𝑴𝒊𝒓𝒛𝒂

🍁

Uzun zaman sonra merhabalar sevgili dostlarım. Evet biliyorum sizi çok beklettim hepinizin affına sığınıyorum.
Sizleri çok özlediğimi bilmenizi isterim.
İnşallah beklediğinize değer bir bölüm yazmışımdır.
Oylama ve yorum yapmayı lütfen unutmayın.
Keyifli okumalar 🤍
    

Yazar'dan
  
  Bugün Evîn'in  Ceylan'ı vurmasının üstünden tam bir hafta geçmişti. Evîn artık eskisi gibi değildi. Amcasının yaptığı planı hâlâ sindirememiş babasını bulamamıştı.  Her arayışı boşa çıkıyor ve buda Evîn'in umudunu kaybetme noktasına getiriyordu...

   Son bir haftada Mîrza da Evîn ile birlikte arayış içindeydi fakat Mîrza Ceylan'ın da nerde olduğunu öğrenip onu babasıgile götürmeyi amaçlıyordu ve bunun yüzünden her defasında Evîn ile kavga ediyor  her kavgada Evîn'in canını acıtmaktan geri durmuyordu.
 

    Evîn odadan çıkmıyor kimsenin yüzüne bakmıyor kimseyle konuşmuyordu. Mîrza'nın emri üzerine odaya artık kimse girmiyor Evîn'in iyi olup olmadığını sormuyorlardı. Sadece çalışanlar yemek getiriyor ve götürüyordu. Zaten kimsenin umrunda bile değildi.

   Mîrza Evîn'in babasını ve Ceylan'ı bulamadığı için  iyice deliye dönüyordu sıkılmıştı ve bugün kesinlikle Ceylan'ın yerini Evîn'den  öğrenecek ve o kızı  annesine teslim edecekti. Ceylan umrunda değildi sadece  Kan aşiretiyle olan bağlantısını koparmak istiyordu.

Fakat Evîn bu konuda ona hiç yardımcı olmuyor tam tersine yoluna hep engeller çıkarıyordu...

   Çalışma odasının balkonunda sigarasını içerken Evîn'den nasıl Ceylan'ın yerini öğreneceğini düşünüyordu.  Ceylan'ın Evîn'in babasının aldığı bir yazlığa götürüldüğünü  biliyordu fakat o yazlıktan hiç kimsenin haberi yoktu. Evîn'in babası öldü gösterildiği için  malların hepsi Evine kalmıştı fakat amcası tüm mal varlığına el koymuş ve aldığı araziler ve tapuların içinde yazlık yoktu.

  Berdan denen herifi de bulamıyordu sanki yer yatılmış yerin dibine girmişlerdi. Mîrza bunları düşünürken telefonuna gelen çağrıyla düşünmeye ara vermişti.

   Yabancı  numara olduğu için açma gereği duymamış telefonu cebine koymuştu. Fakat telefon ikinci kez çalınca mecburen açmak zorunda kalmıştı..

 
Selamm! Artık telefonlarada bakmıyorsun evlenir evlenmez değiştin mi ya?.

   Ahizeden  gelen ses bir kadına aitti ve bu kadın  Mîrza'nın canını yakan kadına aitti Canından çok sevdiği kıza aitti. Mîrza gözlerini sımsıkı kapatmış şuan yaşadığı şeyin gerçek olmamasını diliyordu.

"  Mîrza orda mısın? "

Mîrza derin bir nefes alıp sadece "Burdayım"  diyebilmişti.

"  Biliyorum şimdi neden aradığımı merak ediyorsundur. Uzun zaman oldu bunuda biliyorum. Evlendiğini duyunca şaşırdım  ve tabi tebrik etmek istedim. Yüz yüze görüşebilir miyiz? "

   Mîrza bir an ne diyeceğini şaşırmıştı şuan konuşan kadına önceden verdiği sözü vardı ve o sözü tutmamıştı. Evlenmişti mecburiyetten de olsa evlenmişti.