AYZA NİL (Gerçek Aile)

2.Bölüm:Yolculuk

Selam her gün yeni bölüm atmaya çalışacağım ama sadece tatil diye böyle.

İyi okumalar

Hatırltma

    O da ağlamaya başlamıştı "Yapma Ayza'm lütfen bunu bana yapma" sahiplik eki getirmesiyle bir tokat daha attım "Ben artık senin Ayza'n değilim Ilgaz"

Hıçkırarak ağlamaya başlarken konuştu "A-ayza b-babanın adı adı Ayhan S-soyu Ayhan Soylu. Kocaelinde yaşıyor. A-annen ssen daha daha yeni doğduğunda seni de de allmı-ş ka-çmış" Hıçkırıkları arasında konuşmaya çalışıyordu.

A sırada güneşli havayı bulutlar sardı ve bende hıçkırarak ağlamaya başladım "M-mahvettin her şeyi. Neden bize bunu yaptın ki Ilgaz"

Ilgaz yalvarırcasına konuştu "Lütfen Ayza bari sana son kez sarılayım nolursun" tepki vermeden ağlamaya devam edince bana yaklaştı ve bir meleğe sarılır gibi kibarca kollarını bana doladı.

O gün iki genç saatlerce yağmurda sarılarak ağladılar.

Ağlayarak ayrıldık, yere çöküp bağırarak bitirdik...

---------------------------------------

    Korkak adımlarla eve girdim. Hava kararmıştı ve ben eve yeni dönüyordum. Bunun cezasının bana çok kötü patlıyacağını biliyordum. Ilgaz'la ne kadar öyle kaldık bilmiyordum. Ama bundan sonra her şeyin değişeceğini biliyordum.

    Babamı bulacaktım. Babam... Abim varmış belki kardeşim de vardır. Kocalende olduklarını ve soy isimlerinin Soylu olduğunu biliyordum. Ayza Nil Soylu çok yakışmıştı be.

    Arzu'nun onu artık annem olarak görmüyordum, sinirli sesi kulaklarımı doldurdu "Sen neredesin Ayza!?" kararlıydım. Bugün bana vurmayacaktı. Karşı çıkacaktım.

    Arzu karşıma dikildi "Sana sordum Ayza! Hem okuldan kaçmak ne demek!?" nasırlı elini bana vurmak için kaldırmıştı ki elini tuttum ve büktüm. Tiz bir çığlık atarak elini elimden kurtarırken sırıttım "Aa annecim unuttun mu beni sen yetiştirdin. Ben izin vermesem bana dokunabileceğini mi sanıyorsun sen?  Ben eski Ayza değilim. Ben o savunmasız küçük kız değilim Arzu Hanım!"

    Arzu'nun cevap vermesini beklemeden hızlı adımlarla odama çıktım. O cadı kadıya çok bile dayanmıştım. Sırf annem diye bana istediğini yaptırmak benim aptallığımdı.

    Sinirle elimi açıp kapatırken odamda dolapların arkasında gizli yerime girdim. Yani pek büyük bir yer değildi ama özel eşyalarım sığabiliyordu. Laptopuma sırıtarak baktım ve onu oradan kurtarır kurtarmaz yatağa çıktım.

    Google'ı açtım ve 'Soylu ailesi' yazdım. Görsellere girdiğimde karşıma Soylu Holing, Soylu Özel Koleji, Soylu Özel Hastanesi gibi bir sürü bina çıktı. Şaşırmamıştım Arzu'nun fakir biriyle evleneceğine inanmamıştım zaten.

    Biraz daha araştırdıktan sonra elinde sigara tutan bir adam gördüm. Adam çok yakışıklıydı yalnız. Fotoğrafın altında ki yazıyı görünce göz yaşlarımı tutamadım. 'Ayhan SOYLU Soylu Holdingin kurucusu' yazıyordu. 

    "Baba..." babam. Benim babamdı bu adam. Benim babam ölmemişti. Yaşıyordu. Benim yaralarımı saracak bir babam vardı benim. Beni sevecek bir baba. Sınav notum 100 olmayınca beni dövmeyecek 'bir dahakine düzeltirsin kızım' diyecek bir baba.

    Şirketlerinin adresini bir kağıda not aldım ve laptobu aldığım yere koydum. Yatağa ilerledim ve cenin pozisyonunu aldım. Beni sevecek bir ailem olacaktı. Hayallerime bile giremeyecek kadar güzel olan bu olay gerçek olmuştu.