TÖRE MAHKÛMU

●ÇAVÊ ŞÎN● (2 BÖLÜM)

Selaamm ben geldim

Nasılsınız?

İyisinizdir inşallah

Hadi geçelim yeni bölüme

Bölüme başlamamış oy vermeyi unutmayınnn

Parodi hesaplar açılmış bulunmakta takip etmeyi unutmayınn.

***
Sabah kalkıp rutin işlemlerimi halledip aşağıya indim. Aslı Rojin ve Berfin yengem kahvaltı masasını hazırlıyordu bende yanlarına gidip yardım etmeye başladım. "Rojbaş." Dedim. Onlarda. "Rojbaş." Dediler. "E nasılsınız?" Diye sordum. "İyiyiz yengem sen nasılsın?" Dedi Berfin yengem. "Nasıl olayım be yenge bu gün istemem var sevmediğim tanımadığım birisiyle evlenecem." Dedim mutsuzca.

"Üzülme kuzum seversin elbet." Dedi yengem saçımı okşayarak. Sonra içeriye anam girdi. "Ağzınız çalışmaktansa elleriniz çalışsın." Dedi. Bende "Sanada günaydın dayê." Dedim göz devirerek.

"Kêçamin sen nasıl oldun? İyimisin? O abinin elleri kırılsın inşallah." Dedi beddua okuyarak. "Ana ben dünde dedim sana benim Baran isminde abim yok ve olmayacakta. Hayallerimi hayatımı darmadağın etti üstünede çocuk yaptı." Dedim sinirle. Doğruda söylüyordum hayallerimi hayatımı darmadağın etmişti üstünede arsızca çocuk yapmıştı.

"Keça min nekin ew birayê te yê." (Kızım etme eyleme o senin abin) Dedi annem. Öyle abi olmaz olsaydı bize kölesi gibi davranmaktan başka birşey yapmadı o. "Ne wusa birayê ne be dayikê xayalên min şikand."(Öyle abi olmaz olsun anne o benim hayallerimi mahvetti) Dedim gözlerimden yaşlar akarak

"Roni neçarî keça xwi kir,keça xwe jî xemgîn kir."(Roni zorlama kızı,kız zaten üzgün) Dedi Berfin yengem anneme dönerek. Annemde tamam anlamında kafasını salladı

İçeriye bu sefer abim girdi bende yüzümü başka tarafa çevirdim. "Ana nerde kaldı bu yemekler? Biraz elinizi çabuk tutun de haydee." Dedi emredermiş gibi bu sefer Berfin yengem konuştu. "Baran biz senin ne kölen nede hizmetçin değiliz eğer çok acıktıysan git karın olacak o kıza söyle gelsin sana kahvaltı hazırlasın burada bize emredemezsin biz senin kölen değiliz." Aslı ve ben sırıtmaya başladık. "Allah Allah nedenmiş o? O kadar kadın varken benim karım niye hazırlıyormuş kahvaltıyı?" Dedi çatık kaşlarıyla bu sefer ben kendimi tutamayıp konuşmaya başladım.

"Karın olduğu için sana kahvaltı hazırlayacak biz senin ne kölen nede hizmetçin değiliz eğer çok acıktıysan git karını getir o hazırlasın yada kendin hazırla kahvaltını." Abim ellerini yumruk yapmıştı sinirden yüzü kıp kırmızı olmuştu. "Bana bak Zilan dünki tokat sana yetmedi sanırım?" Dedi abim. "SEN NE İSTİYORSUN YA BENDEN HAYATIMI MAHVETTİN. ÇOCUK YAPTIN ÜSTÜNEDE DÜN TOKAT ATTIN BANA EĞERKİ BİRDAHA BANA VURMAYA YADA BAĞIRMAYA ÇALIŞIRSAN ANDIM OLSUNKİ ELİMDEKİ BIÇAKLA KELLENİ ALIRIM." Dedim bağırarak herkes bana şaşkınlıkla bakıyordu.

Artık karşılarında eski Zilan yoktu eski Zilan ölmüştü yerine yeni Zilan gelmişti. "Zilan tamam yeter takma sen onu." Dedi Aslı beni sakinleştirerek. Abim sinirle mutfaktan çıktı. "Keça te çi difikirî tu çi dikî li ber te birayê te heye birayê." (Kız sen ne yaptığını sanıyorsun senin karşında abin var abin) Dedi annem herzamanki halleriydi oğlunu savunuyordu herzamanki gibi.

***
Hepimiz hazırlanmıştık. Şadoğlu aşiretinin gelmelerini bekliyordular. "Herşey hazırmıdır?" Diye sordu annem bize. "Hazırdır dayê herşey merak etme." Dedim bende. Bu gün benim mutlu günüm olmalıydı ama mutlu değildim çünkü tanımadığım birisiyle evlenecektim onun hakkında hiç birşey bilmiyorum bile. Böyle düşüncelere dalmıştımki birisinin beni dürtmesiyle kendime geldim. "Kız kalksana geldiler." Dedi Rojhat beni dürterek. "Tamam tamam geldim." Dedim ve avluya indim.