သူ့မေးခွန်းကို ချန်းယောလ်က ဘာမှမဖြေဘဲ ခေါင်းခါပြီး ထရပ်လိုက်တဲ့ ချန်းယောလ်က တစ်ချက်ယိုင်သွားတာမို့ သူကပျာကယာ သွားထိန်းလိုက်ရသည်
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ နေမကောင်းဘူးထင်တယ် မင်းကိုကြည့်ရတာ”
သူက ချန်းယောလ်ရဲ့ အတွင်းရေးမှူးဆိုပေမယ့် အရမ်းကြိုးစားပြီး ထူးချွန်တဲ့ ချန်းယောလ်ကို ညီငယ်တစ်ယောက်လို ဂုဏ်ယူရသည်..ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ကြီး ခန္တာကိုယ်ကို မညှာမတာ ခိုင်းပြီး ဘာကြောင့်ကြိုးစားနေရသလဲ နားမလည်တော့ပါ
“ရတယ် ဟျောင့်..ရုတ်တရက်ထလိုက်လို့ မိုက်ခနဲဖြစ်သွားတာပါ”
“မင်း အနားယူသင့်နေပြီ၊ ဒီနေ့တော့ အိမ်ပြန်ပြီး နားလိုက်ပါလား”
“ခဏ နားလိုက်ရင် သက်သာသွားမှာ ကျွန်တော့ကို အမေရိကာနိုတစ်ခွက်လောက်”
“မင်း ဒီတစ်ခွက်လည်း မသောက်လိုက်ဘူးလေ”
“အော် ဟုတ်သား။ကျွန်တော်မေ့သွားလို့..အဲ့ဒါပဲ သောက်လိုက်မယ်”
“အေးစက်နေပြီကို..ထပ်မှာပေးမယ်နေအုံး”
“ရတယ် နေပါစေ၊ မသောက်တော့ဘူး ..ကျွန်တော် ဒီနေ့ ဘာ schedule တွေရှိသေးလဲ”
“ဒီနေ့ အားလုံးပြီးပြီ။ အချိန်ကိုလည်းကြည့်အုံး အိမ်ကို ပြန်ဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်။ လာ အိမ်လိုက်ပို့ခဲ့မယ်”
“အာ ရတယ် အစ်ကိုပဲ ရုံးဆင်းလိုက်ပါ၊ ကျွန်တော့် ဘာသာပြန်လိုက်မယ်”
“မင်း ဘာသာဆို မပြန်လို့ပေါ့..နားလိုက်တော့ ဒီနေ့တော့၊ နောက်ပါတ်ထဲမှာ oversea trip တွေလည်းရှိသေးတယ်၊ မင်းကြည့်ရတာ condition သိပ်မကောင်းဘူး..လာ သွားမယ်”
သိမ်းစရာ ရှိတာတွေ အကုန်သိမ်းပေးပြီး သူအတင်းအကြပ် ကားဆီဆွဲခေါ်လာတဲ့နောက်
မလိုက်ချင် လိုက်ချင် လိုက်လာသည်။
***
အသက်ရှုလိုက်တိုင်း အသက်မဲ့နေသလို ခံစားရတယ်
ဘက်ခဟျွန်းကို ခေါင်းထဲကနေ ထုတ်ဖို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အကြိမ်ကြိမ်သတိပေးနေပေမယ့်
YOU ARE READING
Bittersweet
Fanfictionအချစ်ဟာ ချိုမြိန်သလား ခါးသီးပါသလား ချစ်ဖူးသူမှသာ သိနိုင်ပါလိမ့်မည် သေချာတာက "Love is a hole in the heart." ဆိုတဲ့အတိုင်း ချစ်မိသွားတာနဲ့ နှလုံးသားထဲက ကွက်လပ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကသာ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာမျိုးပါပဲ သူမှ မဟုတ်ရင် အမြဲနာကျင်နေရတော့တာမျိ...
Bruises under the surface
Start from the beginning
