Abilerim Ve Üçüzler...

12.

Hızlıca yemek yediğimiz yere geldim. Abim, kardeşlerim uyuyorlardı. Sinirle çığlık attım. Neyin içine düştüm ben?

Etrafta kimse kalmamıştı. Şık giyinimli müşteri gibi gözüken insanlar yoklardı.

" Kimse var mı?! "

Restorandan çıt çıkmıyordu. Stresle dudağımı yemeye başladım.

Arka kapılardan topuklu ayakkabı sesi gelmeye başladı. Hemen oraya adımladım. Aralık olan bir kapıdan lacivert arabanın içindeki kadın çıktı.

Şaşkınca kadına baktım.
" Kimsin sen? Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz?! Haddinizi bilin ve hemen kardeşlerimi uyandırın! "

Kadın bana hafifçe tebessüm etti.
Bir adım daha yaklaştı. Sinirle ittirdim.

" Konuşsana kadın! Beni deli mi edeceksiniz siz?! "

Birkaç adım geriye gitti.

" Benim anlatmam doğru olmaz. "

Ağrımaya başlayan başımı tuttum sıkıntıyla. Kafayı yiyecektim. Birden iki kolumdan tutulmam ve boynumda baskı hissetmem bir oldu. Sesimi bile çıkartamadan resmen vücudum tüm işlevini yitirmişti.

Yere yığıldım ancak düşmedim. Bir beden beni tutuyordu.

" Emriniz yerine getirildi Aslan Bey."

Duyduğum son cümle bu olmuştu.

....

Kuş sesleriyle gözlerimi araladım.

Neredeydim ben?

Aslan bey kimdi?

Benden ne istiyorlar?

Hızla yataktan kalktım. Küçük bir odadaydim. Hemen kapıyı açtım.

Hayret! Kapı kilitli değildi.

Karşımda devasa ve döne döne aşağı inen merdiven vardı. Yok artık! Türkiye'de böyle evler de mi varmış?

Temkinli bir şekilde aşağı inmeye başladım. Kalbim çok hızlı atıyordu. Korkuyorum.

Derin bir nefes verdim. Merdiven de in in bitmiyordu.

Zemin kat olduğunu düşündüğüm yere ulaştım. Karşımda yol beşe ayrılıyordu. Soldan ikinci tarafa doğru gittim.

Kocaman bir yere açılmıştı burası. Devasa bir odaydı. Tepedeki avize bile çok büyüktü.

" Demek uyandın. "

Duyduğum kalın sesle yerimde sıçradım ve arkama döndüm.

Çok büyüktü. Uzundu, çok uzundu. Galiba boyu iki metre vardı. Spor yaptığı giydiği bol kıyafetlerden bile belli oluyordu. Saçı uzundu. Saçlarını geriye yatıracak kadar.

Onun uzun boyu varsa benim de kıvrak zekam vardı. Hadi Cansu! Göster kızım kendini.

" Aslan sen misin? "

Başımı dik tutarak kurduğum cümle ile keyifle gülümsedi.

" Benim. Ben Aslan Demir Şanlı. Sen de Cansu. "

" Niye burdayım ben? Gitmek istiyorum. Kardeşlerim ne haldedir kim bilir? Kapı nerde? Gideceğim ben. "

Sinirlerim bozulmuştu. Mantıklı düşünmem lazımdı.