De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H20. Het trainingscentrum

Na de wedstrijd tegen de GGG's gespeeld te hebben, wou Sue ons laten zien waar ze hadden getraind om zo goed te worden. Het was eerst een geheim, waarvan haar team niet wou dat ze het ons liet zien, maar uiteindelijk had ze de meiden toch overgehaald.

Sue leidde ons terug naar het pretpark, een clownshuis om precies te zijn. Een paar van mijn team herkenden het, aangezien ze er dus al doorheen waren gelopen. Ze hadden alleen niks gevonden.

Blijkbaar hadden ze niet goed gekeken, want er zat een heel trainingscentrum onder de grond. Het was echt heel erg groot en super kleurrijk, dankzij de creativiteit van de GGG. Nog groter dan het centrum dat we terug bij Raimon hadden.

De machines die er stonden waren best uitdagend, maar iedereen was gebrand om erop te trainen. Na een korte verkenning, hadden we ons verdeeld in groepen per machine die het best bij ons paste. Jude wou eigenlijk dat ik mee ging doen met de formatietraining van de verdediging, maar ik gaf aan liever zelf te willen trainen.

De vorige wedstrijd tegen Epsilon ben ik er heel pijnlijk achter gekomen dat ik gewoon beter bestend moet zijn tegen fysiek spel en ik wist dat er hier een machine moest zijn die me daarmee moest gaan helpen.

En die was er ook. Het was een parcour wat afgelegd moest worden en aan het eind moest ik ook nog in staat zijn om te schieten. Ik wist dat het een zware ging worden, maar als ik mijn kans wou krijgen om Flame Unicorn op Dvalin te schieten, moest ik hier koste wat het kost door heen komen.

"We hebben nog vier dagen... dit moet mij gaan lukken." Ik liep op het bedieningspaneel af om de machine aan te zetten en zette hem op niveau 1. De machine startte op en alles begon te bewegen, wat het eerlijk gezegd best eng maakte.

Het deed me ook heel erg veel denken aan de machine die Mark van de Inazuma Eleven had gekregen om de Ultieme Hand te leren, maar dit zal wel de versie zijn voor veldspelers.

Wie weet haal ik er nog wel een nieuwe supertechniek uit.

Ik deed mijn trainingsjack uit en liep naar de ingang van het parcour. Het eerste wat me te wachten stond waren meteen twee poppen die heen en weer gingen.

Oke, dit kan je Charlett. Met deze machine worden we sterk genoeg voor Epsilon.

Mijn automatische piloot ging meteen op dat ik de poppen moest ontwijken, wat compleet mislukte en ik werd gelijk het parcour uit gelanceerd.

Met een harde knal belandde ik op de grond en greep ik naar de schouder die mijn landing verzachtte.

Ontwijken lukt dus niet. Ik moet er echt met kracht tegenin gaan.

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht als ik opstond en terug liep naar de ingang. Alleen maar goed, dan zit er niks anders op dan mijn zwakke plekken te confronteren.

Na een paar keer met volle kracht tegen de poppen in te gaan was het me eindelijk gelukt om er langs te komen, om alleen meteen weer onderuit gehaald te worden door een schoen die op mijn enkels terecht kwam.

Ik was echter niet van het parcour afgevallen, wat betekende dat ik niet opnieuw hoefde te beginnen. Ik krabbelde snel overeind en sprong net optijd om de volgende gelanceerde schoen te ontwijken.

Een lange tijd ging voorbij zonder dat ik het zelf echt door had. Ik had al mijn aandacht aan de machine gegeven en bleef er maar volledig voor gaan, hoeveel blauwe plekken ik er ook van kreeg.

Na voor de honderdste keer eruit getrapt te worden, voelde ik de uitputting pas echt inkicken.

Het was me nog niet eens gelukt om langs niveau 1 te komen, terwijl ik al zo lang bezig ben. Gaat het me echt lukken?