest person she had ever met.

"Kung ako sayo, kumatok nalang ako sa taenang pinto na'yon at kinaladkad ang mga putangina kapitbahay mo." Marahas nalang siyang napabuntong hininga kahit kailangan talaga mala-eskandalosa talaga itong kaibigan  Palibhasa player ng Softball sports itong bruha nato may lakas loob ng bumugbug.

Narito lang naman siya para ipalamig ang utak niya sa kapehan ni manang Lordes dahil wala na sa tamang katinuan . Bakit ba kasi sinabi niya pa ito sakaniya? Yan tuloy makikinig naman siya sa walang katapusang suhestyon nito. Keso daw na kung siya lang raw ang naroon, matagal na nadaw nitong hinampas ng baseball bat.

"Nangyari na ang nangyari, Laurie. Kaya pwede ba kalimutan nalang natin?"

"Anong kalimutan r'yan ang pinagsasabi mo?" Inis nitong sita sakanya. "Céline intindihin mo na baka sakaling mangyari iyon ulit. Or worse harap-harapan na nila iyong ipakita sayo ang karumaldumal na kadyutan ang ginawa nila.'kung tutuusin kulang panga yong ginawa mo eh." Sabay subo nito sa mainit na pandesal.

"Oo, tama ka na. Ikaw na may lakas loob." She rolled her eyes out and looked sarcastically at Lourie, whose mouth was filled with her bread toasted in with milk mixed coffee.

Huminga muna ito ng malalim bago tinignan siya nito ng puno ng pag-alala." Hindi naman sa ganoon ang ibig kung sabihin, Céline. Ang gusto ko lang naman sabihin, sana nilakasan mo nalang ang loob mo kesa naman pinindot mo 'yung alarm. Pano kung may nakakita sayo? Pano nalang kaya kung malaman ng agency ng apartments mo ang ginawa mo?"

"Sasabihin ko sakanila ang totoong nangyari. May hawak na ebidensya naman ako kaya sure akong maniniwala sila. Kung hindi, edi mga tanga sila, eh. Kasalanan ko pa ba yon?" Napailing nalang tuloy si Lourie sakanya. Alam naman nito kung gaano talaga katigas ang ulo niya, kasing tigas ng bakal.

"Sa tingin mo paniniwalaan kaya nila ang katotohanan na sasabihin mo? Alam natin pareho na hindi.'Jusko, sayo Céline. Kung sana tinawagan mo nalang ako para ako nalang ang kumatok para sayo."

"Tas ano? Pareho tayong makukulong ulit? Baka nakakalimutan mo Lourie nung high-school tayo." Paalalala niya rito na ikinatahimik ni Lourie. Alam niya kung gaano kalaki ang galit ng kaibigan niya sa mga pulis. Dinakip lang naman sila ng walang dahilan at nakulong roon ng isang gabi, sa kaarawan pa niya talaga nangyari.

"Taena mo naman. Ba't mo pa pinaalala." Asik nito sakanya.  Lihim nalang siyang napatawa at isinawsaw ulit ang tinapay sa nangangalahati niyang kape.

"Kase ayaw mong manahimik." Simpleng tugon niya habang pikit matang kinagat ang pandesal hawak.

"Malamang! Papaano ako tatahimik kung iyang lintek na kapitbahay mo ay may sayad sa utak?! Tangina mga yon! Ano sila pornstar? Na hiya patalaga sila,"

"Kaya nga tumahimik kana." Akala niya tatahimik na ito kakadaldal ng mga ibat-ibang solusyon sa nangyari, tatlong araw ng nakalipas.

Yes. It's been three days since that unfortunate events happened to Céline boring life. Laking pasasalamat pa nga niya dahil mukhang walang nag hihinala na may tao palang likod sa nangyari at siya iyon.

Napangiti nalang siya ng wagi di masiwasang maisip, pabor talaga sakanya ang tadhana sa buwan nato. Mabuti nga kung ganoon, buong buhay niya ngayon lang din naman niyang naranasan paboran ng tadhanan. Minsan sa buhay niya naransan narin niyang pagkaitan, na ultimo peso kinakailangan niyang pagtrabuhan para may pang bili lang siya ng pagkain.

Kaya laking pasalamat niya kay manang Lordes dahil tinulungan siya nitong makapag-aral at sa awa ng diyos ay nakapagtapos rin siya ng kolehiyo, Bachelor of fine arts.