Venus en de maan ⟡ Matthy van de Bankzitters

˗ˏˋ ★ 22 ★ ˎˊ˗

Wanneer Elin op haar telefoon kijkt is het bijna 2 uur. Ze heeft net een tosti gemaakt met wat spullen die in Matthy's koelkast stonden. Ze heeft ondertussen al gedoucht, gescrold op haar telefoon en nu zit ze op de bank een serie te kijken. Ze vermaakt zich wel. Op haar telefoon ziet ze een berichtje van Matthy.

De jongens willen een
video maken waarin ik
met 5 meiden moet
daten gebaseerd op de
outfits, wat moet ik hier
mee?

Elin leest het bericht meerdere keren. Ze heeft dit soort video's al wel vaker voorbij zien komen op YouTube. Ze heeft er zelfs wel eens eentje gekeken en ze vond hem best vermakelijk. Ze vindt dat ze nog niet jaloers kan gaan doen, ze hebben nog geen enkel woord gedeeld over wat ze nou zijn en hoe ze erin staan. Maar ergens vindt ze het toch vervelend wanneer ze denkt aan Matthy die met vijf meiden tegelijkertijd aan het praten is en dan uiteindelijk met één overblijft. Hoe moet ze hier ook op reageren? Of moet ze het negeren en het er dan vanmiddag over hebben? Nee, dat laatste sowieso niet, vindt ze. Via de app gaat dit dan toch makkelijker, dan heeft ze iets meer tijd om na te denken wat ze wilt zeggen. Ze zucht. Ze moet het maar gewoon accepteren, en dan komt het vanzelf wel weer ter sprake. Ze besluit om er ook een klein grapje van te maken.

Hahaha, zolang je mij
maar niet vergeet!

Dat zal echt niet zo
maar gebeuren hoor
;)

Ew

Ze stopt haar telefoon weer weg wanneer ze ziet dat Matthy niet meer online is en hij haar laatste bericht ook niet heeft gelezen. Zijn reactie klonk in ieder geval goed. Dat is iets. Maar is ze echt nu al jaloers? Ze trommelt even kort op haar bovenbenen met haar handen. Ze moet het maar accepteren, blijkbaar hoort dit ook bij het YouTube leven van Matthy. Ze heeft er nog zo veel over te leren. Maar wil ze het wel allemaal leren? Of is het gewoon makkelijker om haarzelf er ver vandaan te houden?

Het is bijna kwart over 4. Elin is misschien iets te diep gezakt in de vage politieserie van Netflix. Ze heeft flink gebingewatched en ze weet dat ze dit thuis zeker verder gaat kijken. Over iets meer dan een uur komt Matthy terug, ze kan niet wachten. Tuurlijk vermaakt ze zich wel, al helemaal nu ze zo geïnteresseerd is in deze serie, maar toch voelt het ergens nog ongemakkelijk voor haar om zo ongegeneerd te chillen in een onbekend huis. Ze zucht terwijl ze op de TV doorklikt naar de volgende aflevering. Wanneer ze net voorbij het intro is van haar aflevering trilt haar telefoon, het is een inkomend telefoongesprek. Ze kijkt en ziet de naam van Matthy verschijnen. Misschien belt hij wel met het nieuws dat hij wat later is, dat kan.

"Hallo, met Elin." "Hey." "Hallo." "Uhm, de jongens willen eigenlijk meteen door vanuit kantoor." "Huh, hoe bedoel je?" "Naar dat optreden van vanavond, dus ik kom niet meer thuis." "Oh, okay." "Je mag wel wachten tot ik terug ben vanavond, ik betaal je Thuisbezorgd wel!" "Nee hoor, dat hoeft niet. Ik ga, uhm, wel gewoon met de bus naar huis." "Weet je het zeker? Dat is best een eindje." "Ja hoor, geen probleem. Veel plezier vanavond." "Oké, je ka-"

Elin heeft opgehangen voordat Matthy zijn zin kan afmaken. Ze zet haar serie op pauze en staart naar haar telefoon. Godverdomme. Zit ze de hele dag hier al voor niks. Ze gaat hier toch niet nog langer zitten? Ze opent 9292 op haar telefoon terwijl ze naar boven loopt om haar spullen bij elkaar te pakken. Ze gooit haar telefoon op het bed terwijl ze wat spullen in haar tas stopt. Ze hoort haar telefoon trillen door de dekens van het bed heen, vast weer Matthy. Ze pakt hem op en inderdaad, Matthy. Ze besluit maar gewoon op te nemen.

"Hey." "Hey, waarom hing je zo plots op?" "Oh sorry, was niet de bedoeling." "Oh, oké, kan gebeuren!" "Hmhm." "Maar ik wou nog zeggen dat je ook wel richting mijn kantoor kan komen. Dan kan je vanavond mee?" "Oh, nee hoor. Mijn bus gaat zo, dus ik moet opschieten. Doei!" "Doe-"

Elin gooit haar telefoon opnieuw op het bed, nu met wat meer agressie. Haar bus gaat helemaal niet zo, pas over een lang half uur. Kut dorp met maar één keer per uur een bus. Maar ze kon het gewoon niet meer aan om te horen hoe alles ging over dat stomme YouTube gebeuren. Tuurlijk snapt ze het wel dat hij het belangrijk vindt maar ze kon het gewoon even niet meer hebben. Ze heeft helemaal geen behoefte om met al die mensen naar hun matige muziek te luisteren, dan ligt ze toch liever op de bank een serie te kijken. Alleen dan wel in haar eigen huis.

Ze propt de laatste dingen in haar tas en besluit om maar gewoon alvast naar de bushalte te lopen. Ze wil hier niet meer zijn. Ze loopt vanaf de trap meteen door naar de voordeur en ze gooit hem achter haarzelf dicht. Het is een kleine 10 minuten lopen naar de bushalte. Ze blaast boos uit. Ze trapt tegen een willekeurige steen die op de stoep ligt. Hij stuitert een paar keer over het asfalt van het fietspad naast haar.

Wanneer ze is aangekomen, gaat ze zitten op het bankje van de bushalte. Ze kijkt op haar telefoon, nog een kwartier, dan is de bus er eindelijk. Daarna moet ze nog wel een uur in de bus zitten, maar dat is beter dan nog een hele avond op Matthy wachten. En al zou ze daarvoor gekozen hebben, wat was er dan gebeurd? Waarschijnlijk niet zo veel, ze verwacht dat zo'n optreden best laat is afgelopen. En Elin moet morgenochtend ook gewoon weer op tijd op werk zijn.

De bus komt over 7 minuten ziet ze op het bord van de bushalte. Ze kan niet wachten tot ze in de bus zit en dat ze weg is uit dit dorp. Elin pakt haar tas die tussen haar benen staat om haar OV kaart te zoeken. Ze zoekt naar haar portemonnee, daar moet die als het goed is in zitten. Terwijl ze hard aan het graven is in haar tas, stopt er een auto plots bij de bushalte. Ze schrikt er bijna van.

⟡

Hij wist het, haar bus ging helemaal niet bijna. Hij bedankt zijn geheugen voor het onthouden van de bustijden. Gelukkig is het niet zo moeilijk wanneer de bus maar één keer in het uur rijdt. Snel stapt Matthy uit zijn auto en loopt hij naar Elin. Maar wanneer hij voor haar staat weet hij plots niet meer wat hij moet zeggen. Ze kijkt hem verbaasd aan wat Matthy meer dan logisch vindt. Maar toen ze twee keer zo plots ophing moest hij weten wat er aan de hand was. Hij heeft een stomme smoes verzonnen om weg te gaan van kantoor, hij weet eigenlijk wel dat zijn vrienden hem helemaal niet geloofden maar ze lieten hem wel gaan. En nu staat hij hier, bij de bushalte. "Uhm, de bus komt zo. En je auto staat in de weg." Zegt Elin en Matthy schrikt weer op uit zijn gedachten. Hij loopt de enkele stappen door naar Elin en hij trekt haar van het bankje in zijn armen. "Ik weet niet wat er is, maar wil je de volgende keer in ieder geval laten weten dat er iets is?" Hij voelt Elin langzaam knikken op zijn borst. "Zal ik je gewoon naar huis brengen?" Opnieuw voelt hij een licht geknik van haar, maar dan slaat ze plots ook haar armen om Matthy heen. Hij vindt het niet erg, daarentegen zelfs. Hij houdt haar nog even wat extra stevig vast.

Wanneer hij weer opkijkt ziet hij de bus wegrijden. "Nu moet ik je al helemaal thuis brengen." Lacht Matthy en hij kijkt naar Elin die opnieuw weer knikt. Hij pakt haar hand vast en trekt haar voorzichtig richting de auto. Hij opent de deur voor haar en zodra ze zit loopt Matthy naar de andere kant van de auto. Hij start de motor en begint weer terug richting Utrecht te rijden. Er is nog geen enkel woord gezegd.