snowman // yeonbin

choi soobin'in kardeşi olmanın bazı sorumlulukları var tabii

---

minseo ve soobin'e bir anne edasıyla bakarken ellerini beline yerleştirdi yeonjun. soobin kendinden şüphelenmiyordu ki, karina'nın kardan adamından çaldığına emindi o minik havucu. öne, yani yeonjun'a doğru iki adım attı ve gözünün içine bakarak konuştu.

"emin ol dediğinden hiçbir şey anlamadım, biz sadece eğleniyoruz burada?"

"başka kimseyi göremiyorum ama? bildiğin çaldığını inkar etmeye çalışıyorsun, güldürme beni ya"

"abim haklı, biz senin kardan adamını nereden bilelim ya? o zaten ben ve karina abla dışında başkasından izinsiz hiç bir şey almaz."

"karina mı? şu ilerdeki kardan adamın onun olduğunu düşünmemişsinizdir umarım"

yeonjun aynı zamanda elini ve koyu gözlerini burnu çalınmış olduğu için gülünç gözüken kardan adamına çevirdi. soobin'in bu komik yanlış anlaşılmaya neden olması ve beş yaşında bir çocuk gibi kızıp, hakkını arıyormuşçasına tartışan oğlana gülmek geçti içinden. ama kendi hatasında biraz eğlense sorun olmazdı, değil mi?

"ah, kusura bakma minik oğlan, ama o kardan adamdan herhangi bir şey almadık biz, değil mi minseo?"

minseo abisinin işi şakaya vuran yüzünü hemen anlardı, büyüğüyle telepati kurarmışçasına mesajı hemen kaptı ve yeonjun'a dönerek;

"hayır hayır, kesinlikle abim doğru söylüyor. biz yapmadık öyle bir şey! hem ben üşümeye başladım, abi eve gidelim artık."

soobin arkasını döndü ve eve doğru ağır adımlar atmaya başladı. onun dönüşünden sonra minseo, jisung'a eğilmesi için eliyle aşağıya doğru bir hareket yaptı. yeonjun eğilince kulağına yaklaştı.

"şu 9 yıllık hayatımda kardan adamın sahip çıkamayanı ilk defa görüyorum, ne kadar sorumsuzsunuz beyefendi!"

ardından dil çıkararak arkasında asıl niyetlerini anlamış olan yeonjun'u umursamayarak, onu orda yalnız bırakıp abisinin yanına koşmaya başladı. abisinin ağır adımları ona avantaj kazandırmıştı ki hemen yetimişti. yeonjun ise onları izleyerek iç çekiyordu kendi kendine:

"ben bunlarla çok uğraşacağım ya, abi kardeş beni aptal yerine koydular resmen."

sonra önündeki kardan adama iğrenir bir bakış attı ve havucu alarak kendi eserine adımlarını yönlendirdi.

---

"işte benim kardeşim ya, helal olsun sana kız iyi demişsin"

"choi soobin'in kardeşi olmanın bazı sorumlulukları var tabii."

iki kardeş beraber sıcak çikolatalarını içip sohbet ediyorlardı. bir süre sonra minseo'nun canı sıkılmaya başlamıştı. abisi bunu anlayacak ki onu eğlendirecek bir şey bulmaya çalışıyordu. sonra çekmeceleri karıştırırken scrabble kutu oyununu buldu. heyecanla miniğine döndü.

"sence karina'yı çağırarak scrabble oynayalım mı?"

"ya abi siz çok şey biliyorsunuz ama, ben daha küçüğüm ya."

"sana yardım ederiz biz üzülme tatlım, ne dersin?"

"keşke 4. bir kişimiz de olsaydı ama olsun, kabulüm ben."

"tamam o zaman, arıyorum karina'yı."

soobin cebinden telefonunu çıkardı ve karina'yı aradı. bir kaç saniye sonra telefonu açan genç kızın sesini duydu.

"alo? efendim soobin?"

"şimdi minseo ve benim canım çok sıkıldı ve scrabble oynamaya karar verdik, fakat 3. bir kişiye ihtiyacımız var ve bizde bir garibanı mutlu etmek amacıyla seni seçtik."

"sus ya, başka kimsem yok diyemiyor da."

"çaktırma, çaktırma. geliyor musun?"

"gelirim tabii, şimdi çıkacağım yola."

"tamamdır!"

---

"of abi bugün bir adam vardı ya"

"ne olmuş ona?"

"bana çok birini andırıyor ya, sanki tanıdık gibi..."

"sana öyle gelmiştir, insan insana benzer sonuçta."

"bilmiyorum ya, ses tonu bile-"

ansızın çalan kapı minseo'yu yerinden sıçratıp kapıya yönelttirdi. soobin de o sırada oyunu kuruyordu. bir kaç saniye ses gelmeyince bağırdı salondan kapıya:

"minseo? kim gelmiş, karina değil mi yoksa?"

"ABİ BU O ADAM!"

soobin kardeşinin ne dediğini anlamadığı için kapıya geldi ve burunları ve yanakları soğuktan kızarmış karina ve bugün yaşadığı gerilimli (?) havuç davasının başrolü olan turuncu saçlı oğlanı gördü. işte şimdi herkes birbirine anlamsız bakışlar yüklüyordu.

---

WUQAÜĞPSKOWIU NEDEN BAŞIM ÇOK AĞRIYOR DELİRECEĞİM

BİDE BANA MİNSUNG FİC ÖNERİN YA GERİLİMLİ OLSUN NOLUR