Στο Ενδιάμεσο

κεφάλαιο 40

"θα μου λείψεις τόσο πολύ" μουρμουριζω βουρκωμενη καθώς βρίσκομαι στην αγκαλιά του Φιλιππου

"και μένα μωρό μου αλλά θα δεις ότι οι μέρες θα περάσουν πολύ γρήγορα που ούτε που θα το καταλάβεις" μου λέει καθώς μου φιλάει το κεφάλι και κάνω ένα βήμα πίσω για να τον αντικρίσω

Ρουφαω την μύτη μου και σκουπιζω με τα μανίκια της μπλούζας μου τα μάτια μου και εκείνη την στιγμή μου λέει

"και σταμάτα να εισαι έτσι! δεν θέλω να σε βλέπω έτσι" λέει και ασυναίσθητα κοιτάζει τον Ανδρέα που βρίσκεται λίγο πιο πέρα μαζί με την μαμά του

πάλι καλά ο μπαμπάς δεν μπορούσε να έρθει στο αεροδρόμιο λόγω δουλειάς οπότε αποχαιρετιστηκαν πολύ πιο πριν με την μαμά του Φιλιππου και τον ίδιο

και με την Σία και με τον Λεωνίδα εννοείται

αποχαιρέτησε και κάτι δικούς του φίλους του οποίους δεν γνωρίζω και στην συνέχεια φύγαμε

"Φιλιππε πρέπει να παμε" του λέει η μαμά του

"Μισό" της λέει και γυρνάει σε εμένα

"θα μιλάμε κάθε μέρα και μόλις φτάσω θα σε πάρω τηλέφωνο" λέει καθώς μου χαϊδεύει το μάγουλο "οι μέρες θα περάσουν πολυ γρήγορα και θα ξανά έρθω" μου λέει και τα χείλη του σφραγίζουν τα δικά μου δίνοντας μου ένα φιλί γεμάτο πάθος

Σπάμε το φιλί και με αγκαλιάζει για ακόμη μια φορά πριν πιάσει την βαλίτσα του και πάμε προς τους άλλους

"Νεφέλη μου μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου δεν θα κάτσουμε πολύ θα γυρίσουμε" μου λέει η κυρία Δήμητρα προσπαθώντας να με κάνει να νιώσω καλύτερα

"άντε γειά σας παιδιά μου" λέει και μας κάνει μια σφυχτη αγκαλιά αφού προχωρήσουν

"έλα πάμε και εμείς" λέει ο Ανδρέας περνώντας τα χέρια του γύρω από τους ώμους μου

"Αχχ τώρα να δω ποιος άλλος θα έρχεται σπίτι μας" λέει καθώς περπατουσαμε και γυρνάω απότομα να τον κοιτάξω

"Τι έγινε έφυγε ο Φίλιππος θα κουβαλήσεις άλλους στο σπίτι μας;" του λέω και γελάει

"Εσένα πως έρχονται;" ρωτάει καθώς ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο

"Ποιος έρχεται ρε Ανδρέα; η Σία η ο Λεωνίδας;" τον ρωτάω

Αχιλλέας και Στέφανος μωρη δεν σου λέει κατι;

Προσπερνάω την ηλιθια φωνούλα στο μυαλό μου και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο για να ξεκινήσουμε