YASAK MEYVE.

1.Bölüm

Keyifli okumalar.💔

.........

Gecenin rengi gözlerinde
bakışları yıldızlı gökyüzünde
zihni, o ışıltılı siyah perdede oynayan
anıların seyrindeydi.

Akşama kadar kapalı kalan ev nefes alsın diye camı açımış ve yorgun bedenini, pencere öndeki ikili mindere bırakmış,

Gökyüzünü izliyordum. Kahve ,uzun saçlarımı okşuyordum. ve derin düşüncelere, dalmıştım

Annemin,sesi geliyordu odada Zeynep Zeynep "diye beni çağırıyordu hemen oturduğum minderlerden, kalkıp yan odanın, kapısını açıtım"efendim anne "dediyimde annem öksürerek nefes nefese kalmıştı "Zeynep ilaçlarımı getir kızım ilaç vaktim geçti Bir saatdir"hemen yanımdaki sol çekmeceden ilaçlarını çıkardım ve çekmecenin, üzerindeki sürahide su kalmamıştı hemen mutfağa gittim su sürahisini doldurup elime bir bardak alıp hızlı adımlarla anneme gittim.

nefesi gittikçe daralıyordu her zamanki gibi korkmaya başladım yine. hemen suyu doldurup anneme verdim.ve hemen bir tane ilaç aldı ve yavaşça başını yastığa koydu güzlerindeki o hüzümü gürüyordum gözleri, yaşla dolmuştu daha sonra ayaklarını uzatıp yorganı üstüne çekip sol tarafa uzandı "Zeynep kapıyı kapat yatacam ben "dedi, yavaşca kapıyı kapatım. Salona geeçtim yerde oturmaya başladım gözlerindeki ,yaşlar elime damılıyordu annemin lösemi hastalığı vardı ve ben doğduğumdan beri annem hastaydı.

Üzülmeye alışmıştım artık.
Ne yapacağımı bilmiyordum derin düşüncelere dalmıştım.birden Zehrayla, zümrütün, sesi geldi. okuldan gelmelerine daha çok vardı. Kapıyı açtılar Zümrüt "biz geldik abla" dedi,hemen yerimden kalktım ve "hayırdır kızlar niye bu kadar erken geldiniz?"dedim merakla "Bugün derslerimiz boş abla"diye cevap ver di.

"Tamam kızlar sessiz olun annem uyuyor"dedim onları uyararak,zaten zor uyumuştu"Zümrüt ne hazırladın abla".
Diye sordu "ocağa yeni çorba koydum"dedim bende
"Zehra abla bugün biliyormusun, bizim doğum günümüz"dedi,eyvah tamamen aklımdan çıkmıştı "evet biliyorum ablacığım bugün 10 yaşına bastınız. İyi ki doğdunuz ablam".

Diye cevap verdim.
Zehra, ile Zümrüt ,ikizlerdi.
Zehra "unutmadığını biliyordum abla".
Zehra ile Zümrüt Sırtlarındaki çantayla odaya gidip "biz ders çalışacağız abla çorba kaynayana kadar " tamam diye cevap verdim.

Keşke diğer çocuklar gibi doğum gününüzü kutlayabilsem, diye içimden hüzün ettim . Dışarıda babamın sesi.
geliyordu hemen Bir tedirgin oldum.çünkü
Biz babamızdan çok çekinirdik .

Hemen ayağa kalktım kapıyı açmaya.gittim
Kapıyı açar açmaz babamı karşımda gördüm sinirden gözleri açılmış ve sinirle nefes alıp veriyordu, onunla konuşmaya bile çekinirdim
Ne kadar çekinsem bile kısık sesle
"Ne oldu baba "diye sordum. hemen yüzüme tokatı yapıştırdı.! Ne uğradığıma şaşırmadım.
Çünkü babamın bu hallerine alışmıştık
hepimiz. Ne zaman sinirlense gelip o sinirin çoğunu annem ve bizden çıkartırdı.

Zehra, ile zümrütün, odasına gitti.
Üstüne kapıyı kapatı.!" Ben sabahtan akşama kadar çalışayım siz de okula gidip hayatınız mı kurtaracaksınız.! Bu kadar yeter artık okula falan gitmeyeceksin gittiğinizi görürsem öldüreceğim ikiniz de!"
Diye çocuklara bağırıyordu.
Hemen hızlı adımlarla kapıyı açtım.

Korkmuş bir şekilde, "Baba onlar okula gidecek onlar daha çok küçük" diye cevap verdim. Cevap verip vermez, babam! saçımdan tutup "Bir daha konuştuğunu görürsem boğarım seni!."
Zehra babama "senden nefret ediyorum biliyorsun değil mi" diye cevap verdi.
Babam !elini kaldırıp tek tokatıyla onu da yere yapıştırdı!. Zehra bağırarak ağladı.