Bir mafya ile olan şahane hayatım. Biraz takıntılı ve çok aşık.
Kitabımı kara, siyah kar yadığında düzenleyeceğim. Kara kar ne zaman mı yâr? Kitabın finalinde karşılaşacağız. Bu kitap fantastik değil, ama ben siyah kar yadıracağım, etraf siyaha bürü...
1000 görüntüleme adına yeni bölümü yayınlamak istedim.💐
Bir bin'i arkamızda bıraktık, bu desteğiniz adına sizlere çoook teşekkür ederim.
Umarım ki daha nicelerini görebiliriz!💞
Ve bu arada, oylamayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın! Düşünceleriniz benim için çok önemli.
Sizi daha sıkmadan bölüme geçelim...
Keyifli okumalar dilerim!
🌹🪭 .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♥
"Yaşın değil, yaşadıkların öğretir sana hayatı kızım."
KRİSTAL KALP
Yüzüme değen ıslaklık ile gözlerimi aralamıştım. Gözümün içine giren su ile hızla geri kapattım. Nefes almaya kalkıştığımda ise biri kafamı suya gömmüştü. Ellerimi masaya vuruyordum kurtulmak için. Parmağımdaki yüzük canımı acıtıyordu her vurduğumda ama umursamadan daha güçlü vurdum. Kafamı kaldırmaya kalkıştığımda arkamdaki kişi beni daha da batırdı. Ciğerlerimin oksijene ihtiyacı varken nefes alamıyordum. Son bir kere daha denedim kafamı kaldırmayı o da olmayınca kendimi saldım. Bedenim soğuktan veya nefessizlikten titremeye başlamıştı. Belki de tam öleceğim sıra ellerini saçlarım arasına geçirip kendine çekmişti. Aldığım nefes yeterli gelmiyordu. Uykuluyken yuttuğum su şimdi boğazımı yakmıştı.
Ağızımı nefes almak için araladığımda sahipsiz dudakların dudağımı sertçe öpmesiyle tekrar nefessiz kaldım. Kendime o sahipsiz dudaklardan kurtarmaya çalışıyordum. Görmek isterdim karşımda ki deliyi fakat gözlerimi açıp kim olduğuna bakmak istediğimde açımın bulanık olmasıyla göremedim. Kendimi yine kurtarmaya denediğimde sırtıma bıçak dayandı. Daha fazla kaçamazdım ardımdaki bıçak yüzünden. Eğer az daha hareket edersem biliyordum ki bıçak belime saplanacaktı.Vücudum daha fazla nefes alamayınca kendini bırakmıştı. Kollarını belime sarıp beni tutan kişi dudaklarını benden çekince nefes almayı denemiştim. Ciğerlerime varan oksijen ile öksürmüştüm. Gözlerime giren su görmemi engellerken, kulağıma giren su da işitmemi engelliyordu. O bana bir şeyler söylemeye çalıştığında ne duyuyor ne de görüyordum. Bulanık gördüğüm üzere bağırıyordu. Benim kulaklarım bunları işitmiyordu ve sadece uğulduyordu. Vücudumu şiddetle sarsmasıyla canım yanmıştı.
Uyanık kalmak için ben de beni zorluyordum. O benim canımın yanmasıyla ilgilendirmiyordu ve sadece kendi isteğini yapıyordu.
