"Taehyung beni bırakma mı dedin sen?"
"Hyung sus-"
"Sen Namjoon'a karşı bir şey-"
"Hoseok hyung sen de sus ve bunu asla konuşmayın."
Hoseok ve Yoongi şaşkınca Taehyunga bakıyorlardı. Bunun olma olasılığı bile gözlerinde sıfır iken ne zamandan beri olduğunu merak ediyorlardı.
"Bebeğim anlat hadi bize ağlama artık"
"Onu kaybetmem değil mi hyung?"
"Taehyung ona aşık mısın?"
"Lütfen sus böyle bir şey yokmuş gibi davran. O benim dostum, o benim dostumun sevgilisi. Benim için yasak."
Yoongi ona sıkıca sarılıp sırtını sıvazladı. Taehyung'un Ttalgiye ve Namjoon'a olan bağlılığı şimdi daha da netlik kazanmıştı. Taehyung Namjoon'u kaybetme noktasına gelince bastırdığı hislerle yüzleşmek zorunda kalmıştı...
"Jimin ve o seneler önce ayrıldı. Jimin senin arkadaşın değil. Eğer seviyorsan sevginin peşinde git Taehyung"
"Ayrılsalar bile hala birbirlerine çok aşıklar. Jimin benim hala arkadaşım. Bu yüzden asla Namjoon'a yaklaşmam hyung. Ben alçak biri değilim."
"Bunun alçaklıkla alakası yok. Jimin Namjoon'a aşık olsa gider miydi? Hem de küçücük bebeği bırakıp?"
"Sen bilmezsin ama ben dostumu bilirim. Bunu Jimin'e asla yapmam."
Taehyung abisinin konuşmasına izin vermeden evden çıkıp gitmişti. Taehyung'un karakteri buna izin vermezdi ama acı çekmesine de engel olamazdı...
Flashback
"Otur biraz Jimin sakinleş derin nefes al"
"İçimde bir şeyler yapıyor Taehyung. Ne yapacağım dursun! Durmalı!"
"Jimin bu çok normal endişelenme. Bebek büyüyor ve artık hissetmeye başlayacaksın."
"Hayır dursun istemiyorum ben hissetmek falan!! Korkuyorum"
Taehyung Jimin'i koltuğa oturtmuş sakinleşmesi için su içiyordu. Jimin'in elleri titriyor ve ağlamasını durduramıyordu. Bebeğin içindeki hareketini hissettiği andan beri korkuları patlak vermiş hazır olmadığını iliklerine kadar hissetmişti. Taehyung onun yanında olduğu için şanslı hissediyordu.
"Namjoon'u çağır"
"Mesaj attım yolda gelir birazdan"
"Alsınlar bunu Taehyung istemiyorum"
"Jimin lütfen sakinleş ağlama artık"
Taehyung kapı sesiyle biraz rahatlamıştı. Namjoon'un yakınlarda olmasını şans gibi hissetmişti. Hızla kapıyı açmış Namjoon'u içeri almıştı. Namjoon Taehyung'u görmeden Jimin'e koşmuştu.
"Güzelliğim iyi misin ne oluyor?"
"Namjoon geldin sonunda hadi gidelim hastaneye"
"Bir yerin mi acıyor? Sancın mı var ne oldu söyle korkuyorum"
Jimin sessiz kalmış ağlamaya devam etmişti. Namjoon Taehyunga baktığında Taehyung konuya dahil olmak zorunda kalmıştı.
"Bebek hareket etmiş sanırım"
"Gerçekten mi?"
Namjoon'un gülüşü genişlemiş gamzeleri ortaya çıkmıştı. Jimin bu işin içinden nasıl çıkacağını bilmiyordu. Onu yöneten ise korkuları olmuştu...
"Namjoon hastaneye gidelim hadi"
"Güzelim bu çok normal korkmana gerek-"
"Korkuyorum Namjoon istemiyorum ben bu bebeği. Gidelim alsınlar içimden ben taşıyamam onu dünyaya getiremem. Alsınlar kurtulalım"
Namjoon şaşkınca Jimin'e bakıyordu. Jimin'in bebek için korktuğunu düşünmüştü ama Jimin kendisi için korkuyordu. Bunu anlayabilirdi ama bebekten kurtulmak istediğini söylemesini sindiremiyordu...
"Jimin saçmalama"
"Yapamam Namjoon anlamıyorsun istemiyorum"
"5 aylık oldu Jimin. Onu aldırman mümkün değil"
"İçimde olmak zorunda mı? Onun babası olmak zorunda mıyım? Ben istemiyorum"
"İstiyorum dediğin için aldırmaktan vazgeçmiştik. Sen ne istediğinden emin misin?"
"Eminim!"
"Ne istiyorsun!"
"Seni de içimdeki bu küçük şeytanı da istemiyorum!!"
Sesizlik kaplamıştı odayı. Jimin kalktığı yere oturup ağlamaya devam etmişti. Namjoon ne diyeceğini bilmiyordu ne hissedeceğini bile bilmiyordu. Sessizce Jimin'in yanına oturdu. Jimin zihnindekileri belirli belirsiz dışarıya vurmaya başlamıştı...
"Ayrı bir ev istemiyorum ben annemleri istiyorum. Senin aileni tanımak istemiyorum onlardan bana ne!! Bu küçük şey hayatımı mahvetti. Hayatımı daha da mahvedecek!! İstemiyorum Namjoon tamam mı uzak durun benden. Al içimden bunu yeter!!"
"Doğuma kadar yapabileceğim hiçbir şey yok. Doğumdan sonra-"
"Doğurmak istemiyorum"
"Sonsuza kadar içinde kalamaz ya da içinde kendiliğinden yok olup gidemez. Doğumdan sonra da alırım ve bir daha bizi görmezsin. Hayatını istediğin gibi yaşarsın"
"4 ay kaldı kurtulmama yani lanet olsun!"
Namjoon eğilip Jimin'in şişkin karnından öpmüştü. Jimin ihtiyaçla onu da öpmesi için baksa da Namjoon Jimin'in yüzüne bakmadan evden çıkıp gitmişti.
"Namjoon'u çaldın bile"
Jimin karnına bakıp fısıldayarak konuşmuştu. Taehyung ise arkadaşının değişen ruh haline şaşkınca bakmıştı. Her zamanki gibi gidip kollarını sarmış ağlarken sırtını sıvazlamıştı.
Fakat Jimin için korkmaya o gün başlamıştı...
Kısacıktı bunu geçiş olarak düşünün.
Taehyung'un hisleri hakkında ne düşünüyorsunuz?
-Doğurmak istemiyorum
Start from the beginning
