A Girl From Nowhere Na Bibihag Sa Puso Ng MAHALIMA/SB19.
Pero bakit tuwing nakikita nila si Bebe Girl ay hindi naman nila mahagilap si JOHN PAULO NASE?
SB19 AU
StellJun/PabStell
Pabken
SeJosh
Pinunso/PabTin
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Agad akong nagtungo sa kanya upang humingi ng tulong ngunit ng makalapit ako ay bigla rin akong napaatras.
Sya nanaman. Takot na anas ko sa aking isipan.
Ang taong sumumpa sa akin ay nasa aking harapan.
"Anong kaylangan mo sakin?" Lakas loob na tanong ko. Walang syang hawak na manika na noo'y ginamit nya sakin para saktan ako.
Hindi sya sumagot. Nakatitig lang ito sa akin habang nalilisik ang mga mata.
"Bakit mo sakin to ginagawa? Ano bang kasalanan ko sayo?" Muling tanong ko.
"WALANG PWEDENG MAG MAY ARI SAYO PAULO KUNDI AKO." Nanginginig ang buong katawan ko sa takot nang magsalita ito. Napakalalim ng boses nito na animo ay galing pa sa hukay. Pilitin ko mang tumakbo ngunit di ako makaalis sa kinatatayuan ko.
Sino ba talaga ang taong ito?
"Hi-hindi mo ako pag-aari. Hinding hindi ako magiging sayo." Sunod sunod na pumatak ang luha ko sa takot ngunit pilit kong pinag lalabanan ito. Hindi dapat ako masindak. Siguradong sa mga oras na to ay hinahanap na ako ng mga kaibigan ko. Wala akong planong sumama sa taong ito.
Hindi ako papayag.
Humalakhak ito na parang nababaliw. Napakalakas na halos ikabingi ko. Pagkatapos ay nagpalit palit ang anyo nito. Iba iba., May bata, matanda, babae at ang huli ay bilang lalake. Maslalo tuloy akong nakaramdam ng takot para sa aking sarili?
Sino ba talaga sya?
Ni hindi ko masyadong maaninag ang muka nito dahil sa dilim ng paligid. Idagdag pa ang mga usuk na bumabalot sa amin.
"AKIN KA PAULO. HINDING HINDI AKO PAPAYAG NA MAY IBANG MAG MAY-ARI SAYO."
"Sino ka ba talaga? Ano bang kaylangan mo sakin? Bakit ayaw mo kong palayain?" Umiiyak kong anas. "Tigilan mo na ko. Hindi pa ba sapat ang isang taong pag titiis ko?"
"HINDI KITA TITIGILAN HANGGAT HINDI NAGIGING AKIN ANG PUSO MO."
"Hinding hindi mapapasayo ang puso ko dahil may nagmamay-ari na nito." Matapang kong sagot sa kanya. Pinahid ko ang mga luha ko at pinakatitigan ko ito. "Ni wala ka nga sa kalingkingan nya."
Ngumisi ito ng nakakaluko at saka ito bumulong. Bulong na hindi ko maintindihan.
Sa isang kumpas ng kamay nito ay niyakap ako ng hangin at lumutang ako sa ere.
Hindi ako makakilos. Para akong nakagapos. Nahulog rin kung saan ang telang nagsisilbing saplot ko sa aking sarili kaya tumabad sa kanyang harapan ang hubad kong katawan.
"Napakaganda mo talaga Paulo. Walang katulad ang iyong kagandahan mahal ko. Kunting panahon na lang at mapapasakin ka na." Ani nito habang pinagmamasdan ang kabuohan ko. Lumapit pa ito sa akin at saka sinalat ang aking balat.
