"မလာတော့ဘူးတောင် ထင်နေတာ၊ ဘီယာလား ဆိုဂျူလား "
"ဘီယာ နည်းနည်းပဲ"
မနက်ပြန်ရမှာမို့ ဒီညတော့ မူးအောင်သောက်လို့မဖြစ်။
"ဘာလဲ မင်းက၊ မနေ့ညကလို ထပ်ဖြစ်မှာစိုးလို့လား"
ဂျူံဒယ်က အားလုံးကို ဖောက်သည်ချထားပြီးပြီပဲ
"မဟုတ်ပါဘူး ငါမနက်ဖြန် စောစောပြန်မှာမို့"
"ဟင် ဘက်ခဟျွန်းက လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်ပြီလား"
"အင်း"
"သေချာလို့လား"
"အာ ဟုတ်တယ် မနက်ကပဲ"
မယုံသလိုမေးနေတဲ့ ဂျုံအင်ရဲ့ စကားကို ချန်းယောလ်က ဒေါသဖြင့်ဖြေသည်။
"ငါပြောတာက မင်းတို့ ကွာရှင်းဖို့ သေချာလို့လားလို့"
"ဘာ မသေချာစရာရှိလဲ၊ နှစ်တွေကြာခဲ့ပြီပဲ။ သူရော ငါရော အနည်ထိုင်နေပါပြီ"
"ငါတော့ မထင်ဘူးနော်၊ မင်းဘက်ကတော့ သွေးအေးအေးနဲ့ ကွာရှင်းစာချုပ်တွေ တစ်နှစ်တစ်ခါပို့နေပေမယ့် ဘက်ခဟျွန်းက ပြန်မထိုးပေးခဲ့ဘူးမလား"
"ဒါကတော့ ငါသူ့ကို လူကိုယ်တိုင် လာမတောင်းဆိုလို့ ဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ ငါသူ့ကိုနောက်နေတယ်များ ထင်နေလားပဲ"
"မင်းက ဘက်ခဟျွန်းကို အဲ့ဒီတုန်းက ဘာကြောင့်မထိုးပေးဘဲ ပြန်ပို့နေခဲ့တာလည်း လို့မေးကြည့်ရဲ့လား"
"ဟင့်အင်း...မေးစရာမလိုဘူးလေ၊ သူရော ငါရော ပြန်ပေါင်းဖို့ ဘယ်သူမှ မှမကြိုးစားကြတော့တာ မင်းတို့အမြင်ပဲ"
"ဘက်ခဟျွန်းကတော့ ကြိုးစားခဲ့ပါသေးတယ်"
"ဟမ်"
ဂယောင်းဆူရဲ့ စကားကြောင့် သူ အာမေဋိတ်တမိသွားတယ်
"မင်းထွက်သွားပြီး တစ်နှစ်အကြာမှာ
ဘက်ခဟျွန်းမင်းဆီလိုက်သွားသေးတယ်"
"ဘယ်လို...ဘယ်တုန်းက"
"မင်းတို့ အဆောင်ရော၊ ကျောင်းကဌာနရောမှာပါ သူသွားရှာသေးတယ်"
YOU ARE READING
Bittersweet
Fanfictionအချစ်ဟာ ချိုမြိန်သလား ခါးသီးပါသလား ချစ်ဖူးသူမှသာ သိနိုင်ပါလိမ့်မည် သေချာတာက "Love is a hole in the heart." ဆိုတဲ့အတိုင်း ချစ်မိသွားတာနဲ့ နှလုံးသားထဲက ကွက်လပ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကသာ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာမျိုးပါပဲ သူမှ မဟုတ်ရင် အမြဲနာကျင်နေရတော့တာမျိ...
A tree in my soul
Start from the beginning
