"Jazzie?'' someone calls me then I look at her while drinking my coffee. "Wala ka bang balak na umuwi ,it's almost ten pm na kaya."
"Sige na mauna ka na, mag o-overnight ako ngayong gabi."Sabi ko habang pinasadahan ng tingin ang mga nakatambak na papeles.
"I need to finish this report pa kasi, hindi na kailangang ipagpabukas pa."sabi ko nalang habang ipinagpapatuloy yung mga ginagawa ko, need ko na rin kasi itong matapos.
"Oh... okay sige, I need to go na, mag-ingat ka nalang, bye!." I just nod at her bago pa siya makaalis.
I just sigh and continue on what I'm doing. Minamadali ko na rin kasing tapusin ung reports, need na kasi bukas.
I stretched my arms ng matapos ko na din yung ginagawa ko. It's really tiring in being an architect, halos lahat ay nakaasa sayo hindi naman kasi makakabuo ng isang building kong wala pang plano.
I stand up from my seat then gather my things para makauwi na ako. I was about to close my laptop when my phone vibrated inside my coat's pocket, kinuhang ko yun at sinagot ng makita kong si mama ang caller.
"Hello ma..."
"Kamusta ka na anak?"
"I'm fine, ma" I just said "Kayo ma kamusta na dyan?"
"We're still fine here..." ramdam ko ang galak sa boses ni mama.
"Ba't ka po pala napatawag, may ginawa naman bang katangahan sa school si Dom?" Saad ko habang napatampal na lang sa noo sa naisip.
" No, he didn't do anything para makick-out sa school" tumatawang saad ni mama. "Hay naku anak, I call you kasi nakakamiss ka na din kasi, tsaka I have a favor in you"
"What is it ma?" I asked her habang napatingin na din sa relos ko, it's almost 12 midnight na rin pala.
"Tutal it's been, three years simula nung umalis ka rito sa Pilipinas, gusto ko lang sanang umuwi ka dito. Malapit na rin kasi ang fiesta saatin."
I was stunned for a moment. I don't know what to say, kaya sinabi kong pag-iisipan ko muna then I bid my goodbye.
I continue to get my things and grab my car keys then walk towards the lift tsaka pumunta na ako sa garage.
I hop inside my car and start the engine. Habang nagmamaneho ako papunta sa condo ko hindi parin mawala sa isip ko ang sinabi ni mama kanina ,it always run into my mind.
Sabagay, I've been here for a long time na din siguro it's time to go back home.
But doing it is like facing my own fear, am I ready to go back?
Handa na ba akong bumalik?
Am I ready to face them?...him?
_________________________
Hi everyone! I hope you like this first part of my story. I'm sorry if hindi neto na reach yung standard niyo.
Please vote and comment 🫶
Thank you
