Onu daha tanımıyorken bile içimde bir yerlerde vardı. Sonra o geldi ve içimdeki her şeyi alıp götürdü.
Ona kızmıyordum, kızamazdım da çünkü; bütün olanların sorumlusu o olduğu kadar bendim.
O var olduğu sürece vardım.
Bir seçim yapmıştım ve şimdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜMDANSI
09/11/2023 Kadıköy
Öfkeli bakışları altında ezilen ruhu, anın kasvetine bulanmıştı.
Hayatındaki tüm renkler elinden alınmış küçük bir kız çocuğuydu. Büyüdükçe; farkına vardıkça gerçeklerin, kendini tutsak etmişti.
Yaşamak onun için hiçbir zaman kolay olmamıştı. Her şeyden mahrum bırakılmış fakat acıyı eksik etmemişti hayatından.
Acı.
İçi acıyla doluydu.
Karşısındaki adama baktı. Ruhunu okumak ister gibi bakıyordu suratına.
"Onun yüzünden."
Anlamsız bakışları adamın yüzünde gezinirken bir kez daha "Onun yüzünden," dedi.
Konu suçlamak olunca birini bulmak kolaydı.
Ellerini saçlarından geçirerek karşısındaki adama baktı. Yüzünde mimik yoktu. Genç kız gülmeye başladı. Gülmesi kahkahaya dönüşünce, adam kaşlarını çatarak yüzüne baktı.
Genç kızın gülüşü ağlamaya dönene kadar baktı. Hıçkırarak ağlaması içinde bir yerlerin sızlamasına neden olsa da hareket dahi etmeden sadece baktı.
Olanlar onları bu noktaya getirmişti.
Genç kızın ağlaması iç çekişlere döndüğünde dolu gözlerle karşısındaki adama baktı.
"Bu kadar kolay mı?" diye sorduğunda adamın kaşları çatıldı. Sorgular bakışları yüzünde dolanırken, genç kız "birini suçlamak," iç çekti. "Bu kadar kolay mı?" Adamın kaşları daha da çatıldı ve genç kıza bir adım daha yaklaştı.
"O kız, kardeşimi zehirledi." diye bağırdı. Genç kız korkarak geriye doğru sendeledi. "Benim kardeşim onun yüzünden öldü."
Genç kız cevap vereceği sırada, polis memurunun sesiyle ikisinin de bakışları ileriye döndü.
"Zeynep Akın'ın yakını siz misiniz?"
Genç kız başını sallayarak "Evet benim," dedi. Polis memuru "İfadeniz alınacak beni takip edin." dedi. Genç kız arkasına dahi bakmadan polis memurunu takip etti. Sorgu odasına geldiklerinde, titreyerek içeri girdi. Odanın içerisinde bir polis ve takım elbiseli bir adam vardı.
Genç kızın ürkek bakışları ikisinin arasında gidip gelirken polis memurunun "Oturun lütfen," demesiyle sandalyeye oturdu.
"Öncelikle başınız sağ olsun," diyen polis memuruna baktı. "Teşekkürler," dedi ve ardından, geldiğinden beri tek kelime etmeyen takım elbiseli adama döndü. Sorgular bakışları adamın üzerinde dolanırken o bunu fark etmiş olacakki "Ben Avukatınız Eray Sönmez," dedi. Genç kızın kaşları çatıldı. "Bir Avukat tuttuğumu sanmıyorum," dedi. Avukat hafif bir tebessümle "Babanızın isteğiyle buradayım."
Genç kız gözlerini devirdi. Tüm yaşananlar olmasaydı bu duruma gülebilirdi. Polis memuru "Kardeşinizin son zamanlarda şüpheli davranışları var mıydı?" Dediğinde genç kız kaşlarını çatarak "Ne gibi?" Diye sordu.
Polis memuru iç çekerek "Zeynep'in kanında uyuşturucu madde bulundu," dedi. Genç kız şaşkın bakışlarını karşısında onu izleyen iki adama yöneltti.
"Bu imkansız. Zeynep böyle bir şey yapmaz."
Polis memuru "Tahlil sonuçları öyle söylemiyor," dedi. Genç kız ellerini saçlarına geçirdi. İnanamıyordu.
"Boran Arslan ile ne zamandır tanışıyorlar?" Polis memurunun sorusuyla birlikte genç kız düşünmeye başladı. Boran'ı iki aydır tanıyordu fakat ondan öncesi var mıydı bilmiyordu.
"İki aydır tanıyorum. Sınıf arkadaşı olduğunu biliyorum," dedi.
Polis memuru "Olay anında neredeydiniz? Kardeşinizin o partiye gideceğini biliyor muydunuz?" diye sordu.
Genç kız kaşlarını çatarak "Bilmiyordum. Bana arkadaşlarımla ders çalışacağım demişti üzerinde durmamıştım." dedi.
Polis memuru "Bakın Defne Hanım, kız kardeşiniz Boran Beyden saatler sonra ölmüş." İç çekti. "Bütün işaretler kız kardeşinizi gösteriyor." dedi. Genç kız olayları idrak edemeden polis memurunun "Boran Beyin katili kız kardeşiniz gibi görünüyor."
Herkese merhaba. Yeni bir kurguyla karşınızdayım. Elimden geldiğince hızlı bir şekilde bölümleri yayımlamaya başlayacağım umarım beğenirsiniz :)
