De weg van de liefde

Hoofdstuk 14 - Golddigger

Zit hij echt zo fout? Alles aan Marijn geeft aan dat ze een golddigger is. Van haar hartelijkheid naar zijn vader tot het feit dat het gedrag van Elariel en Neil haar niks doet.

Een normaal persoon zou toch allang ontslag hebben genomen? Hoewel hij zelf niet goedkeurt wat zijn jongere broer en zus allemaal flikken, zorgen zij wel voor duidelijkheid bij de volgelingen in hun omgeving. Iedereen die hun slechte manieren pikt, heeft een dubbele agenda. Ervaring vertelt hem dat.

Ze zou actrice moeten worden, met die bliksemende ogen van haar. Alsof ze inderdaad niet haar best doet om bij hem te slijmen. Hij heeft de weg voor haar vrijgemaakt door te zeggen dat Valerie en hij slechts vrienden zijn toen ze daarnaar vroeg. Dat ze zo op commando rood kan worden is echt een talent. In combinatie met haar trillende vingers en jachtige ademhaling zou ze iedereen overtuigen, maar hem niet.

Probeert ze haar charmes op de oudste zoon uit nu ze erachter is dat Robbert nooit een blijvertje zal zijn? Haar gedrag richting hem is subtiel veranderd, maar niet subtiel genoeg.

Jesse probeert teleurstelling te voelen nu haar gedrag voorspelbaar wordt, maar hij merkt vooral een intense tevredenheid op als ze zo dicht bij hem staat. Ze ruikt lekker fris, met een hint van iets zoets. Het zal hem niks verbazen als ze vanochtend al in de keuken heeft gestaan om weer iets lekkers te bakken. Die citroenschuimtaart van laatst was heerlijk.

Snel roept hij zichzelf tot de orde. De liefde van de man gaat door de maag, dat is een bekend spreekwoord, en zij doet er alles aan om zich onmisbaar te maken. Hij heeft nieuws voor haar: niemand is onmisbaar. Er zijn koks genoeg in de wereld.

Marijn loopt zonder een verder woord langs hem heen, er overdreven duidelijk voor zorgend dat ze hem niet aanraakt en ze start vrijwel direct de auto. Als hij niet oppast rijdt ze probleemloos over hem heen en daarom stapt hij vlug opzij.

Hij zucht. Nu moet hij zich een tijdje rondom de Bazaar vermaken voordat hij weer naar huis kan. Maar hij kon moeilijk aangeven dat hij zich zorgen maakte om haar en die Rosalie. Marijn heeft hem niet verteld wat er precies aan de hand is tussen hen. Voor hem is het lastig om het gesprek in die richting te sturen als ze hem geen enkel houvast geeft.

Als hij bijna op een vrijwel leeg terras neer wil strijken om er wat te drinken, duikt hij weg. Iets verderop ziet hij namelijk zijn broer met zijn vrienden smoezen. Eerdere gebeurtenissen met hen zegt hem dat dePassagiers niets goeds in de zin hebben als ze allemaal bij elkaar zijn, zekeromdat ze alle mogelijke moeite doen om niet op te vallen. Normaal gesproken zijn zij de gangmakers, waar ze ook zijn. Dat ze vaak een ander voor paal zetten, kan hen niks schelen.

Volgens hem is dat nu ook weer het geval, als hij doorheeft op wie ze hun aandacht richten.

Strategisch lopen Joop en Hamed weg en Jesse ziet hoe die twee hun telefoons tevoorschijn halen.

Neil en Ewald nemen op enige afstand van een alleen zittend meisje plaats en beginnen een ongedwongen gesprek met elkaar. Jesse ziet dat de twee net zo weinig op het meisje letten als zij op hen. 

Olivier draait zich om. Vanuit de plek waar hij staat, kan Jesse zien hoe hij een paar gekke bekken trekt en zichzelf op de wangen slaat. Daarna zucht Olivier diep en hij strijkt als laatste zijn gezicht glad. Hij is klaar voor actie.

Met een zelfverzekerde blik loopt de knappe jongen naar het meisje, dat wat op haar telefoon pielt. Ze heeft een drankje voor haar neus staan en alles ziet ernaar uit dat ze geen gezelschap heeft.

'Sorry dat ik je stoor, maar ben je hier alleen?'

Jesse ziet haar opkijken en vervolgens Olivier checken. Er verschijnt een blos op haar wangen en haar ogen beginnen opgewonden te glinsteren. Ze stottert in haar haast om hem te antwoorden: 'J-ja. Ik ben alleen.' Ze gebaart naar de stoel naast haar, als om hem daar te laten plaatsnemen.

'Oké, dan neem ik deze mee,' antwoordt Olivier en hij pakt de stoel vast. Zonder zich om haar verblufte gezicht te bekommeren, neemt hij hem mee en hij gaat vervolgens bij Neil en Ewald aan tafel zitten. Dat er – behalve bij die twee jongens – verspreid over het terras meer dan voldoende vrije stoelen staan, is uiteraard onderdeel van de grap.

Ze lachen alle drie om het gezicht dat het meisje trekt. Jesse ziet verwarring en daarna begrip voorbij komen, wanneer ze doorheeft dat ze een grap met haar hebben uitgehaald. Haar gezicht wordt vlammend rood, waarna ze zich diep over haar telefoon buigt. Zelfs van deze afstand ziet Jesse hoe haar vingers trillen.

De Passagiers hebben het voor elkaar gekregen om haar zich slecht te laten voelen over zichzelf, terwijl zij prachtige content hebben gemaakt om hun populariteit te verhogen. Het erge is dat ze er geen tot nauwelijks slechte reacties op zullen krijgen omdat ze knap en populair zijn.

Hamed en Joop voegen zich bij hun vrienden en laten de door hen gemaakte beelden zien. Jesse twijfelt of hij zich er mee zal bemoeien, maar op dat moment neemt het meisje het heft in eigen hand. Ze staat op en loopt naar de vijf toe.

'Heb je me gefilmd?' Haar stem klinkt minder verontwaardigd dan Jesse had verwacht.

'Dat klopt, gewoon voor de lol hoor,' geeft Neil aan. Als hij er moeite voor doet kan hij charmant zijn en hij gedraagt zich nu keurig. 'We zullen je gezicht blurren, tenzij je natuurlijk toestemming geeft.'

Hij klinkt alsof hij wat om haar gevoelens geeft.

Het meisje aarzelt.

'Nee, het is goed zo,' zegt ze uiteindelijk. Ze klinkt net zo opgewonden als toen Olivier met haar aanpapte. 'Jullie zijn toch de Passagiers?'

Jesse zucht. Hun beroemdheid zorgt ervoor dat hun slachtoffers er alles voor over hebben – tot en met hun waardigheid aan toe – om ook bekend te worden. Vanaf nu kan zij haar vrienden zeggen dat ze hen heeft ontmoet, met bewijs en al.

Zonder verder naar het groepje om te kijken, draait hij zich om. Het is tijd om naar huis te gaan. Hij heeft geen zin om naar het neppe gesprek dat zich ontspint te blijven luisteren.