Bundan çok uzun zaman önce, dünyalar yeni ayrılmaya başladığında iki krallık arasında savaş başladı. Kaos her yerdeydi. Anne yıkımın olmasına izin verdi. Karanlık -Erebos varlıkları- taraf kazandı, aydınlıklar -Elysum varlıkları- öldürüldü. O zamand...
"Seçimlerimiz, yaptığımız kararların geleceğimize ve başkalarının hayatlarına etkisini belirtir. Her kararımız, bir sonraki olayları etkilemede bir kelebek etkisi oluşturabilir. Çok küçük şeyler bile büyük değişikliklere yol açabilir."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Botlarımın kısa topuğu attığım her adımda Frost'un taş yollarında tok sesler çıkarıyordu. Kapüşonumu gözlerimin üstüne kadar çekmiştim. Yağmur yağıyordu ve havada ağır bir bıkkınlık ve karamsarlık vardı. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Bu akşam Frost'taki ikinci gecemdi daha.
Bildiğim tek yere, kütüphaneye gittim. Kütüphaneye girer girmez eski kitapların kokusu ve sıcak kolların sarılmasıyla hissedilen bir rahatlama etrafımı sardı. Tarih bölümüne yürüdüm. Almadan gittiğim isimsiz kitap hala yerinde duruyordu. Eğildim ve isimsiz kitabı olduğu yerden aldım.
Kapağını açtım ve sayfalarını çevirdim. Boştu.
"Kitabını kullan, seçilmiş." Turuncu kafanın sesi zihnimde yankılandı. Hala adını bilmiyordum. Öğrenmeye tenezzül bile etmemiştim çünkü her konuştuğumuzda kelimelerin altında gizli anlamlar saklıyordu ve bende her defasında onları zihnimde çözmeye çalışıyordum.
Belki de sözlerinde o kadar da derin bir anlam yoktu. Belki de ben her şeyi en küçük ayrıntısına kadar incelediğim için bir sonuca varamıyordum. Belki de resmin hepsine bakmalıydım ve küçük ayrıntılarına ihtiyaç duydukça bakmalıydım.
"Bazen aradığımız şey beklenmedik yerlerde gizlidir." demişti Damon. Beklenmedik yerler neresiydi ki? Bazen aradığımız şeyin beklenmedik yerlerde gizlendiğini kabul etmenin ne kadar zor olduğunun farkındaydım. Çünkü bunun bir anlamı vardı ve bu anlam aramaya devam etmekti. O yüzden, biraz zaman ve çaba harcadığımda, hayatımda gerçekten ne aradığımı bulacağımı umuyorum.
Kanımı akıtmamı sağlayacak bir şey bulmakla başladım. Sivri uçlu bir şey bulmam çok uzun sürmedi çünkü aklıma kolyemin ucunun sivri olduğu geldi. Kolyemi boynumdan çıkarmamıştım. Damon'un bu kolyeyi iyi bir amaçla verdiğini biliyordum ve bu yüzden onu boynumda tutacaktım en azından tam olarak ne işe yaradığını öğrenene kadar.
Kolyemin sivri ucuyla sol eliminin akıl çizgisi boyunca kestim. Kan akmasını sağlayacak kadar derin kesmek için baskı uyguladım. Bu canımı yaktı ama sesimi çıkarmadım. Avuç içimden akan kanların damla damla kitabın boş sayfasına düşmesini izledim.
Bütün bunları yapmadan önce kütüphanenin üst katlarında boş ve karanlık bir köşe buldum. Elimi kesip kanımı bir kitaba akıttığımı gören birinin beni çok aklı yerinde biri olduğumu düşünmesini beklemek aptallık olurdu.
Üstünde kanımın damlalar şeklinde duran kitabın boş sayfasına baktım. Ve sonra kanım yavaşça yok oldu ve sayfanın başında yazılar belirmeye başladı.
