Zatańczmy W Deszczu Naszych Uczuć

Rozdział 2 - Pojedyncze Krople

𝐍𝐢𝐜𝐡𝐨𝐥𝐚𝐬

Jest niedziela, a ja jedyne co robię od kilku godzin to oglądanie social mediów.

Wczoraj dostałem wiadomość od Rose, że Ashley boi się wyjść z domu bo nie chce mnie widzieć na oczy, a teraz siedzi w szpitalu, i okazało się że ma nadkruszoną kość czy coś.
Rodzice Rose którzy teraz mają ją w opiece, od razu pojechali z nią do szpitala, gdy tylko zobaczyli liczne siniaki na jej nosie, oraz trochę krwi.
Nie powiem, miałem ochotę do niej przyjechać powiedzieć jej w twarz, że nie było robić takich scen, bo i tak siedzi teraz na dupie w tej odurzająco białej sali, ale nie chciało mi się wychodzić.

***

Był już wieczór, i zmieniłem zdanie o pojechaniu do szpitala.
Szybko wsiadłem do auta, bo sam obiecałem, że dopilnuję by siedziała tam tyle ile ma siedzieć.
Powitała mnie Rosie siedząca na korytarzu obok sali Ashley.
- Co ty tutaj robisz? - Pyta zdziwiona ale ja tylko wzruszyłem ramionami po czym wszedłem do Ashley.
- Przyszedłem zobaczyć co u księżniczki. - Odpowiadam z uśmiechem pełnym irytacji.
- Czego?
- Pomyślałem że wpadnę, ale jeśli nie chcesz...
- Dobra zostań.
- Kiedy cię wypuszczą?
- A co cię to interesuje?
- Japierdolę Ley mów normalnie.
- A co po chińsku gadam? I co to za przezwisko. - Wzdycham na jej słowa a ona tylko przewraca oczami.
- Kiedy.
- Dzisiaj za godzinę. - Mówi.
- Wracasz z Rosie?
- Nie, ona czeka na tatę, musi ją szybko odebrać bo coś-tam-coś-tam, normalnie jechałabym z nimi ale muszę tutaj jeszcze siedzieć. - Znów przewróciła oczami i sięgnęła po książkę.
- Ja cię mogę podrzucić. - "I przy okazji wpierdolić do rowu - pomyślałem - a nie, szkoda mi auta"
- Spoko, pójdziesz mi do automatu?
- Jak chcesz żebym ci coś kupił to najpierw kasa, nie płacę za ciebie.
- Jezus masz. Weź mi snickersa.
- Mmm... Zdrowo.
Ashley przymknęła oczy, wzięła głęboki wdech i rękoma przybrała pozycję do medytacji. Uśmiechnąłem się do siebie.
- Tak, jestem na diecie i nie mogę jest nic oprócz gorących rzeczy. - Zażartowała nie otwierając oczy z całkowitym spokojem w głosie.
- Czyli mnie możesz zjeść - Puściłem jej oczko po czym wyślizgnąłem się z pokoju patrząc na to jak otwiera oczy ze złością.
Na korytarzu nie było Rosie, co świadczyło o tym że już pojechała. Idąc do automatu przeglądałem Instagrama. Nie bałem się, że zabłądzę, bo znałem ten szpital jak na wylot. Zawsze w sporcie dzieją się jakieś durne wypadki, i też często odpierałem stąd Liama gdy trochę przesadził z alkoholem, więc przez to że nie patrzyłem, wpadłem na kogoś. I jakby życie nie rzucało mi kłód pod nogi, oto zderzyć musiałem się akurat ze swoją byłą.
- Sorry. - "Dlaczego tu jesteś?" - już miałem zamiar to powiedzieć, ale nie chciałem żeby myślała że jestem nią jakkolwiek zainteresowany.
- Eee... - Zamyśliła się chwilę. - Spoko..?
Szybko odszedłem. Momentalnie zapomniałem po co miałem tu przyjść. Snickers dla Ashley. Okej.
Kupiłem co miałem i przyniosłem dziewczynie. Gdy siadałem na krześle w jej sali, poczułem brzęczenie telefonu. Dzwonił trener. Powodzenia.
- Umm.. Hej. - Przywitałem się niepewnie.
- Nicholas! Dzwoniłem do ciebie! Czemu nie odbierałeś?
- Chyba miałem wyciszony telefon, coś się stało?
- Co to za dziewczyna wczoraj?
- A nie wiem jakaś gówniara.
- Jakaś gówniara? A dlaczego jesteś teraz w szpitalu?
- Emm...
- Tak myślałem. - Zaśmiał się. - Podobno niezłą akcję z nią odwaliłeś.
- Nic ciekawego - przewróciłem oczami - muszę kończyć.
Nie czekając na odpowiedź rozłączyłem się. Trener był dla mnie jak tata, podczas gdy mój prawdziwy ojciec bardziej interesował się pieniędzmi. Jednak ta rozmowa wyjątkowo mnie irytowała.