ငါ လူသားမဟုတ်တော့ဘူး

Chapter 45

“အခန်းထဲမှာ ဘာမှမရှိဘူးဆိုတော့ နည်းနည်းပျင်းစရာကောင်းတယ်။ မင်း အဖြစ်မှန်ကို ရှာမတွေ့သေးခင် အချိန်ဖြုန်းဖို့ စာအုပ်တချို့ပေးလို့ရမလား.."

“ရတယ်..” ကာလန် ချက်ချင်း သဘောတူလိုက်သည်။ "မနက်ဖြန် တစ်ယောက်ယောက်ကို လာပေးခိုင်းလိုက်မယ်..."

ကုဟွိုက် ထိုစကားကိုကြားပြီး ပြုံးလိုက်ပြန်သည်။ သူ၏စိတ်အခြေအနေ ကောင်းမွန်နေခြင်းကြောင့် ကာလန်၏ဒေါင်လိုက် မျက်ဆံများသည် အနည်းငယ် ကျုံ့သွားသည်။

စကားဝိုင်းအဆုံးတွင် ကာလန် အခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

ကာလန် ထွက်သွားသောအခါ တံခါးအပြင်ဘက်တွင် မိုးမှောင်မျှော်စင်စစ်သားများစွာ ရှိနေသည်။ အခန်းထဲသို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နှင့်ကြည့်ကာ အခန်းရှေ့မှ ဖြတ်သွားသလိုဟန်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့အားလုံးတွင် တူညီသောမျက်ဆံများရှိကြပေသည်။ ဤအခန်းထဲတွင် သော့ခတ်ထားသော ကုဟွိုက်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အခန်းတံခါးသည် သူတို့အတွက် နားမလည်နိုင်သော ဆွဲဆောင်နိုင်သည့်အရာတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ သူတို့ လာမကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြပေ။

"အဲလ်ဗ်" ကုဟွိုက်သည် သူမှလွဲ၍ မည်သူမျှမရှိသော အခန်းထဲတွင် အလ်ဗ်၏နာမည်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

ဤနေရာသို့ မလာခင်က ကုဟွိုက်သည် အဲလ်ဗ်နှင့် သဘောတူညီမှုတစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲတွင် စောင့်ကြည့်ကင်မရာမရှိလျှင် အလ်ဗ်သည် ပေါ်လာနိုင်သည်။ စောင့်ကြည့်ကင်မရာရှိလျှင် ကုဟွိုက်သည် သူ့ကိုယ်သူ စကားပြောနေလိမ့်မည်။ ကုဟွိုက်သည် နာမည်တစ်ခုကို တိတ်တဆိတ်ခေါ်လိုက်သောအခါ အရပ်ရှည်ပြီး လှပသော ငွေရောင်ဆံပင်များနှင့် ဇက်သည် အခန်းထဲရှိ အမှောင်ရိပ်တစ်ခုထဲမှ ထွက်ပေါ်လာပြီး ကုဟွိုက်၏ဘေးနားသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

"ညစာစားရအောင်..." ကုဟွိုက်သည် ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး နိုမစ်ငါးများပါသည့်ပန်းကန်ပြားကို အလ်ဗ်၏အရှေ့တွင် ချထားလိုက်သည်။ "ငါ့ကို အရိုးကူနွှင်ပေးလို့ရမလား.."

ကုဟွိုက် ဤငါးအမျိုးအစားကို မစားနိုင်ပေ။ ပထမအကြိမ်စားစဉ်က အလ်ဗ်သည် သူ့အား အရိုးကူနွှင်ပေးခဲ့သည်။ ယနေ့ အလ်ဗ်သည် သူနှင့်အတူရှိနေသောကြောင့် ထိုငါးမျိုးကို စားချင်သည်ဟု ကုဟွိုက် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ငါးစားသည့်အခါ တစ်ဖက်လူအား အရိုးကူနွှင်ပေးရန် တောင်းဆိုချင်သောကြောင့် သူတို့ အတူတူ စားသင့်သည်ဟု ကုဟွိုက် ပြောခဲ့သည်။အလ်ဗ်က ငါး၏အခွံမာကို ကူညီခွာပေးနေချိန်တွင် ကုဟွိုက်သည် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်သော ခံစားချက်များကို ပေါ်ပေါက်လာရန် အချိန်မရှိပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ငါးအရိုးနွှင်ခြင်းသည် အလ်ဗ်အတွက် အနည်းငယ်မျှပင် အားစိုက်ထုတ်ရန် မလိုအပ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ငါး၏မျက်နှာပြင်ကို ဓါးဖြင့် ခွာထုတ်လိုက်ပြီး ငါးအရိုးများအားလုံးကို ဂရုတစိုက်ဆွဲထုတ်ကာ ငါးကို ပန်းကန်ပြားပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။

“ကြောင်တစ်ကောင်အတွက် ငါးစားရတာ တကယ်ကောင်းတယ်ပေါ့...” ကုဟွိုက် သူ့ကိုယ်သူ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

"ကြောင်လား..." အလ်ဗ်၏မျက်လုံးများက အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။

သူ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သောစကားများကို တစ်ဖက်လူကြားရလိမ့်မည်ဟု ကုဟွိုက် မမျှော်လင့်ထားပေ။ ကုဟွိုက်သည် သူ့ပါးကို ကုတ်ကာ အသံထွက်ပြီးပြောလိုက်သည်။