Bozdağlar|Abilerim

9. Bölüm

Uzun bölümle karşınızdayım arkadaşlar. Umarım beğenirsinizzz.

Ateş BOZDAĞ'DAN

Sabah uyandığımda annemlerin bu gün okulumuza gidip durumumuzu soracağını hatırladım. Bir şekilde bir şeyler yapıp bu gün onların bizim okula gitmesini engellemeliydim.

Hemen yataktan kalkıp kısa bir duş aldım. Üstümü giyinip odamdan çıktım. Adımlarımı annemlerin odasına yönlendirip bir süre bekledim. Kapıyı açıp içeriye girdiğim sıra şaşkınlıktan gözlerim kocam açıldı. Annemler nerdeydi? Bu saatte asla uyanmazlardı.

Adımlarımı bu sefer Toprağ'ın odasına yönlendirdim. O sırada Toprak ve Rüzgar eş zamanlı odalarından çıktılar. "Annemler nerde olum?" Diye sordum ikiside bana anlamsızca bakıp "Odalarında yoklar mı?" Kafamı iki yana salladım.

"Ersin abim biliyor mudur ki? Ama o da çoktan işe gitmiştir."

Haklıydı ama o zaman annemler neredeydi? Aklıma evdeki diğer bir şahıs gelince onlara baktım. Onlarda aynı şeyi düşünüyorlar gibiydi. Toprak "Ben Naz'a bir sorayım belki uyanmıştır." Diyerek Naz'ın odasına yöneldi. Bizde Rüzgarla peşinden gittik.

Toprak kapıyı çalıp biraz bekledi. Ses gelmeyince kapıyı yavaşça araladı. BİRDE NE GÖRELİM! ÜÇÜDE YAN YANA UYUYORLAR! Ateş saçan gözlerle Naz'a bakmaya başladım. Saat olmuş 10 hala uyuyor mu bu kız? Hadi annemleri anlarım. Bu gün izin günleri olduğu için geç uyanırlar ama bu niye bu kızın yanındalar? Ve annem ağlamış mıydı?

Bir hışımla odadan çıktım Rüzgarda arkadan gelmişti. Aşağıya inip salona geçtim. "Lan annemler niye o kızın yanındalar? O kızda Hazal gibi annemleri üzecek. Ama annemler bunu bile bile o kızın yanında uyuyorlar. Lan dur nasıl annemlerin gözünü açıyorum sen bi gör." Dedim

Planım basitti. O kızı biraz sinirlendirecek sonrasında bütün boklarını ortaya serdirecektim. O kızda kesin Hazal gibi orospu çıkacak. Bundan çok emindim. Hele hele Toprak'a yapmadığını bırakmayacaktı. Biliyordum.

Naz BOZDAĞ'dan

Kendimi sıcak kollar arasında uyurken buldum. Kafamı yan tarafımda uyuyan anneme çevirdim. Gözleri şişmişti. Gözlerimi annemden çekip babama çevirdim. Uyanıkken yüzünde olan o korkutucu sert ifade yoktu. Amk bu adam niye bu kadar yakışıklııığğğ. Arkadaşlar size bir haberim var ben babama aşık oldummm.

Önüme dönüp gözlerimi tekrar kapattım. Bir kaç dakika sonra iki el saçlarımı okşamaya başladı. Annemin "Kızımız sencede çok masum değil mi Baran?" Dediğini duydum.

"Evet Buse'm çok masum. O asla Hazal gibi değil. Hazal gibi olsa illaki anlardım. Hazal gibi olsa o acıların hiç birini çekmezdi. Bunu bizim erken anlamamız iyi oldu. En azından evde anne-babasının onu sevdiği hisseder. Ama oğullarımızdan asla emin değilim. Onun üstüne giderlerse ve ona ters davranırlarsa kendini sevgisiz hissedebilir. Bunun için onları önden uyaracağım."

Babamın uykulu sesine düştüm şu an.

"Evet hayatım çok güzel düşünmüşsün. Kızımızın kalbi çok hassas. Ve kırılmaması gerekiyor. Onu en iyi anlayan benim. Çektiğimiz acılar bile aynı. Keşke kızlar annelerinin kaderini yaşar kuralını bozabilseydik." Annemle aynı kaderi yaşamıştık evet.

"Üzülme bir tanem artık ikinizde acı çekmeyeceksiniz merak etme tamam mı?"

Annemin kafasını aşağı yukarı salladığını hissettim. 10-15 dakika sonra annemin beni uyandırmaya çalıştığını duydum. "Hadi kalk artık uykucu saat 10'a gelmiş." Kaşlarımı çatıp dudaklarımı büzdüm. Omuzlarımı silkerek "Iı ıı..." Diye reddeden bir ses çıkardım.