Onu daha tanımıyorken bile içimde bir yerlerde vardı. Sonra o geldi ve içimdeki her şeyi alıp götürdü.
Ona kızmıyordum, kızamazdım da çünkü; bütün olanların sorumlusu o olduğu kadar bendim.
O var olduğu sürece vardım.
Bir seçim yapmıştım ve şimdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yukarıda Defne'nin modeli :) Keyifli okumalar!
Bölüm şarkısı: Teoman/Çoban Yıldızı
GİZEM
Unutmak için uyuduğun geceler, uyandığında tokat gibi çarpardı yüzüne. Uyumak bir kaçış yoluydu. Bir yere kadar.
Sonra hayaller kurardın gerçeklerden uzaklaşmak için fakat hayat, hayal kurmak için fazla gerçekti ve zaman gözünün yaşına bakmazdı.
Gözlerimi araladığımda, hemen karşımda, koltukta uyuyan bir Korhan Arslan beklemiyordum. Uyurken bile çatık olan kaşlarına baktım. Huzursuz bir uykudaymış gibiydi.
Kumral saçları vardı ve yüzü kusursuz sayılacak kadar güzeldi. Onu ilk gördüğümde etkilendiğim yalan değildi. Korhan Arslan yakışıklı bir adamdı.
Düşüncelerim, yaşananları hatırlayınca suç işlemişim gibi son bulmuştu. Saatler önce izlediğim görüntüler aklımdan çıkmıyordu. Kız kardeşimin ölümü bir sır gibiydi ve düşündükçe işin içinden çıkamıyordum.
Yattığım koltukta doğruldum. Hava kararmıştı. Duvardaki saate baktığımda saatin 2 olduğunu gördüm. Bunca saattir uyuyor muydum? Düşününce tuhaf gelmemişti. Son iki haftadır doğru dürüst uyuyamıyordum.
"Uyanmışsın."
Duyduğum sesle bakışlarım Korhan'a döndü. Bana bakıyordu. "Evet, az önce." Başını ağır ağır salladı ve "Nasıl hissediyorsun?" diye sordu.
"Bilmiyorum. Her şey çok karmaşık," diye karşılık verdim. İkimiz de kardeşlerimizi trajik bir şekilde kaybetmiştik ve olayın üstü, Korhan Arslan'ın babası, Taner Arslan tarafından kapanmıştı.
Taner Arslan ünlü bir iş adamıydı ve hayatı gözler önündeydi. Oğlunun ölümü basın tarafından henüz duyulmamıştı ve o bunun için medyaya yüklü miktarda para ödemişti. Onun için önemli olan tek şey işiydi.
Olayların üstünün kapanması babamın da işine gelmişti çünkü Zeynep öz kızı değildi ve onu hiçbir zaman benimsememişti.
"İzlediğimiz görüntüler..." elini saçlarından geçirdi. "Biri onlarla oynamış."
Duyduklarım şaşırtmamıştı çünkü ters bir şeyler olduğu en başından belliydi.
"Kim yapmış olabilir bunu?" Korhan yaslandığı yerde doğruldu. Yüzünde herhangi bir duygu yoktu. Sorumu yanıtsız bırakmıştı. Gözlerimi devirdim. Sinir bozucu bir adamdı.
