03:00

2.bölüm - Teklif

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Bir ay sonra bölümün geleceğini söyleyen ama bir hafta sonra bölüm atan yazar olarak karşınızdayım, evet...
03:00 kurgusu tam kötü hissettiğim, acı çektiğim dönemde yazılmalı kurgu. Bugün kötü hissettim ve 03:00 ilham perilerim geldi. Bende onları geri çeviremedim. Biraz kısa oldu ama güzel oldu. 🩹

Bu arada sizden bir şey rica edeceğim. Ayağımda ciddi bir yara sorunu var. Bu yüzden tedavi almaya başladım(kaç tane tedavi almıyormuşum gibi), bana dua edebilir misiniz? Çabucak iyileşmek ve işlerimi yapmaya geri dönmek istiyorum. Namazlarımı bile zorla kılıyorum... Şimdiden tüm dualarınız için teşekkür ediyorum, Allah razı olsun. 🤍

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar, yaprak tanelerim. 💚

🕰️

"Ben sana biterim, senin için biterim. Ama senin için de yaşarım ben, Sonbahar. Ben seni bu kadar severim, kollarım. Sen yeter ki yaşa. Sen yeter ki gülümse. Sonbahar'ım... Solma hiç bir zaman. Yalvarırım solma. Beni yaşat. Lütfen..."

Yaprak Saner

Karanlık olan bu diyarda ışığı nereden açmam gerektiğini bilmediğim için karanlığa hapsoldum ve bir süre sonra karanlığı sevdiğimi farkettim.

Şimdi ise yine karanlıktaydım. Gözlerim kapalıydı. Uyuyordum. Son zamanlar çok fazla uyuyordum. Neden bu kadar çok uyumak istiyordum bilmiyordum. Uyumak son çarem gibi hissettiriyordu, her şeyden kaçmak için.

"Uyandın mı?" diyen bir ses duydum. Erkek sesiydi. Gözlerimi açmaya çalıştım ama o kadar uykum vardı ki, zorla gözlerimi açabilmiştim. Başımı yastıktan hafifçe kaldırdım. Başımın üzerinde duran çocuğa baktım. Tanıdıktı.

"Sen kimsin?" diye sordum. Yine ufak çaplı unutkanlık geçiriyordum. Neden burada olduğumu, ne zaman buraya geldiğimi ve karşımdaki kişinin kim olduğunu hatırlamıyordum. Ama karşımdaki kişi kimse çok tanıdık geliyordu. Ben bu çocuğu nereden tanıyordum?

"Ben, Yusuf Umanta." dediğinde kaşlarımı çattım.

"Yani? Kimsin? Benim neyim oluyorsun da şu an odamda, baş ucumda durabiliyorsun?" diye sordum. Sırtımı yatak başlığına yaslamıştım. Genç çocuk gülümsedi.

"Senin şu an hiçbir şeyin oluyorum ama bir gün her şeyin olmak isterim. Çünkü sen benim her şeyimsin, Yaprak." dediğinde kaşlarım daha çok çatıldı. Ne diyordu bu çocuk? Daha bir kaç dakika olmuştu yüzünü göreli ama her şeyi olduğumu söylüyordu.

"Sen ne diyorsun? Çık odamdan! Rahat rahat odamda duruyor birde bana garip garip cümleler kuruyor! Çıksana odamdan!" dediğimde kıpırdamadı bile. Yerinde durmaya devam etti. Derin nefes aldığımda gözümün önünde bazı olaylar canlandı.

Yere uzanmıştım. Annemin üzerinden araba geçen yerde uzanarak ölmek istemiştim. Sonra ise birisi gelmişti. Bu kokunun sahibi. Karşımda olan kişi bana sarılmıştı. Bu yüzden tanıdıktı.

"Sen? O musun? Bana sarılan kişi?" dediğimde heyecanla başını salladı genç çocuk. Sakinleşmiştim. Benim sakinleştiğimi gören çocuk daha çok yaklaştı. Heyecanla gülümsedi.