Sen Kimsin ? |HunHan|

BÖLÜM 11 - Soğuk

Yazar notu: Medyadaki şarkıyı dinleyerek okuyabilirsiniz, iyi okumalar :)

Sinirlerimin alt üst olduğunu hissettiğim an Yoora atkıyı yavaşça çıkarıp bana uzattı. Atkıyı alıp bir yere fırlatmak istiyordum ama şuan bunu yapamazdım, sadece almakla yetindim. 'Seni dinliyorum' dercesine baktım ona.

"Öncelikle atkı için teşekkürler, Sehun dün soğuk olduğu için vermişti, seni burada görünce konuşmak istedim."

Dün soğuk olduğu için vermiş pekii. Sadece dinliyordum, cevap vermeyince konuşmaya devam etti.

"Ve benim adım Yoora."

"Adını biliyorum." dedim çabuk bir şekilde. Biraz şaşırmış görünüyordu.

"Ah peki ama kim olduğumu bilmiyorsun. Sehun'un kuzeniyim ve buraya sadece birkaç günlüğüne gelmiştim, yarın gidiyorum." dedi.

Sözler ben de bir an için şok etkisi yarattı, duyduğum tüm o kıskançlıklar bir bir yüzüme çarpıyordu.

Yoora konuşmaya devam etti, "Sehun bana senden biraz bahsetti ki normalde birinden bahsettiğini az duyarım. Kapalı bir kutu gibidir, açmayı bilene konuşur sadece. Panayırdayken de seni görme şansım oldu ve gerçekten iyi biri olduğunu düşünüyorum. Nasıl desem sana karşı bir şeyler hissediyorum. Yanlış anlama, iyi bir kişiliğe sahip olduğun anlamında. Aslında Sehun da çok iyi biridir ama inatçı ve soğuk mizacıyla beni de sinir etmiyor değil."

Duyduklarımı idrak etmeye çalışıyordum. Sehun benden ona bahsetmişti ve Yoora iyi biri olduğumu düşünüyordu. Hala tek kelime edememiştim.

Konuşurken gülümsüyordu, " Çevresinde iyi insanların olmasını istiyorum, ne olursa olsun ondan vazgeçme."

Sanki benim Sehun'dan hoşlandığımı bilir gibi konuşmuştu, belki de Sehun anlatmıştı ona. Utancımı belli etmeden başımı evet anlamında salladım. Yoora yanağıma bir öpücük kondurup ayağa kalkınca ben de ayağa kalktım. Ona karşı bir saygı oluşmuştu içimde, ne de olsa Sehun'un kuzeniydi. Önyargılı olmamam gerektiğini bir kez daha kendime hatırlatmama sebep olmuştu. Gülümsedim, veda ettim. O da bana veda ederek taksi durağına doğru gitti.

Az önce atmak istediğim atkıyı elimde sımsıkı tutuyordum. Keşke Sehun kuzeninin geldiğinden falan bahsetseydi. Aralarında güçlü bir bağ olduğunu sezebiliyordum. Sanırım ben Yoora'yı değil aralarındaki bu bağı kıskanmıştım.

Okula gittiğimde hala dersin başlaması için vakit vardı. Beni gören Xiumin el salladı. Ben de ona karşılık verip gülümsedim.

"Selam erkencisin." dedi yanıma geldiğinde.

"Selam, bugün biraz öyle oldu."

Birlikte yürümeye başladığımızda, koridorda koca bir kalabalığın bir şeylere baktığını gördüm.

"Ne olabilir?" dedi Xiumin.

Biraz daha yaklaştığımızda, "Bu bir resim sergisi." dedim. Herkes resimler hakkında konuşuyordu. Çoğu çizdiğiyle övünüyor, çoğu keşke ben de çizebilseydim diyordu. Sehun'un adını görene kadar tüm panoya göz gezdirmiştim resmen. İsmini gördüğümde bile içimde bir şeyler harekete geçmişti. Gülümsemeden edemedim. Resimde gitar çalan biri vardı. Başı eğik olduğu için sadece saçları gözüküyordu ve büyük bir ustalıkla çizilmişti ki görenleri büyüleyebilirdi ya da sadece beni büyülemişti. Tek hakikat ise cidden çiziminin harika olmasıydı.

"Beğendin mi?"

Ses tam yanımdan geliyordu. Başımı çevirdiğimde Sehun'u gördüm. Başımı 'evet' anlamında salladım.