«Որոշում»

Start from the beginning
                                    

-Մի քայլ էլ անես երդվում եմ ամենինչից կզրկեմ լակոտ,-Կարոն որդու ականջին
-Ինչ ամուսնություն չկա նման բան,-Արսեն
-Պապա ջահել աղջիկ ա, սիրուն ա, մեր դիմացն է մեծացել ավելի լավ թեկնածու չի էլ լինի,-Միհրան
-Ամուսնությունը առանց սիրո նմանա ցմահ բանտի,-Մուրադ
-Պապի ես այդքանը լավ հասկանում եմ,-Տղան մոտեցավ հորը և պապիկին շշուկով ավելացրեց
-Ես վաղուց էի աչք դրել իր վրա,-Միհրան
-Միհրան դու խղճում ես նրան դրա համար ես այդ քայլը անում,-Մուրադ
-Պապի ես ուզում եմ ամուսնանալ իր հետ,-Միհրան

[Գոռը նայում էր դեպի Միհրանը և հետո Էլենին ով կապկպված էր]

-Դե խոսի' դե' ասա որ քո ընկերուհինա Էլենը: Ինչի՞ ես լռում, ինչի՞ ոտերս չեմ զգում ինչի՞ է ձայնս դողում երբ ուզում եմ խոսել,-Գոռը մտքում

-Եթե նույնիսկ այդպես ա Էմիլը մեզ աղջիկ չի տա,-Մուրադ նայեց Կարոյին և ավելացրեց:
-Նա մեզ ատում ա ու այդ հարցում նա ունի իր սեփական պատճառները,-Մուրադ պապ
-Կարևորը աղջիկը ուզումա հայրը խնդիր չի: Ես այդ հարցը կլուծեմ,-Միհրան
-Արի սկզբից աղջկան հարցնենք: Թող ընտրի կամ կգա մեր տուն հարս կամ էլ ..,Մուրադը նայեց թիկնապահին և միանգամից Էլենը վրա պահեցին ատրճանակը

[Էլենը գռմռում էր քանի որ, բերանը կապված էր:Աղջիկը ինչ-որ բան էր անում, բայց ոչինչ չէին հասկանում]

-Հիմարներ բերանը փակա,-Միհրանը մոտեցավ կքանստեց և քանդեց բերանի կապը
-Կրկնի',-Մուրադ

[Միհրանը հայացքով հասկացրեց, որ համաձայնվի]

-Ես...ես համաձայն եմ,-Էլենը ասաց մեկ շնչով
-Տես ոնց համաձայնվեց միանգամից,-Կարոն ասաց քթի տակ ու քմծիծաղով:
-Պապա լռի' տեղից ուզում եմ գետինը մտնեմ,-Գոռ
-Այդ դեպքում ես համաձայն եմ իսկ դու Արսեն ի՞նչ կասես,-Մուրադ
-Արա այն ինչ ուզում ես,-Արսեն

[Թիկնապահները մոտեցան ,որ քանդեն կապերը Միհրանը կանգնեց և մոտեցավ պապիկին]

-Բայց նայի հա եթե փորձես մեկին պատմել այն ինչ եղավ քեզ երազանք կթվա: Ոչ թե քո հարցերը կլուծեմ այլ ձեր ողջ ընտանիքի:հասկացա՞ր,-Պապ
-Հասկացա,-Էլենը լացելով
-Մի լացի կարող ես հաշվել այսօր քո 2-րդ ծնունդնա: Տարվա մեջ երկու անգամ կնշես,-Պապը ծիծաղեց
-Ես...Ես ոչինչ չարեցի,-Գոռը մտքում
-Շարժվե՞նք,-Արսեն
-Միհրան աղջկան տուն տար միանգամից էլ Էմիլին տես իսկ վաղը կգնանք իրենց տուն ձեռքը խնդրելու,-Պապը ասաց գնաց
-Հույս ունեմ չես փոշմանի տղես,-Արսենը ձեռքը դրեց որդու ուսին և հետևեց հորը:
-Գնացինք Գոռ,-Կարոն քայլեց բայց որդին մնացել էր տեղում կանգնած
-Գոռ առաջ անցի,-Կարոն մոտեցավ և քաշեց ձեռքից

Քո ձեռքերովWhere stories live. Discover now