Maskenin Ardında

Maskeyi Takarken

"Yaşamak için karanlıkta herkeste maske olmalı yüzünde"

Saatler ilerken boğuk bir çığlık duydu genç kadın, üzeri kanla kaplı olmasına rağmen gözlerini açmaya çalışan bebeğine baktı, istemsizce yüzünde oluşan tebessümle fısıltı misali döküldü kızının adı dudaklarından.

"İzel'im." Ameliyathanede bulunan ebe başını kaldırmış kızına bakmaya çakışan kadına yeşil örtüye sardığı minik bebeği uzattı.

Az önce boğuk ağlayan bebek sanki güvende olduğunu hissetmiş gibi ağlamayı kesmişti, birkaç dakika öncesine kadar sımsıkı kapalı tuttuğu gözlerini açmış ve annesine bakmıştı.

İlk defa canı gönülden istedi genç kadın bu defa bebeğinin gözlerinin babası gibi yemyeşil olmasını, çok istedi belki son dileğini diledi bilmeden bu dünyada.

Havada savruldu minik el kadın kendini bulmak istediğini anlayarak sağ elinin baş parmağını bebeğinin minik eline yaklaştırdı.

Issız çölde bir vahada su bulmuş gibi sımsıkı tuttu annesinin parmağını sanki olacakları biliyormuş gibi bırakmak istemedi annesinin elini. Sağ avcu annesinin elini sıkı sıkı tutarken sol avcu yumruk halindeydi.

Son defa güldü bu dünyada o son gülüşü de kızı aldı ama o da hatırlamayacaktı. Son defa okşadı minik saçları kızının.

Kocasına emanet etti kızını sessiz bir özür döküldü dudaklarından hem kocasına hem de kızına hem de oğluna.