FLİPTA

3.Bölüm

Tehlike

Parlas Bey'in beni buraya bırakıp gitmesinin üzerinden bayağı zaman geçmişti ama halen ortada kimse yoktu.Ve zaten korkudan uyuşan beynim artık kökten işlevini yitirmek üzereydi.Bir de bunun üzerine bilinmezlikler eklenmişti.

Sonunda açılan kapı sesiyle düşüncelerimden koptum ve içeri giren Parlas Bey'e baktım.Tam konuşmak için ağzımı açmıştım ki sözümü kesti."Sakın bir şey sorma Berfin sadece tehlikede olduğunu ve dikkatli olman gerektiğini bil yeter."Sözü bittiği gibi de gözleriyle kapıyı işaret etmişti bana.Kapıya doğru ilerledim bende.Çıktığımda karşımda duran adam bana yolu gösterdi ve odama geldim.

Halen dahada kafayı yiyecek raddedeydim.Tehlikede olduğumu söylüyorlardı ama açıklamada yapmıyorlardı.Ve maalesef ki bende onun soğuk yüzünden korktuğum için zorlayamıyordum da.

Aniden sert bir şekilde açılan kapıyla "Yine ne oldu ya?" Diye fısıldadım ve arkama döndüm.Berk'i kapının önünde görmem ile gülümsedim.Fakat onun yüzünde korku ve endişe vardı.Bu yüzden benimde gülümsemem soldu ve Berk'e sorgulayıcı bakışlar atmaya başladım.

"İyi misin?Seni kaçırmak için içeri adam sokmuşlar,kesin amcam delirmiştir."

Her şey şimdi anlaşılıyordu.Demek ki Parlas Bey bundan bahsediyordu.Ama neden bana anlatmıyordu.Kendi hakkımdaki şeyleri benimde bilmem gerekmiyor muydu?Artık benle alakalı şeyleri benden saklamayı bırakmalıydı gerçekten.

Bu sinirle Berk'i arkada bırakarak hemen kapıya yürüdüm ve her zaman kapımın önünde duran güvenliğe beni Parlas Bey'in yanına götürmesini söyledim.O da beni başını sallayarak onayladı ve yürümeye başladı.Ben de onu takip ettim ve o durduğunda önümde ki kapıyı anında açtım.Bu arada odamdan çıktığımdan beri arkamdan bağıran Berk'i de cevapsız bırakmıştım.

Açılan kapıyla önündeki dosylardan başını kaldıran Parlas Bey bana sorgulayan bakışlar atıyordu.Ben de o arada oda da gözümü gezdiriyordum.Belliki burası Parlas Bey'in çalışma odasıydı.Her yer kitaplıklar ve dosyalar,kitaplarla doluydu.

Başımı hafif hafif sallıyarak düşüncelerimi geri plana attım ve asıl konu için ağzımı açtım fakat Parlas Bey benden önce davrandı.
"Bir şey mi oldu?"
Bu kadar soğuk olmak zorunda mıydı ya?Gerçekten insanı deli ediyordu.

"Benim hakkımda ki şeyleri daha ne zamana kadar benden saklamayı düşünüyordun?Birdenbire çıktınız kaçırdınız beni ,birde biz senin öz aileniz dediniz,şimdide bilmem gereken şeyleri benden saklıyorsunuz.Zaten ailemin yanına gitmeme de izin vermiyorsunuz.Gerçekten artık yetmez mi?"
"Onlar senin ailen değil."
"Kim peki ailem?Siz misini?"
Kahkaha atmayı önleyememiştim.Gerçekten sayelerinde delirmiştim.Delirtmişlerdi artık beni.Hayatı bu kadar müdahale etmeleri yetmişti artık.Gerçekten kafayı yemiştim sayelerinde.O esnada yanımdan geçen şeyle ne olduğumu şaşırdım.Sanırım o adamlar geri gelmişti ve şu an arkamda hissettiğim soğuklukta ecelimdi.Tam ben bunu düşünürken  patlayan bir şeyin sesi doldu kulaklarıma ve sırtımda,kalbimin hizasında hissettiğim ağrı aynı anda geldi.Ardından gözlerim kararmaya başladı,zorla kendimi ayakta tutmaya çalıştım.Fakat ne fayda?Çoktan soğuk betona yığılmıştım.Ve sanırım kafamı da çok sert çarpmıştım.Ve ikisi birleşince direnemedim ve gözlerimi karanlığa kapadım.

                                   🪐🪐🪐
Gözlerimde büyük bir ağırlık varmış gibi hissederek açıldı zihnim.Fakat kendimi ne kadar zorlasam da bir türlü göz kapaklarımı açamıyordum.Ama etrafımda konuşanları duyuyordum.Acaba neredeydim ben,ne işim vardı burada?

Daha fazla bir şey düşünemeden tekrar karanlığa doğru çekilmeye başladım.Ama bu sefer biraz daha direndim.

En sonunda direnmem işe yaramıştı ve yavaşça gözlerimi araladım.O esnada da halen çevremdekiler konuşuyordu.Sanırım biyolojik ailemdi konuşanlar.Ama ben onları yanımda istemiyordum.Gerçekten onlar yüzünden alt üst olmuştum.

Uyandığımı farkettiklerinde koşarak etrafımı sarmıştı hepsi ama ben gerçekten onları yanımda istemiyordum.Sadece Berk kalsın istiyordum.

"Berk dışında herkes yanımdan gitsin lütfen.Bana zaman verin biraz,rahat bırakın beni."

En başta itiraz edicek gibi oldular fakat sonradan bir şey demeden çıktılar.Ben de yaşadıklarımı sindirmek için gözlerimi yumdum.Berk'de bir şeyleri sindirmem gerektiğini bildiği için susmuştu.Bu sayede bir süre sonra her şeyin rüya olmasını isteyerek uykuya daldım bende.