İs İt Love?(Vkook)

Benim Bir Annem Yok

Bay Hwiyoung eve geldiğinde Taehyung adeta gürlüyordu. "Kes sesini.Karşımda ağlama böyle midemi bulandırıyorsun!" Bay Hwiyoung şaşkınlık içinde girmişti içeri.
"Taehyung noluyor? Ne bu gürültü" dedi kaşlarını çatarak.Taehyung öfkesine yenilmemek adına çok direniyordu.Babasına dönüp;
"Karına sor baba! O anlatsın herşeyi!" Babası oğlunun gözlerindeki öfke ve hayal kırıklığına şahit olmuştu.
"Ne demek karım? Ne biçim konuşuyorsun Taehyung o senin annen"
"Benim bir annem yok!"
"Tanrı aşkına ne oldu da bu kadar öfkelisin?"
"Jungkook.." dedi ve sustu.
"Ne olmuş Jungkook'a?" Dedi herşeyden habersiz.
"Bir ara zehirlenmişti hatırlıyor musun?" Deyince anlamıştı ne demek istediğini.Yine de düşündüğü şeyin olmaması için içten içe dua ediyordu.
"Evet y-yoksa-?" Dedi  ve sustu.Birazdan duyacağı şeylerden az çok emin gibiydi.

"Evet baba! Jungkook'u ve torununu öldürmeye kalkmış" Taehyung bunları söylerken yumruklarını sıkıyordu.
"Doğru mu? Yoona?" Dedi.
Bayan Yoona başını eğiyordu.Ancak onun bu halleri Taehyung'a inandırıcı gelmiyordu. "Konuşsana! Dilini mi yuttun?" Bu sefer bay Hwiyoung 'nun sesi yüksek çıkmıştı.
"B-ben" mahçup ifadesi oradaki hiç kimseye inandırıcı gelmiyordu.
"Sen ne Yoona !Sen ne!" Suskunluğu eşinin sinirlerini daha da bozuyordu.Yoona konuşmayınca Bay Hyunsoo devam etti.
"Oğlumu hiçbir zaman sevmedin değil mi? Hiç kabullenemedin!Bu yüzden damadımı ve torunumu acımasızca öldürmeye kalktın!" Dedikten sonra oturacak bir yer arar gibiydi çünkü bunları söylemek bile acı veriyordu.

"Oysaki annesinin bıraktığı boşluğu senden doldurmanı rica ettim.Sense yalnızca Minhyuk'umuzu sevdin! Değil mi?" Sesi yine gücünün yettiğince yüksek çıkmıştı.
"Ne demek istiyorsun baba?" Taehyung babasının neden böyle dediğini anlamamıştı ancak onları anlamayan bir kişi daha vardı.
"Evet ne demek istiyorsun baba?" Minhyuk da konuşulanlara şahit olmuştu.

Evlerinde  az önceki gürültüye nazaran ölüm sessizliği hakimdi şimdi. Herkes dut yemiş bülbüle dönmüştü.Çıkan tek ses bayan Yoona'nın samimiyetsizce ağlamalarından gelen sessiz hıçkırıklardı.

Sessizliği bozan ses Taehyung'a aitti. "Annem olmadığını her zaman iliklerime kadar hissettirdin.Şimdi ise tam anlamıyla emin oldum.Senin gibi birinin annem olması başından beri imkansız geliyordu.İnanmak istemedim ama beni her defasında buna inandırdın" Bunları söylemek acı verirken bir yandan da yükünü hafifletmiş gibiydi.

Üvey annesine öfkesini kusarken Minhyuk'un bunları duyduğunu unutmuştu bir an.
"A-abi-..."
Dedi Minhyuk ancak devamını getiremedi.Abisinin annesine söyledikleri kalbini acıtmıştı.Taehyung yıkılmış olmasına rağmen dimdik durmaya çalışıyordu.

"Güzelim gel yanıma" Minhyuk hiç tereddüt etmeden abisinin yanına koşmuş ve sıkıca sarılmıştı.Sanki birileri abisini koparıp alacak gibi korku ve gözyaşlarıyla sarılmıştı abisine. "Şşşh-Ağlama " dedi saçlarına koklayarak öperken.
"Abi sen benim abimsin değil mi?" Yutkunamıyordu Minhyuk.
"O da ne demek tabiki abinim şüphen mi var?"
Taehyung'un teselliye ihtiyacı vardı ancak her ne kadar gücü olmasa da şimdilik biricik kardeşini tesselli etmeliydi.

"Neler oluyor abi?Tüm bunlar ne anlama geliyor" başı abisinin göğsüne yaslıyken.
"Sonra konuşalım mı güzelim?" Kardeşinin bu kötü anlara şahit olmasını istemiyordu.
"A-ama beni sakın bırakma olur mu?"sıkıca sarılıyordu abisine.
"Seni bırakmak mı? Ölürüm daha iyi" Minhyuk'un saçlarına bir öpücük daha kondurmuştu.

"Özür dilerim Oğlum" sonunda bayan Yoona sahte gözyaşlarına ara verip Taehyung'dan özür dilemişti.
"Lanet olsun! Oğlun falan değilim.Ben yalnızca babamın oğluyum" sesi gür ve tok çıkmıştı.
"Lütfen beni bağışla ben-ben sadece-" Bir yalan daha uydurmaya çalışıyordu fakat sözlerinin devamı getirmesine izin vermiyordu Taehyung.
"Sadece ne?" Diye sordu hala tutmaya çalışırken kendini.
"Seni o çocuktan kurtarmak istedim" Bayan Yoona bile kendisine inanmıyorken başkalarını inandırmaya çalışıyordu.
"Kes sesini! Ondan kurtulmak isteseydim kurtulurdum.Yıllardır annelik yapamadın,ama iş Jungkook'a gelince vicdan yapıp beni o fakir çocuktan kurtarmak istedin öyle mi?"

Taehyung'un kolayca kanacağını sanıyordu ama onu kandırmak hiç de kolay değildi.
"O sahte gözyaşlarınla  beni kandırabileceğini mi sanıyorsun gerçekten?" Üvey annesinin bu acınası yüzüne tükürmek istiyordu.
"Özür dilerim lütfen affet beni .Yemin ederim tek derdim onun gerçek yüzünü görmendi.Sana daha önce de gerçek yüzünü gösterdim ama yine gidip affettin oğlum !" Taehyung bu işin içinde de onun olduğunu bilmiyordu.Annesi yine pot kırmıştı.
"Bana oğlum deme lan! Bütün bunların altında da senin olduğuna inanamıyorum" Artık dayanacak gücü yoktu sakin kalmaya çalıştıkça bayan Yoona'nın söyledikleri sinirlendiriyordu.
"Abi lütfen " Minhyuk hala korkuyla sarılıyordu abisine. Bayan Yoona'nın Minhyuk'a acındıran gözlerle bakması Taehyung'u etkilemiyordu.
"Korkma canım.Hadi sen odana çık"

Minhyuk abisinin sözünü dinledi ve odasına çıktı.
"Senin beni korumaya çalıştığın falan yok! Senin tek derdin babamın malına bir ortağın daha gelmemesi" Taehyung herşeyin farkındaydı ancak babasını inandıramıyordu.
"Oğlum haklı! Her zaman Taehyung'u yurtdışına gönderme planları yapıyordun.Onu evden uzak tutmak istiyordun çünkü tek varisin Minhyuk olmasını istiyordun değil mi?" Deyip başına avuç içiyle vurdu. "Ahh! Aptal kafam! Nasıl da anlayamadım iğrenç planlarını"
Evet bayan Yoona her zaman gözden uzak tutmaya çalışmıştı Taehyung'u.Ancak bay Hwiyoung bunu eşine konduramamıştı.

"H-hayır yemin ederim öyle bir niyetim yoktu" Ard arda yemin etmeye devam ediyordu.
"Utanmadan yemin ediyorsun birde!" Kapıyı gösterip "Eşyalarını toplayıp,defolup gideceksin burdan!" Deyince Taehyung bile bunu beklemiyordu. Babasına şaşkın gözlerle bakıyordu.Yoona yalvarır gözlerle baksa da eşinin ne kadar istikrarlı olduğunu gözlerinden anlamıştı.Eşi şimdiye kadar hiç böyle öfke dolu olmamıştı.Her zaman zayıf noktası Taehyung'du ancak hiç böylesine ileri gitmemişti oğlu için.Şimdi bu ilk adımı atma zamanıydı.Oğlunu eşim diye bildiği zalim kadından uzak tutmalıydı.

Taehyung hepimizin içinden geçeni yaptı sanırım 😂