DeliKaanlı -Yarı Texting

1.3

Neyden bahsediyordu bu çocuk? Buldum işte onu!  Neymiş Sadece dış görünüşünü bilmekle onu tanımış olmamışım. Sanki mesajlaştığım kişi o değil.

Birden kafamda hissettiğim acıyla gözlerimi sıkıca kapattım. Elimi vurulan yere uzatıp başımı çevirdim.

Gözümü açıp baktığımda annemi elindeki kitabım ile gördüm. Başıma onunla vurmuştu.

Kaşlarımı çatıp ayağa kalktım. "Ne oluyor?" dedim. Bileğimi tutup bir lastik taktı ve sonuna kadar çekip birden acımadan bıraktı.

Kısık sesle çığlık atıp bileğimi hızla çektim. Gözlerine bakarken gözlerinde ufak bir pişmanlık belirtisi göremiyordum.

Ruhsuz bakıyordu. Öyleydi zaten. Ruhsuzun tekiydi. Kim kızına acı vermek isterdi ki?

Psikopat.

"Dersine odaklan Leyla gibi uzaklara dalma." kaşlarımı çatıp yüzüne uzun uzun baktıktan sonra önüme döndüm.

O da beni gözetlemek için yatağıma yattı ve gözlerini bana dikti.

.

Alarmımın çalması ile kalemimi bırakıp arkamı döndüm. Annem uyuya kalmıştı. Fırsat bu fırsat diyerek ayağa kalktım ve yanına yaklaştım.

Kısa kollusunu hafif sıyırarak sağ omzuna baktım. Hiçbir şey yoktu.  Yavaşça kapatıp aynı şekilde sol omzuna baktım. Burada da hiçbir şey yoktu!

Hızla elimi çekip geri çekildim. Bacaklarım beni tutmamaya başlayınca yere çöktüm. O kadar şaşırmıştım ki düşünmeyi unutmuştum. Hızlıca ayağa kalkıp çantamı aldım. İçine dövmeyi gördüğüm fotoğrafı, telefonumu ve dolabımdan fazlaca para alıp koydum. Başörtümü de hızlıca ve sessizce takıp evden çıktım.

Telefonumu çıkarıp ne yapacağımı düşünmeye başladım.

Araştırmam lazımdı. Etraflıca araştırmadan babama söyleyemezdim. Aslında söylesemde beni anlayacağını düşünmüyorum. Büyük ihtimalle bana tokat atıp odada durma cezası verecekti. Direkt polislere söyleyecektim. Eğer annemin kimliğine sığınarak yaşıyorsa.

Hızlıca Kaan'ı aradım. Bunu neden yaptım bilmiyordum ama böyle durumlarda sığınacağım tek kişi Kaan'dı galiba.

Aaaah hayır ya, onu aramakla çok yanlış yapmıştım! Daha tam olarak tanımıyordum bile.

Tam kapatıcakken telefon açıldı. "Alo?" dedim. "Alo Azra. İyi misin?" dedi. "Müsait misin?" dedim. Bir kaç hışırtıdan sonra sesi geldi. "Evet müsaitim."

"Bana kendine en yakın olan bir kafenin konumunu atıp oraya gider misin?" dedim. Uzun bir sessizlikten sonra "Neden gece gece kim olduğumu merak ettin?" dedi.

"İnan kim olduğunu merak ettiğim için buluşmak istemiyorum. Şuan Kim olduğun umurumda bile değil. Neredeyse karakterini tanıdım zaten. Dış görünüşünü görmek pek fark etmeyecek. Seninle şuan buluşmak istiyorum çünkü sana ihtiyacım var." dedim. Telefon kapanınca derin bir nefes aldım. Tam o sırada Kaan konum attı.

Gülümseyip ilk taksiyi çevirdim. (yazarın esprisi:Hala dönüyor sjfksldl evet biliyorum iğrençti...)

....

Merhabalar! Nasılsınız?

Bu bölüm galiba her zamankinden uzun oldu.

Çok uzun ya (!) dediğinizi duyar gibiyim. Sjdjdkkwlfs

Neyseeee boş ve hoş zamanlarımda yeni bölüm yazacağım inşallah.

Sevgilerle ve kitaplarla kalın.