Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herkesin bir yarası vardır Gece kadar karanlık Okyanus kadar derin
( 2 hafta sonra )
"Hıhı tamam halederim şimdi"
Gırip olmuştum... Soğuk havalara bilinçsiz olarak don atlet çıkılıncamalesef hasta olup evden dışarıya çıkamıyorum. Dışarıya çıkmayı bırak ev arkadaşlarım bile yanıma yaklaşmıyorlar
Evde can sıkıntısından patlayacaktım Bı nevi depresyona girmiştim.
Şuan ise yatağımın içinde karnımda su torbası, ayağımda annemin ne olur olmaz verdiği yün çorap ve tabiki de olmassa olmaz ıhlamur çayım ile birlikte annemin azarladınıişitiyordum
"Ben sana demedim mi kızım oralar soğuk olur iyi giyin diye. Ama nerde anne sözü dinlenir mi hiç!"
Bıkkın bir nefes verdim. Yarım saattir aralıksız söylenip duruyordu. "Beni neden dinlemiyorsun?" "Sana kaç defa dışarı çıkarken mont giy dedim!" "Kendine biraz dikkat etsene yavrum!" Gibi cümleleri dönüp dolaşıp yine söylüyor..
"Annem kurban olduğum. Lütfen azarlamak yerine nasıl gidiyor? Yada ne bileyim ne yapıyorsun? Falan sorar insan yahu! Bı saattir kafamın etini yedin" en sonunda bende patlamıştım olacağı buydu.
Annem hasta olmama gelemiyordu. Neymiş efendim kendime bakamıyormuşum. Allah Allah sanki ben kendi isteğimle hasta oluyordum
"Neyse ne kapatmam lazım hadi üstünü iyi giyin, ayağından çorabını çıkartma. He bide sırtına sıcak havlu koy. Bir şey olursa ara beni"
"Offf anne!"
"Anneye of denmez kırılır o bacakların hayde ras gele!"
Lafını sokup telefonu yüzüme kapatmıştı. Bu kadın resmen bi değişikti. Sinirle telefonumu kapatım yataktan çıktım biraz hava alsam iyi olurdu.
Pofuduk terlikleri ayağıma giyip odadan çıktım. Salona gidip bakışların bana dönmesini sağladım. Ezgi yüzünü kapatmıştı, Pelin maskesini hemen çekip eline limon kolanyasıboşaltıyordu Almira ise Camın yanına gidip oradan nefes almaya çalışıyordu
