De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H22. Het gevecht gaat door!

Het was tijd voor de tweede helft en ik stond deze keer naast Sue om samen de aftrap te nemen. Als we stonden te wachten op het startsignaal keek ik nogmaals terug naar onze eigen verdediging, met Shawn in het midden.

Er was echt iets mis met hem en ik had het gevoel dat het steeds slechter ging met hem. Hij was net tijdens de rust na Lina's preek ook nog even verdwenen. Ik maakte me echt zorgen.

Ik werd uit mijn gedachten gehaald door het fluitsignaal en begon me weer te focussen op de wedstrijd. Het ging opnieuw gelijk op en ik had me al snel weer terug getrokken naar het middenveld.

Gelukkig lukte het de verdediging om de bal weg bij Mark en het doel te houden, maar wij als middenveld kwamen nog niet perse ver.

Als Shawn nogmaals een bal afpakte met zijn Land van Ijs, was het onze beurt weer om aan te vallen. Jude kwam meteen aan zijn zijde rennen, als hij mij verder naar voren stuurde om vrij te komen staan bij het doel.

Shawn ging echter weer terug naar zijn arrogante alter ego en rende in zijn eentje het veld over richting Dvalin en mij. Ik wist alweer hoe laat het was en rende zijn kant op.

We moeten echt gaan scoren, alleen gaat Shawn in staat zijn om dat te doen? Zijn Eeuwige Sneeuwstorm hoort sterk genoeg te zijn, maar hoe hij nu overkomt...

Hij leek te denken dat ik de bal van hem af wou pakken, maar in plaats daarvan koos ik er toch voor langs hem te rennen, terug naar de verdediging om zijn positie over te nemen.

"Charlett, wat doe je?!" riep Jude over het veld als ik zijn kant op kwam.

"We gaan Shawn in deze staat toch niet tegen kunnen houden en ik ga niet in gevecht met mijn eigen teamgenoot." We keken elkaar voor een paar seconden in stilte aan als ik met mijn blik de discussie van hem probeerde te winnen.

Jude knikte uiteindelijk en we keken beiden richting Dvalin, die opnieuw de Eeuwige Sneeuwstorm had gestopt van Shawn. Hij begon onze Shawn opnieuw te provoceren om nog sterker te schieten, waardoor hij alleen maar opgefokt kon raken.

Shawn rende meteen terug om een poging te doen om te verdedigen, maar hij was er niet met zijn hoofd bij. Voor Jude en ik konden reageren, begon een drietal aan spelers van Epsilon al van een flinke afstand aan hun super schot.

Hun Gaia Stoot ging met flinke snelheid richting het goal en Scottie deed wou hem stoppen, maar werd samen met Mark het goal in gelanceerd. We stonden 1-0 achter.

Shit!

Met volledige irritatie trapte ik in de leegte over het gras. We waren zo goed tegenstand aan het brengen en de wedstrijd stond echt onze kant, maar toch scoorden ze eerst.

Ik draaide me richting Shawn die duidelijk in tweestrijd met zichzelf was. Het lukte hem net niet eens om een bal af te pakken, iets wat hem normaal geen moeite koste.

Als de wedstrijd verder ging bleven we weer continue aanvallen en Shawn had opnieuw meerdere kansen gekregen, die helaas allemaal gestop waren door Dvalin. De tijd begon te tikken en de druk ging omhoog.

Toen gebeurde het nogmaals. De drie spelers van Epsilon schoten opnieuw hun Gaia Stoot en het lukte Mark niet om de bal te stoppen. Het was 2-0 geworden.

"Charlett. Ik ga mezelf aansluiten in de verdediging. Het centrale middenveld laat ik alleen aan jou over. Shawn is te bezeten om te scoren door Dvalin's pesterijen." Jude was naast me komen staan als we opnieuw opstelden. "Als we nu niet snel een tegengoal maken, is het klaar."

Ik keek opzij naar onze spelverdeler die me een glimlach van moed gaf. "Niet nadenken, gewoon doen."

Hij had gelijk. We moesten nu langzamerhand gaan scoren. Of het nou aan Shawn aan mij lag. Het was misschien beter om Shawn nu volledig aan zijn gedrag over te laten, misschien dat het hem dan meer vrijheid gaf om harder te schieten en te scoren.