2. BÖLÜM

109 52 251
                                    

     Kapıdan çıktığımda he zamanki gibi Salih amca arabayı temizliyor du " Günaydın Salih amca " gülümseyerek selam vermiştim ki Salih amcanın kahkahasıyla afaladım. Niye gülüyordu ki şimdi!  dik dik baktığımı görünce kahkahası dindi " Sanada günaydın hayal" hala da kır kır gülüyor du. " Hayırdır Salih amca ! Bir şey mi oldu dedim . "Hayal kızım , sen herhalde saate bakmadın. Sana gün aymiş olabilir ama bize akşam oldu " diyip daha büyük bir kahkaha attı.
   
      Salih amcanın öle demesi üzerine telefonuma baktım , baktığım gibi gözlerim iricene açıldı. Çünki saat 16.40 tı.
   
     Ah! Hayır ya ! Bu gün öyle bir ders  programım vardı ki . Tam kütüphaneye doğru koşmaya başlıcaktım ,Salih amca beni durdurmaya çalıştı ama durmadım. Dursaydım beni kütüphaneye kendisi götürecekti ki ben bunu istemiyor dum. Çünkü şimdiye kadar hep tek gitim ve bundan sonrada hep öyle olacaktı .

  
Kütüphane yürüyerek bizim eve yarım saat ti ama ben koşarak 10 dk vardım . Tabi 10 dk varmamın sebebi de hızlı koşmam dı.
  
    Nefes ,nefese vardığım bu kütüphanede hemen bahçesinde boş bir yer bulup oturdum bir kaç dakika. Dinlendikten sonra  kantine doğru yürüdüm . Neyseki fazla sıra yoktu ,iki kişi önümdeydi. Sıra bana gelinceye kadar telefonumu aldım elime , uçak modundan çıkarıp internetimi açtım . Açtığım gibi bildirim yağmuruna tutuludum .

    Sıranın bana gelmesiyle sert bir kahve alıp kantinin en ucra köşesine gitip kahvemi içmeye başladım .

   Telefonumu tekrar dan elime aldım .
Okul gurupları na felan bakındım . Pek ilgimi çeken bir şey yoktu . Ama bir gurup ilgimi çekmişti o da bizim kız gurubumuzdu .

DeliMiNe😏😇

Aslı: illet şeyyyy.  Uyandın mı???

Ceren : Arkadaş kışta değiliz ki ayı gibi kış uykusuna yatsın ! Uyansana laaaaa!

Buket : Allah belanı vermeyesice , uyansana kızım! Program çok yoğun nasıl bitirmeyi düşünüyorsunnn.

Aslı: alooooooo!

Ceren : Hayalllllll!!!

Buket : Dilerim o test kitapların içinde boğulursun da, ayakların birbirine dolanıp düşersin de , yemek yiyemez hale gelirsinde , dişlerin kopasıca , uyansana laaaaaaaaaaa !

Ben : hahahahaha buket öle ölmem füze at..
Bunların ders çalıştığına emin miyiz sjsjsj . anında hepsi aktif .

Aslı : nerdesin la sen sabahtan beri  ?

Ben : geldim ben siz nerdesiniz ?

Ceren : kütüphanede ,her zaman ki yerimizde .

Ben : tamam geliyorum . İllet şeyler .
  
   Diyip telefonu kapatıp hemen onların olduğu yere hızlı adım larla gittim . Gittiğim gibi hiç konuşmadan ders çalışmaya başladım . Ah umarım bu programı bu gün bitiririm de rahatalarım .
   
    Saatler ilerledikçe kızlar tek tek kalkmaya başladılar . Ve ben yine saat dilimini unutmuştum .

     En son birinin beni kolumdan dürtmesiyle uyandım . Resmen ders çalışırken uyuya kalmışım . Güvenlikçi abinin beni uyandırmasıyla etrafıma bakındım ama hiç kimse yoktu . Dışarıya da baktım çoktan akşam olmuştu . Muhakkak annem aramıştır . Ama umursamadım . Telefonumu eşyalarımın hepsini çantama atıp kütüphaneden çıktım .

     
      Eve doğru yürümeye başladım . Yollar çok sessizdi ama ta ki bizim mahaleye girinceye kadar .
   

   Ne olduğunu anlamadım o kadar kalabalıklardı ki . Yakınlaştım ve yakınlaştıkça itfaiye yanan bir evi söndürmeye çalışıyordu . Hala da kimin evi olduğunu anlayamadım daha çok yaklaştım ve gördüğüm manzarayla neye uğradığını ve nasıl bir tepki vereceğimi algılayamadım.

      Çünkü yanan ev bizim EVDİ !

💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥
MERHABALAR !
     Umarım beğenmişsinizdir.
     Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle ☺️☺️☺️☺️☺️🤍🤍🤍🤍

Kara LekelerimΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα