-"ေအး..ေအးပါမိန္းမရယ္။
ကိုယ္က ေျမးေလးကိုစိတ္ပူမိလို႔ပါ"
-"႐ွင္မွေျမးေတာ္တာမဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္မလည္းေတာ္တာပဲ။
႐ွင္ပူတာထက္ ကြၽန္မပိုပူတယ္။
ဒါပဲေတာ္ ကြၽန္မဘုရားစာဆိုဦးမယ္။
တိတ္တိတ္ေနၾက ႏွစ္ေယာက္လုံး"
-"ဟုတ္"
နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာေသာ္-
-"အူဝဲ အူဝဲ"
-"ေဟး!
ကေလးသံၾကားရၿပီေဟ့။
ထြက္ၿပီ ငါ့ျမစ္ကေလးထြက္ၿပီကြ။
ဘာေလးလည္းမသိဘူးကြာ..
ရင္ေတြပါခုန္တယ္"
ခြဲခန္းမွ ကေလးငိုသံအၾကား ထိုေနသည့္အဖိုးမွ
ေဟးကနဲထေအာ္ရင္း ခုန္ေလသည္။
အဖြားသည္လည္း အေပ်ာ္ေတြမဖုံးႏိုင္သည့္ဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာျပဳံးခ်ိဳလွ်က္။
ကြၽႏ္ုပ္ရင္မွအလုံးႀကီးတစ္လုံး ဘုတ္ကနဲျပဳတ္က်၍ အေပ်ာ္ကေလး ေဝရသည္။
ေအာ္..တို႔ကေလးေလးတဲ့လား။
တို႔နဲ႔အႏိုင္ရဲ႕ ေသြးသားအရင္းကေလးတဲ့လား။
ေလာကကိုႏႈတ္ခြန္းဆက္တဲ့ အသံႏွင့္တင္
ေမေမျဖင့္ ခ်စ္လိုက္ရတာကေလးရယ္။
တို႔လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ခဲ့ၿပီအႏိုင္။
အႏိုင့္ေၾကာင့္ တို႔ဒီတစ္ခါမွလူျဖစ္နပ္ရၿပီ။
ေက်းဇူးပါ အခ်စ္ႏိုင္ရယ္။
တို႔ကို ဒီလိုျပည့္စုံတဲ့မိသားစုဘ၀ကေလးေပးလို႔
သိပ္ကိုေက်းဇူးတင္ပါရဲ႕။
အေပ်ာ္ေဝေနစဥ္ ကေလးငိုသံကေလးတျဖည္းျဖည္းတိတ္သြားၿပီးေနာက္မၾကာမီ ခြဲခန္းတံခါးပြင့္လာခဲ့ၿပီ။
-"10:35
လူနာ႐ွင္ မမဇၨဴႏိုင္
ေယာက်္ားေလးေမြးပါတယ္႐ွင္"
-"ေဟး!
ေယာက်္ားေလးတဲ့ကြ။
ဒါမွငါ့ေျမး..ငါလိုခ်င္တဲ့သားဦးေလးကို
ေမြးခ်ေပးလိုက္တာ။"
ခြဲခန္းမွ အႏွီးျဖဴျဖဴကေလးထုတ္ထားသည့္ ကေလးေသးေသးေပြ႕လွ်က္ ထြက္လာသည့္အနီ၀တ္ဆရာမေလးေျပာစကားေၾကာင့္ အဖိုးျဖစ္သူက ဒုတိယမၸိထခုန္ျခင္းပါေလ။
ကြၽႏ္ုပ္ကတုန္ကယင္ျဖင့္ ဆရာမအနီးသို႔ အေျပးကေလးသြားမိသည္။
အနီးအေရာက္ အႏွီးထုတ္ကေလးထဲမွ ငုံ႔ၾကည့္မိစဥ္ဆံပင္နက္ကနက္ကေလး ေထာင္ေနသည့္ နီတာရဲ ကေလးေလးရဲ႕မ်က္ႏွာႏုႏုကေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲမွၾကည္ႏူးစိတ္ကေလးတသိမ့္သိမ့္။
ဟန္မေဆာင္ဘဲ တျပဳံးျပဳံးျဖင့္ ကေလးရဲ႕ခပ္ခြၽန္ခြၽန္ႏွာထိပ္ကေလးကို တို႔ထိမိေတာ့ မ်က္ခုံး႐ႈံ႕လွ်က္ ေခါင္းကေလးလႈပ္သည့္ သားကေလး။
အူယားစဖြယ္ပင္။
အခန်း(၂၂)-Zawgyi
Începe de la început
