Starbucks x Costa cafee

1. Wróg

Jak codzień otworzyłem kawiarnię. Przez cały tydzień było dużo roboty bo przez jesień jesieniary rzuciły się na pumpkin spice latte. Tego dnia jednak było podejrzanie spokojnie. Przecierałem blat z potu mężczyzn, którzy musieli zapłacić za kawusie swoich dziewczyn gdy nadle przez okno zobaczyłem jego.
Costa cofee. Budynek naprzeciwko raził tym szyldem. Było tam więcej ludzi niż u mnie, ale to nie to było najgorsze.

Gdziekolwiek nie poszedłem i nie otworzyłem swojej kawiarni, Costa podążał moim śladem. Kradł mi klientów a co najgorsze miał niższe ceny. Myślałem, że się skryję w małym miasteczku na podkarpaciu gdzie psy szczekają pupami, ale i tu mnie znalazł.

Zmarszczyłem brwi zdenerwowany patrząc jak macha mi z witryny swojej kawiarni. Jak wesoły piesek. Był przystojny ale to nie było ważne. Był też bardzo wysoki i postawny. Piękne ciemne oczy kryły tylko chęć odebrania odemnie klientów.
Wzruszyłem ramionami i go zignorowałem, musiałem zająć się swoimi klientami.

Na koniec dnia, wynosząc śmieci i gdy juzmyślałem, że pójdę do domu nagle ujrzałem długą rekę, która przygwozdziła mnie do kontenera. Spojrzałem w górę. To był on. Costa.

-Hej, nie przywitasz się ze swoim znajomym, Starbucks?

Nie chciałem z nim rozmawiać, ale gdy chciałem uciec dołożył jeszcze jedną rękę i nie mogłem uciec.

-Czego chcesz, Costa?

łypnęłem na niego złowrogo. Że też miał czelność się do mnie odezwać.

-Nie ważne, gdzie uciekniesz, zawsze Cię znajdę Starbucksie.-chrypnął mi do ucha, aż poczułem ciarki.

Najgorsze było to, że mówił prawdę. Zawsze mnie znajdywał. By odebrać mi klientów.

-Nie oddam Ci swoich klientów, jestem modniejszy i fajniejszy. Nie ważne żę masz taniej. Oni wolą mnie...-urwałem, bo złapał mój podbródek. Patrzyłem zaskoczony w jego ciemne oczy.

-Myślisz, żę robię to dla pieniędzy? Robię to dla twojej atencji kochanie.

Stałem osłupiały, czując jego wargi na swoich. O co mu chodziło? Było przyjemnie ale to nie było najważniejsze! Odepchnąłem go i syknąłem przez zęby.

-Odwal się.

Obróciłem się na piecie i poszedłem do domu.