Part~10 (Warning ⚠️)

Start from the beginning
                                    

''ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျွန်တော့ချစ်ဇနီးကိုထိန်းသိမ်းထားပေးလို့"

''ရှင်"

''ဘာရှင်လဲ ချစ်ရဲ့ ကိုကကျေးဇူးတင်နေတာလေ ချစ်လေးကိုခေါ်ထားပေးလို့"

''ဟုတ်ဦး ဒါနဲ့ အကို့ကိုနွယ်တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် အမေကြီးကိုလဲပြောပေးပါအုန်း နွယ့်အတွက်စိတ်မပူပါနဲ့‌လို့"

''ဟုတ်အားရင်အိမ်လဲလာလည်အုန်းနော်ညီမ"

''ဘာလို့လာ..."

''ဟုတ်ဟုတ် လာလည်ပါမယ်"
ခွန်းသထွက်သွားတာနဲ့ နွယ့်လက်မောင်းကိုဆက်အာဏာကျစ်ကျစ်ကိုင်ကာ

''မင်းတော်တော်ပျော်နေလား ငါပြောနေတာကိုဖြတ်ပြီးဘာလို့ပြောတာလဲ"

''ဦးဆက်ပြောတာရိုင်းရာကျမှာစိုးလို့နွယ်၀င်ပြောတာလေ"

''မင်းလင်မို့လို့မင်းကနာနေတာလား"

''ဟုတ်တယ် နွယ့်လင်အဲ့ဒါနွယ့်လင် ကျေနပ်ပြီလား"

''မင်း...မင်းကွာ! လာခဲ့စမ်း မင်းလင်ဘယ်သူလဲသိအောင်ပြရမယ်"
ခပ်မြန်မြန်ဘဲဖြေလိုက်သောနွယ့်စကားကြောင့် ဆက်အာဏာအလွန်သ၀န်တိုသွားကာ

''ဦးဆက်ဘာလုပ်မလို့လဲ အား လွတ်နော်"
ခါးသေးသေးလေးအားကောက်ချီလိုက်ကာအခန်းထဲသို့ခက်သွက်သွက်လျောက်လိုက်သည်။

ကုတင်ပေါ်သို့မညှာမတာပင်စောင့်ချကာ နွယ့်ကိုယ်ပေါ်သို့အုပ်မိုးလိုက်သည်။

''ဘာလုပ်ဖို့ခေါ်လာတာလဲ ဦးဆက် ဖယ်နွယ်အိမ်အလုပ်လုပ်ရအုန်းမယ်"

''အိမ်အကူတွေအပြည့်ရှိပြီးသားမင်းကဘာလုပ်ချင်သေး
တာလဲ?"

''မင်းကငါ့မယားကလွဲလို့လုပ်စရာဘာမှမရှိဘူး"

''ရှင်"

''မရှင်နဲ့ ပြွတစ်"

''ဟာ ဘာလုပ်တာလဲဦးဆက်"

''ဘာလဲမင်းကကြောက်နေတာ‌လားဒီအခြေနေက ခဏခဏမင်းကြုံနေရတာဘဲ"

''ဦးဆက် မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့အသက်နဲ့မလိုက်အောင်စော်ကားခံရတာကိုမကြောက်သင့်ဘူးလို့ထင်တာလား"

𝐀 𝐌𝐨𝐧𝐞 𝐂𝐡𝐨 𝐂𝐡𝐨 - အမုန်းချိုချိုWhere stories live. Discover now