Slowly Falling For Changkong ( ဘာသာပြန် )

Chapter-52

ဝေ့ရိချန်က ကျောက်ကျဲကို အရင်ဆုံးကြည့်လိုက်သောအခါ ထိုလူဟာ သာမန်အရက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်မဟုတ်ဟု ခံစားမိသည်။ ကျောက်ကျဲက သာမာန်စာကြည့်တိုက်မှူးတစ်ယောက်လို ၀တ်ဆင်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

အရက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ဟာ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့လွန်းလှသည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူကိုယ်တိုင် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဘားတစ်ခုပိုင်ဆိုင်ပြီးနောက် ဝေ့ရိချန်အနေနှင့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ၎င်း၏မျက်နှာဖုံးဖြင့် အကဲဖြတ်၍မရကြောင်း နားလည်ခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ရှန့်ချန်ခုန်းသည်လည်း အတူတူပဲ မဟုတ်ပါလား? သူ့ကို လေကြောင်းတက္ကသိုလ်မှဘွဲ့ရပြီး ထူးချွန်ကျောင်းသားတစ်ဦးဟု မည်သူက ထင်ခဲ့မည်နည်း။ အခြားမဟုတ် လေယာဉ်ဒီဇိုင်းတီထွင်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ....

"ကျဲကော"

ဝေ့ရိချန်က သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့အမျိုးသားကို နှုတ်ဆက်ဖို့ အစပြုလိုက်၏။ ကျောက်ကျဲက ခေါင်းညိတ်ပြန်ဖြေပြီး အလွန်နူးညံ့ညင်သာသောအသံဖြင့် ပြောလာသည်။

"ချန်မန်ဆီကနေ မင်း ချန်လျောင်ရဲ့လူတွေကြောင့် ဒဏ်ရာရသွားတယ်လို့ ကြားတယ်.. မင်းဒဏ်ရာက ဘယ်လိုနေလဲ"

ဝေ့ရိချန်က ပြုံးရင်းဖြင့်

"အဆင်ပြေပါတယ် အစ်မချန်မန်ရဲ့အကူအညီကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ကျောက်ကျဲက ပြန်ပြုံးပြသော်လည်း မကြာမီပင် အဓိကအချက်ကို ရောက်ရှိသွား၏။

"ဒီနေ့ မင်းရဲ့ခရီးစဉ်က ချန်လျောင်ရဲ့ကိစ္စနဲ့ သက်ဆိုင်နေလား"

ဝေ့ရိချန်က အကြောင်းအရာကို မရှောင်ဖယ်ဘဲ ပြန်ဖြေသည်။

"ချင်းနန်လမ်းမှာ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေ ရှိပြီး ချန်လျောင်က ချိုးဖောက်တာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ် မဟုတ်ပေမဲ့ သူက အခုတလော ပိုပိုပြီး သောင်းကျန်းလာတယ်.. ကျွန်တော့်ရဲ့ဖောက်သည်တွေတောင် ပါသွားပြီး ထိခိုက်သွားတယ်"
  
လိမ်လည်လှည့်စားသောမိန်းကလေးများ၊ နိုက်ကလပ်များ... ဤအရာများသည် အနည်းငယ် ထိလွယ်ရှလွယ် အကြောင်းအရာများဖြစ်သည်။ ဒီစကားတွေဟာ သာမာန်လူတစ်ယောက်ရဲ့ နေ့အလင်းရောင်နဲ့ ဝေးရာကို ရှောင်ထွက်လေ့ရှိတဲ့ စကားတွေပါ။