The Ace and Joker

The purest way to give someone a genuine love, is to let them go out of your life, bringing back their soul where they really belong,
so that they can wear the purest smile, and real happiness that they cannot get from you.

I was in the middle of Marcel b. Fernan Bridge ng matanaw ko ang pinaka malaking building, pilit akong ngumingiti habang pinagmamasdan ito, I'm going to leave my family, this place and my luxurious life para lang sa iisang lalaki. Pansamantala gusto ko munang magpahinga.

Pagud ako, gutom at walang humpay ang iyak habang pilit kong tinatakasan ang magulong mundo.
It was 12am in the midnight pero wala akong pake, bahagya kong tinanaw ang mga dala kong suit case habang patuloy paring dumadaloy ang mga luha.

" Bukas na bukas din aalis ako sa lugar na 'to."

Bahagya kong pinikit ang mga mata ko habang pinapaharurot parin ang aking sasakyan, pilit kong pinipigilan ang luha ngunit sa bawa't pag pikit ko ay naalala ko lamang ang mga nangyari na sana'y di ko na nasaksihan, the man I used to love for 8 years betrayed me with other woman.

Wala nang sasakayan, siguro nasa labas na ako nga syudad, hating gabi nadin, diko alam kung may matutuloyan pa ba ako, basta ang gusto ko lang ngayon ay mag pahinga na malayo sakanila.

Hindi ko inaasahang ang mga taong pinagkakatiwalaan ko ay siya pang mananakit saakin ng ganito, kung sino pa yung tinuturin mong kahati nang iyong buhay, ay siya pang may lakas ng loob para wasakin ang pagkatao mo.

The man I used to love for 8years and my bestfriend for 12years betrayed me, she was the other woman and suppose to be my bridesmaid to my wedding. Ang sakit-sakit.

Sabay ng pakhikbi ko ay ang tunog ng sasakyan sa may bandang likuran ko, bahagya kong tinignan ang side mirror ng kotse upang tignan kung sino ang sumusunod sakin. Sasakyan yun ni Ace! ang boyfriend ko!

Nasundan niya 'ko and he's screaming my name.

Mas lalo ko lang binilisan ang patakbo ng kotse ko, ngunit parang wala sa bokabularyo niya ang mapagud kaya ako na ang sumuko.

I parked my car on the side of the road, ganun din naman ang ginawa niya.

Huminga muna ako ng malalim at siniguradong hindi ako maiiyak kapag hinarap ko siya.

"Okay ace what do you want?." napiyok pa ako, mukhang diko ata kakayanin na maging strong woman habang kaharap ang lalaking 'to.

He is tall and handsome, have a perfect body, his eyes are dark blue, I looked into his kissable lips, kahit lalaki siya ay kulay pinkish ito.

Nanghihina ako, kahit galit ako sakanya ay hindi ko parin mapigilang panghinaan pag nakaharap ko na ang tindig anghel.

He pouted his lips while he's trying to hold his tears.

"Mali ang iniisip mo." he said with husky voice

"So what are you trying to say? na tanga ako? gusto mo bang maniwala ako na wala lang yung tukaan niyo kanina?"

"For god sake Ace it supposedly our happy night kasi anniversary natin! pero ano yun? bakit ganun?."

"You texted me, sabi mo may surprisa ka sakin, yun ba? gusto mong ipamukha sakin kung gaano ako katanga na pinagkatiwalaan ko kayong dalawa habang nag aahasan na pala kayo sa likod ko?!."

"Fck ace! I hate you! I hate you.!."

Hindi ko naman napigilang maiyak, nag babalak sana siyang lumapit saakin ngunit sinenyasan ko siyang lumayo.

"Naiisip mo ba 'ko habang kahalikan mo siya? naisip mo ba yung mararamdaman ko?."

"O-of course mahal ko."

"Then how could you! pano mo nagagawang makipag halikan kahit alam mo namang masasaktan ako!."

"L-let me explain, it's not what you think allice,
please let me-

"No, please leave me alone, I don't wanna talk to you."
Pambabara ko sakanya.

"But allice."

"Please Ace, ayaw na kitang makita kahit kaylan, leave me alone." with tirey voice

Agad akong pumasok sa sasakayan at pinatakbo ito ng mabilis.

Iniwan ko siya sa daan, bahala na siya kung anong gawin niya, galit ako sakanya! galit ako sakanila! hindi ko kanyang magpatawad.

Wala na akong natatanaw na building o bahay, I checked my phone and it's already 2am, mahapdi na din ang mata ko dahil sa kakaiyak kaya hininto ko muna ang sasakyan ko sa gilid ng kalsada at nagpahinga.

Nagising ako dahil sa sinag ng araw, umaga na pala! hindi ko alam kung nasaan ako ngunit kaylangan kong makapunta sa airport dahil may flight pa ako ngayon!.

Inaantok pa ako ngunit biglang nabuhay ang kaluluwa ko nuong mag ring ang cellphone ko.

Dami ko palang missed call at text galing kay ace.

"Love where are you?."

"Love please let's talk."

"I can't lose you."

"Please don't leave me, hindi ko kaya."

"I love you my alli! please come back to me. I missed you."

"I'll explain to you what really happened, just please come back to me."

I can't hold my tears anymore, napaiyak na naman ako habang bumabalik ang mga ala-ala kagabi, bakit ngaba hindi ko muna siya pinakinggan?

Talaga bang mahal niya ako? siguro naman hindi niya na ako hahabulin kagabi kung hindi diba? m-maybe I was wrong...

Nag reng ulit ang cellphone at agad ko naman ktong i-chineck sa pag-aakalang si ace iyon, ngunit si dany, ang kapatid niya.

"Hello alli?." mahinang boses kabilang linya

"Yes?."

"Where are you? alam mo bang magdamag lang hinahanap ni ace?."

"Y-yes I know, where he is? babalik na ako diyan." mangiyal-ngiyak kong saad.

"We're in the hospital." naririnig ko ang paghikbi niya.

Hindi sana totoo ang iniisip ko, nanghihina na naman ako, sana walang nangyaring masama sa taong mahal ko dahil sisisihin ko talaga ang sarili ko.

Fck I supposed to hate you ace, not to love you even more it sucks my souls, so much.

"Naaksindinti siya kagabi alli, habang sinusubukan ka niyang habulin."

"Sayang hospital?? b-balik na ako diyan."

Kasalanan ko 'to.