"ကြက်ဥကြော် ကြော်ပေး.."
မျက်ရတာက မျက်စောင်းဟာ ဒိုင်းကနဲ
"ကြော်ပေးမှာလား မကြော်ပေးဘူးလား"
မှုန်ကုတ်ကုတ်နဲ့စိတ်မရှည်တော့တဲ့လေသံနဲ့အမိန့်ပေးတဲ့ ဂယူဘင်းက ဩဇာသီးတွေများ ခိုးစားထားသလား..မှန်းစမ်း..အကြီးကိုတောင် ပြန်ခိုင်းစားရလောက်တဲ့ ဩဇာအာဏာရှိနေလို့လေ!!...
"မင့်ပဲ ကြောက်နေရတယ် ဂယူဘင်းရယ်"
ဂျီအွန်းကတော့ ဖုန်းကို ဆိုဖာပေါ်ချပြီး သူ့ညီလေး ထမင်းစားဖို့ သွားပြင်ဆင်ပေးဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားသည်။
ဒီတစ်ပတ်လုံး သူတို့အိမ်တော်ထိန်းက သူ့အိမ်ကိုပြန်သွားတာကြောင့် ဖြစ်သလိုစားဖြစ်ကြတာမဆန်း။
ကြက်ဥပဲကြော်တတ်တဲ့ ဂျီအွန်းကိုတော့ မေမေက သူ့သားငယ် ထမင်းစားတော့မယ်ဆိုရင် ကြော်ပေးလိုက် ဆိုတဲ့ အမိန့်ကြောင့် မကောင်းတတ်လို့ထကြော်ပေးရခြင်း။
ထမင်းကိုပဲငံပြာရည်နဲ့ လူးပြီး အပေါ်ကနေ ကြက်ဥမကျက်တစ်ကျက်ကိုတင်ပေးပြီး စားပွဲပေါ်မှာ မေးထောက်ကာ လဒမှိုင်သလို မှိုင်နေတဲ့ ဂယူဘင်းရှေ့ချပေးလိုက်သည်။
*အုန်း*
"ဒီကောင် မစားပဲ ဘာတွေးနေပြန်တာလဲ"
အတွေးပင်လယ်ထဲ ကူးခတ်နေတဲ့ ဂယူဘင်းရဲ့ နောက်ဆက်ကို တစ်ချက်တီးလိုက်တဲ့ ဂျီအွန်းက ဂယူဘင်းကို တော်တော် အမြည်မကြည်ဖြစ်တော့မည်။
"ဟ..ဘာလို့ လာရိုက်နေတာလဲ..နာတယ်.."
"ပြောစမ်း..ဘာတွေဖြစ်"
"ဘာမှမဖြစ်"
ဂယူဘင်းက ထမင်းကို အလုတ်ကြီးကြီး ဝါးစားပစ်လိုက်တော့ ပါးနှစ်ဖက်ဟာ ထမင်းတွေ လုံးထွေးနေရလို့ ဖောင်းနေသည်။
"ပြောစမ်း..အသဲကွဲရတဲ့အကြောင်းအရင်း"
ဂျီအွန်းက ခေါင်းခါပြီး သက်ပြင်းချကာမေးတော့ ဂယူဘင်းက မျက်လုံး အပြူးအပြဲ ဝါးနေတဲ့ ထမင်းဟာ သေချာတောင် မဝါးလိုက်ရပဲ အစာအိမ်ထဲကို ဆင်းသွားရတယ်။
