Venus en de maan ⟡ Matthy van de Bankzitters

˗ˏˋ ★ 1 ★ ˎˊ˗

Elin loopt haar appartement uit in hartje Utrecht. Afgelopen jaar heeft ze haar PABO afgerond en ze werkt nu vier dagen in de week bij een kinderopvang. Niet helemaal wat ze had gehoopt na haar studie maar voor nu is het goed en zorgt het ervoor dat ze haar huur kan blijven betalen. Ze is opgegroeid in een dorp in Groningen maar is verhuisd naar Utrecht voor haar studie. De eerste 4 jaar heeft ze in een studentenhuis gewoond en verschrikkelijk veel meegemaakt. Het werd haar allemaal te veel en ze heeft uitstel gevraagd en gekregen voor haar scriptie, toen is ze ook vrij snel op zoek gegaan naar een eigen plekje. Een plekje voor haar en haar gedachten. Nog geen drie maanden later en ze kon de borg neerleggen voor een studio in het centrum van Utrecht. Ze heeft haar scriptie toen zonder verdere problemen kunnen afsluiten.

Nu heeft ze een 'volwassen' ritme. Werken, koken en slapen. Ze gaat er niet echt meer op uit, alleen af en toe een keer lunchen met haar hechte vriendinnen groepje. Ze steekt haar sleutel in het slot van de deur en draait hem op slot. Ze is onderweg naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Normaal probeert ze wel te plannen om goedkope en gezonde weekboodschappen te doen bij de Lidl of Aldi maar vandaag moest en zou ze een diepvriespizza naar binnen werken. Gelukkig is de Albert Heijn niet ver weg en is het maar een paar minuutjes lopen. Ze geniet op zo'n moment ook wel van buiten zijn, de lucht is blauw en het zonnetje schijnt af en toe voor een paar minuten. Ze loopt het hoekje om en ziet de blauwe letters van de supermarkt al verschijnen aan het einde van de straat.

Wanneer ze bijna de schuifdeuren naar binnen loopt is er een enorme chaos. Heel veel kinderen van rond de 14 en een groepje rumoerige, oudere jongens staan voor de supermarkt. Ze schat de jongens ongeveer dezelfde leeftijd als haar. Ze vraagt zich af wat ze moeten met die kinderen. Ze werpt een laatste blik en loopt dan naar binnen. Ze pakt een mandje en loopt door. Ze merkt nog net dat de jongens ook de winkel inlopen, dit keer geen kinderen om hun heen. Ze loopt door de groente en fruit afdeling rechtstreeks naar het vriesvak. Ze grist er snel een salami pizza uit. Moet ze nog meer dingen hebben? Ze kijkt in haar mandje, ze besluit op dat moment om haarzelf te verwennen vanavond. Even geen gezonde dingen. Ze loopt naar de frisdrank en pakt een fles cola maar zet hem daarna toch weer terug. Eén gangpad verder pakt ze een goedkope fles witte wijn. Daarna loopt ze door naar de chips afdeling. Ze ziet die jongens weer opnieuw, ze hebben ook een diepvriespizza en fles witte wijn in hun mandje liggen. Ach het zal wel. Ze pakt een zak paprika chips en onderweg naar de zelfscan kassa gooit ze ook nog snel een zak dropjes in het mandje.

Ze scant alle producten netjes en loopt zonder een controle rustig de winkel uit. Twee kassa's naast die van haar ziet ze nog kort dat die jongens wel gecontroleerd worden. Ze lijken wel een identiek mandje te hebben. Het zal wel toeval zijn denkt ze en ze loopt rustig door met haar boodschappen in haar handen. Had ze maar een tas of iets dergelijks meegenomen. Ze is nog niet om de hoek maar hoort dan geschreeuw komen van de winkel. "Wij kopen hetzelfde als onze voorganger mensen!!" Ze staat plots stil. Het was helemaal geen toeval en opeens plaatst ze de hoofden van de jongens. YouTubers. Ze weet niet precies welk kanaal maar nu weet ze zeker dat ze hun wel eens vaker voorbij heeft zien komen op het internet.  Zonder dat ze het écht doorheeft loopt ze terug naar de winkel, zullen ze haar weer volgen? Ze loopt opnieuw langs ze en spitst haar oren. "Gaat ze nog iets kopen?" Hoort ze zacht achter haar. Ze glimlacht kort en loopt naar de servicebalie. Ze werpt een snelle blik naar de ingang en ja hoor, daar lopen ze weer naar binnen. Nu ziet ze ook de camera en ze vraagt zichzelf af hoe ze die net gemist heeft. "Kan ik u helpen?" Elin kijkt terug naar de medewerker en ze knikt. "Ik heb mijn boodschappen toch wat verkeerd ingeschat, zou ik hier nog een tasje kunnen halen?" Ze knikt met haar hoofd naar haar armen vol met boodschappen, de medewerker lacht en zegt "Natuurlijk mevrouw." Er wordt een plastic tas op de toonbank gelegd en ze stopt snel haar boodschappen erin. "Dankjewel, hoeveel krijg je van me?" Elin pakt snel haar telefoon uit haar jaszak om te betalen maar de medewerker schudt zijn hoofd. "Is niet nodig hoor, deze krijg je van mij." De medewerker knipoogt naar haar en ze glimlacht wat ongemakkelijk. "Weet je het zeker?" Vraagt ze voor de zekerheid, en heeft ze die knipoog echt gezien of heeft ze dat er zelf bij bedacht? "Ik weet het zeker, maar misschien kan ik wel iets anders krijgen dan 25 cent?" Elin kijkt hem vragend aan, wat bedoelt hij hier nu weer mee? "Je telefoonnummer?" Elin is verbaasd.

Tuurlijk heeft ze wel wat rondgescharreld in haar studententijd maar nooit echt serieus. En als ze er aan terugdenkt zeker niet zoveel als haar huisgenoten. Maar zeker de laatste tijd, sinds ze afstand heeft genomen van de chaos van een studentenleven, is er eigenlijk niet echt meer iets romantisch gebeurt. Ze was ook niet opzoek.

"Uuuhm..." Ze kijkt ongemakkelijk naar haar boodschappentas. Wat moet ze nou? Opeens merkt ze de rij achter haar. Eerst die jongens en daarna nog drie mensen, ze moet opschieten. "Oké, is goed." Ze lacht naar de jongen en hij lacht terug terwijl hij zijn telefoon over de toonbank schuift. Ze toetst snel haar nummer in en loopt dan onmiddellijk uit de rij, ze wil hem niet nog langer ophouden. Ze gaat een kleine vijf meter verderop staan en merkt op dat de jongens inderdaad ook nog een boodschappentas kopen alleen moeten zij wel betalen en daar lacht ze zachtjes om. Ze heeft alleen niet door dat haar bijna geluidsstille gelach opgemerkt wordt door één van de jongens.

⟡

"Wil je niet mijn nummer ook hebben?" Vraagt Milo die tot nu toe het gesprek voerde aan de toonbank. Matthy merkt op dat de jongen achter de balie een beetje bloost. "Nee sorry." Zegt hij vriendelijk en Robbie en Koen beginnen te lachen. "Helaas Milo." Zegt Matthy, hij kijkt weer om naar de meid die net voor hun in de rij stond en ziet haar naar hun kijken. Ze betalen voor het tasje en lopen richting de uitgang, plots bedenkt Matthy dat de eerdere flirtpoging van de medewerker op de film staat, vindt ze dat wel oké? Wat die jongen denkt boeit hem niet maar hij hoopt wel dat die meid het niet erg vind. Hij loopt langzaam achter zijn vrienden aan en hij probeert de gedachte los te laten. Ze vragen eigenlijk nooit toestemming aan mensen, waarom zou hij het nu wel doen?

Ze staan nu buiten de winkel en ze halen het geflirt van net nog even aan voor de camera. Toch blijft de gedachte door Matthy's hoofd spoken. Matthy is even niet meer bezig met de camera zoals de andere jongens en hij ziet de meid de winkel uitlopen. Keek ze nou hun kant op? Matthy denkt niet langer na en doet een paar snelle passen om haar zachtjes aan te tikken op haar schouder.

⟡Notes⟡

Wow, Nederlandstalige fanfictie, dat is lang geleden voor me. Kan ik dit nog?
Trouwens, dit verhaal is gebaseerd op een lied, vraag me af of iemand weet welke haha.