The veil of Betrayal : Love's Treacherous Path

Chapter 5

Nasa cafeteria kami ngayon ng hotel. As if i have a choice. Hinihintay ko lang siya sa table siya na daw kasi bahala. Kinuha ko ang aking telepono at pahilim siyang kinuhaan ng picture habang naka talikod siya his so damn attractive with his simple navy blue t-shirt and black pants.

I check my Instagram kung may nag message ba pero puro lahat yun sa mga fans kaya hindi ko na pinansin. Parang may sariling buhay ang mga daliri ko at pinindot ang search bar I type engineer Maverick Instagram hindi naman ako nabigo ng mahanap yung pinindot ko ang profile niya. Nabigla ako ng marealize ang profile niya it was my picture 11 years ago. Naka tapat ang litrato ko sa isang malaking bahay, the house looks so familiar. Nanginig ako bigla i don't why.

"Bea are you okay?" engr. Maverick asked.
Putting me again in reality. I just nod at him at bahagyang pinatay ang telepono.

"Engr? Can i borrow your phone? Makikitawag lang na lowbat kasi ako and may usapan kami ni audrey." pag dadahilan ko sakanya.

"Yes of course." mabilis niyang sambit at nilahad saakin ang kanyang telepono. Nag paalam din ako na sa banyo ako tatawag kasi maingay dito at pumayag naman siya.

Pumasok ako sa isa sa mga cubicle sa banyo at binuksan na ang kanyang telepono

Nanginginig akong pinindot ang gallery. I am determined to find who you are and why did you have my picture when that picture has only 2 copies.

Natigil ako sa pag scroll ng makita ang isang pamilyar na mukha ang mukha na matagal ko nang hinihintay na akala ng lahat pati ako ay patay. Zachry Austin! Ang minahal ko ng ilang taon, ang dahilan kung bakit ako umalis ng spain. Linipat ko ang litrato sa isang litrato na alam kung ikakaguho ko it's our last picture before his accident.

Kusa nalang tumulo ang luha ko linipat ko na ang litrato it was my picture when my 14th birthday. Humagolgol ako hanggan sa napakalma ko ang aking sarili. Tinawagan ko si audrey para hindi na maghinala si Za-ethan!

"Audrey punta ako ng apartment mo." ani ko sa kabilang linya at napa iyak na naman ako.

"Tita? What happened? Are you okay?" nag aalala niyang tanong.

Kusa nalng akong na iyak ng walang preno hanggan sa hindi na ako nakaka hinga ng mabuti. It hurts as fuck! Bakit niya itinago?

"Tita where are you? Pupuntahan kita." tanong ni audrey na mas ikinaiyak ko.

Fuck! Akala ko ba tris naka move on kana? Kaya pala bea ang tawag niya saakin because at the very first nakilala niya ako buong buhay ko isa lang ang tumatawag saakin ng bea and its him zachry my first love.

" Please audrey. Nasa cafeteria ako ngayon ng braselton company."

"im on my way." aniya at pinatay na ang linya.

Lumabas na ako ng cubicle at naghilamos hanggan sa napakalma ko na ang sarili tsaka pa ako lumabas ng banyo.

My directed to him na nakatingin din saakin
naiiyak na naman ako kaya tudo pigil ang nagawa ko. Unti unti akong lumapit sakanya at nginitian.

"Thank you. Umm.. By the way hindi na ako maka sabay kumain papunta na kasi si audrey may emergency." Ani ko at kinuha na ang bag bago nag pilit ng ngiti sakanya.

"Bea are you okay? Anong nangyari bakit ang pula ng ilonh at mata mo? Umiyak ka ba?" Nag aalala niyang tanong.

Fuck dont call me bea.

"Okay lang ako. May ipis kasi sa banyo kaya naiyak na ako." ani ko at nagpilit bn ng ngiti. It hurts zachry!

"Tita!" Umalingangaw sa buong cafeteria ang boses ni audrey.

Agad siyang naglakad saakin, natigil siya sa paglalakad ng makita kung sino ang kaharap ko.

"Engr. Punta na kami." Paalam ko saknya at bahagya na siyang tinalikuran.

Bahagya na naman tumulo ang luha ko hanggan sa naka pasok na ako sa kotse ni audrey doon ko na nilabas ang nararamdaman ko bahagya akong sumigaw ng hindi ko na kaya ang nararamdaman.

Pina andar na ni audrey ang kanyang kotse at pinaharurot na hanggannsa dumating kami sa kanyang apartment.

Wala akong kibo hindi na din nag dare si adrey na masalita. Dumiretso na ako sa kanyang higaan at binalot ko ang sarili ko sa kanyang kumot.

Zachry why did you have to lie? Agad na akong umiyak ng malakas hangagan sa naramdaman kung braso na naka yakap saakin.

"tita... Anong nangyari?" maiyak iyak niyang tanong.

"Audrey.. It hurts. Bakit kailangan niyang itago ang katotohanan saakin? Why?" hagulgol ko.

"Who ate?" umiiyak niyang tanong.
Hindi ko ito sinagot. Im not ready yet.

Nagising nalang ako sa haplos ni audrey saakin. Hindi ko na pla namalayan na naka tulog kanina.

"Ate dinner." Ani audrey.

Bahagya akong bumangon at nginitian si Audrey. Napawi ang ngiti ko ng ma alala ang dahilan kung bakit ako nandito.

Kinusot ko ang mga mata ko ng maramdaman ang hapdi nito.

"Audrey? I have a question...." tanong ko sakanya habang kumakain kami ng hapunan.

"Ano po yun?" aniya. Bahagyang tumingin muli saakin.

"Audrey, when someone lied about his identity to you, and that person know that you're longing for him but still choose to hide.... What will you do?" tanong ko at tumigil kumain.

"Umm... Kung saakin po... I'll let him or her explain first. And if his reason is enough then..... Ok?" Sagot niya ramdam ko ang pagtingin niya saakin.

"Audrey I have to tell you something."ani ko at tiningnan siya. Kunot noo lang ang sagot niya.

"R-rey, natatandaan mo ba si zachary? The one I tol-" hindi pa ako natatapos magasalita ng nabilaukan siya.

Agad ko siyang binigyan ng tubig at hinaplos ang kanyang likod.

"Tita... Are you saying na nakita mo siya?" kunot noo niyang tanong.

"Yes. But i dont know what to feel"ani ko" magiging masaya ba ako kasi nagbalik siya o magagalit ako kasi tinago niya ang katotohanan at alam niya na matagal ko na siya pinapahanap hangan sa sumuko na ako." habang humihikbi ako.

Agad akong niyakap ni audrey ng mahigpit
na lalo akong napaiyak.

" Sshh.. Tita. Let him explain first. Baka enough reason talaga kaya siya nagsinungaling. "aniya.