05**: Pişt
05**: Köy güzeli
05**: seni peşleyen tavuğun yumurtasını yere atarsan
05**: kovalamayı bırakır
Kiraz: Eyw kardeş
Kiraz: Allah senden razı olsun
Kiraz: Beni Mükremin'den kurtardın ya
Kiraz: çok büyük bir sevap işlendin, cennete vip ü...
Merhaba, nasılsınız? Umarım iyisinizdir. On beşinci bölüm ile geldim. Bu bölümde Kiraz ve Araf'ın aralarındaki ilişki daha ileri seviyeye ilerledi. Bundan dolayı çok mutluyum.
Oylarınız ve yorumlarınız benim için çok değerli. Şarkıyı açarak okumanızı tavsiye ederim. İyi Okumalar <3
At Ağız: Köy Güzeli?
At Ağız: Biraz geç oldu farkındayım ama
At Ağız: Konuşmadan uyumanı istemedim.
At Ağız:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
At Ağız: Semaver kurdum, derenin oradayım.
At Ağız: İzin alıp gelebilir misin? (:
Kiraz: Tamam, geliyorum o zaman.
At Ağız: Bekliyorum, dikkat et (:
Araf ile olan konuşmamdan sonra uzandığım yataktan kalktım. Saat neredeyse ikiye geliyordu ve gecenin bu vakti, onun yanına gidecek olmak beni hayli streslendirmişti. En son, otobüsteyken onu görmüştüm ve benimle konuşması gerektiğini, aramızdaki gerçekleri açığa çıkarmamızdan bahsetmişti. Evet, kendime bile itiraf edemediğim-iz- şeyler vardı günlerdir. En basitinden, onu görünce heyecanlanıyordum. İçimden ona kızmak, dalga geçmek geliyordu ama eski Kirazdan eser kalmamıştı.
Söylemeliyim ki; Araf'a doğru çekiliyordum.
Yasmin'in uyanmaması için sessiz adımlar ile giysi dolabına yöneldim. Hava genel olarak sıcaktı ama yinede yanıma bir hırka almayı ihmal etmedim. Dış kapıya doğru giderken, ananem ve dedemin horlama seslerinden dolayı duraksadım.
Allah yukarıda, eve hırsız girse ayı var zanneder.
Kapıdan çıktım. Araf köyün girişinde beni bekliyordu. Yollar sessizdi. Kalbim çarpıyordu. Kendine gel Kiraz. Araf ne diyebilir ki bana? Ya evden biri uyanırsa? Korkuyorum. Heyecanlıyım.
Kafamdaki düşüncelere rağmen, biraz ilerimde oturan Araf görüş açıma girdi. Derenin kenarında, semaverin o sisli dumanında oturuyor, elindeki çayını yudumlayarak radyodan çalan türküyü dinliyordu. ^Mecnunum Leylâmı Gördüm..^
Yavaş adımlarla yanına ilerledim. Çıkan seslerden dolayı kafasını kaldıran Araf, beni gördüğü gibi ayağa kalktı. "Hoşgeldin, Köy Güzeli."
Ona gülümyerek kafamı salladım ve eli ile gösterdiği yere oturdum. Ortam çok güzeldi. Araf eline aldığı çay bardağı ile bana çay koyarken, kaç şeker istediğimi bile sormadan iki şeker atarak karıştırmaya başladı.
"Alışkanlık. Gitmiştik ya seninle yine." Diyerek açıklamasını yaptıktan sonra elindeki çayı bana doğru uzattı ve o da yanıma oturdu. Çayımı yudumlamaya başlamıştım. Ne o konuşuyordu ne ben. Sadece radyodan çalan müzik sesiydi aramızdaki konuşma.
