Yenii bir bölüme hoşgeldinizzz ✨
Önceki bölümlerde yaptığınız yorumlar için hepinize teşekkür ediyorum beni çok mutlu ediyorsunuzz
Umarım beklediğinize değer bir bölüm olmuştur hepinize keyifli okumalar💗
Arif'in gözünden,
Yorucu bir gün olacağı sabahtan belli olan bir gündü. Bugün tam 3 kez prova yapmıştık, artık ayaklarım kendini taşıyamıyordu.
Hızlıca kendimi Emre'nin yanına attım.
Emre beni bekliyormuş gibi sohbete başladı,
"-Çok yorucu bir gün dimi?" Dedi
"-Bittim ya, ayaklarımı hissetmiyorum" Diye cevap verdim,
Bir altyapıya bir de asıl kadroya baktım, asıl kadro hala neşeli ve enerjikti, bizler ise artık kendimizi koltuklara yuvarlamıştık.
"-Valla benim pek rolüm olmamasına rağmen yoruldum seni düşünemiyorum" Dedi Emre.
Tuğba oturduğu yerden kalkıp bağırmaya başladı
"-Gençler ben çok yoruldum uzun bir ara versek olur mu?"
Herkes başıyla onayladı ve dağılmaya başladı.
Cenanla skeç provası dışında pek konuşamamıştık, başka bir senaryo yazdığını gördüğüm için rahatsız etmek istemedim, bu yüzden Emre ile sohbet etmeye devam ettim.
Emre başını koltuğun köşesine koyup uyuklamaya başlamıştı.
"-Uyuyor musun lan"Diye bağırdım
Cevap vermedi.
Kolumla Emre'yi dürttüm ve sıçrayarak kalktı
"-Nooldu be?" Dedi.
Oflayarak cevap verdim
"-Bak bide seni uyandırmakla uğraşamam, gel bi kahve içelim kendimize gelelim" Dedim.
Kısa bir sitem ettikten sonra ayağa kalkıp arka kapıya doğru yöneldi.
Sahnede sadece Cenan kalmıştı, yalnız kalmasın diye yanına gittim.
"-Kahve içmeye geliyoruz, sende gelsene"Dedim.
Bana bakmadan cevap verdi.
"-Yok sağol"
Cenanda bir gariplik olduğuna artık emindim,sabahtan beri yüzüme bakmıyordu ve ilk defa bu kadar stresli görüyordum.
Yanına eğilip sordum,
"-Sen iyi misin?"
Kendine gelmiş gibi bir anda sıçradı.
"-B-en, iyiyim ya uykumu alamadım sadece" Dedi
"-Emin misin?" Diye sorup anlatması için ısrar ettim.
"-Gerçekten bir şeyim yok" Dedi.
İkna olmasamda onu darlamak istememiştim, ayağa kalkıp Emre'nin yanına gittim.
Kafeden iki soğuk kahve aldıktan sonra masaya oturduk
Diğer oyuncularda burdaydı ve sanki birbirimizi hiç görmemişiz gibi selamlaştık.
Hilmi Karadeniz şivesi ile insanları güldürmeye devam ediyordu, Yeşim ağzı çıkana kadar gülerken Cemile ise gülmemek için kendini zor tutuyordu.
"-Ulan bu altyapu nedur böyle enerjileri kaçmuş" Dedi Hilmi.
Kahkaha attım.
Emre karadeniz şivesi yaparak cevap verdi;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kutu | ArCen
Teen Fiction"-Bu kutu fikrini uçakla seyahat ederken bir hostesten duymuştum. Kara kutu denilen bu şey uçağın başına bir şey gelmedikçe açılmaz, kimsenin ulaşamayacağı bir yerde dururmuş. Ne zaman uçağın başına bir şey geldi kara kutuyu o zaman açarlarmış..."
