𝑴𝒊𝒓𝒛𝒂

🥀

Mirza'dan
  
  Arabaya nasıl bindiğimi nasıl çalıştırdığımı hatırlamıyorum. Ezelin ağlaması Şiyarın dolu dolu bana bakan gözleri aklıma geldikçe sinirlerim alt üst oluyordu.

  Ben sevgi görmemiştim beni kendi annem sevmiyorken arkadaşlarımın bu denli bana düşkünlüğünün altında hep bir sebep arıyordum. Ama bir türlü o sebebi bulamıyordum.

Ezel kendi ayakları üzerinde duran  işini son derece güzel yapan yetenekli bir mimar ve büyük Buluthan aşiretin  tek kız çocuğuydu.

   Şiyar ise  Alan aşiretinin babasından sonra gelecek Ağasıydı İzmirde kendi çabalarıyla büyüttüğü bir şirket vardı.
 
  İkisininde bana ihtiyacı olmadığı halde her zaman yanımda olmuşlardı Ezel ile geçen doğum günümden dolayı aramız bozuk olmasına rağmen yine kutlamak için yanıma gelmiş dışarı çıkarmaya çabalamıştı

Flashback
  
   Bugün babamın beni terk edişinin  ardından tam bugün yani doğum günümde terketmiş ve 23. senesini doldurmuştum zaten babam gittikten beni bıraktıktan sonra annem beni hiç umursamamış ama kardeşlerim Berfe, Bora, Dilvin ve Kıvanç'a hep merhametiyle yaklaşmıştı. Babam kardeşlerimle hep görüşürdü. Yine eski anılar aklıma geldikçe öfkeme engel olamıyordum.
 
  Kapının çalınmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım ama öfkemden kurtulamıyordum
Şiyar ve Ezel yine her sene olduğu gibi gelmişti. Sinirimi Şiyar' a kusmaktan hiç bir zaman çekinmedim ama Ezel hem çok duygusal hemde çok kinciydi.

   Ezel elinde pastayla yanıma gelmiş üflememi bekliyordu. Neler yaşadığımı  az çok biliyordu çünkü Ezel ile çocukluktan beri arkadaştık  ama o ısrarla mutlu olmam için uğraşıyordu ama ben mutluluk  denen şeyi en son babamın bana hediye almaya çıktığı gün yaşamıştım  Ezel'e nasıl baktım bilmiyorum ama  zeytin gözleri dolup taşmaya başladı.

   "Ağlama!"  dedim çok içkiliydim sesimi kontrol edemeyip bayağı yükseltmiştim Şiyar Ezelî kendine çekerek göz yaşlarını silmeye çalıştı ama Ezel bir anlık sinirle elindeki pastayı bana fırlattı ve sonra " Yeter artık Mirza seni seviyoruz diye kendini birşey sanma her seferinde bizi kırıp dökmekten vazgeç evet anladık annen seni sevmemiş  ama sen zaten sevilec-" sözünü tamamlamasına izin vermeden boğazını tutup sıkmam bir oldu  " O çeneni kapat!. Neyine güveniyorsun ben de peş para bile etmez yerine mi? Senin sesinden çok sıkıldım Ezell! Susmazsan inan bana yapamaz dediğin herşeyi yaparım şimdi Siktir git burdan."
 
   Evet Ezelin canını yakmıştım Şiyar'ın en son dediği " Mirza bırak bayıldı kız!!" demesiyle elimi çekmiş ve o an fark etmiştim Ezelîn bayıldığını. Şiyar Ezelî hastaneye götürmüş ben gitmemiştim zaten ondan sonra da Ezel ne aramış ne sormuştu...

  Şimdiki Zaman

Telefonun sesiyle anıların arasından sıyrılmıştım.
Arayan  Berzan Yılmaz dı çalıştırdığım kumarhanenin müdürü
Telefonu arabaya bağlayıp daha fazla beklemeden açtım
"Efendim Berzan"
"Abi Fırat ve Tolga geldi. Seni oyun için çağırıyorlar."