"මගෙ අත අරින්න......"
"මොකද සුදු බබෝ මේ රතු වෙලා......"
"කිව්වම මගෙ අත අත් අරින්න බෙබි හාමු!!"
"මොකද තමුසෙගෙ සද්දේ ආහ්..... මන් කවුද කියලා දැන දැනම මටම කැ ගහනවද තමුසෙ......"
"ඔයා වලව්වේ බෙබි හාමු කියලා මන් හොදටම දන්නවා...... හැබැයි හිතුන හිතුන වෙලාවට මාව මෙහෙම අල්ලන්න අඅයිතියක් ඔයාට නැ..... ඉතින් කරුණාකරලා ඔය අත ගන්නවා......"
"තමුසේ!!!"
සිතුක තමන්ට සැරින් කතා කරපු නිසා තරහා ගියපු බෙබි හාමු, සිතුකගේ අතින් ඇදලා ගත්ත පාර සිතුක අතේ තිබ්බ මල් දාපු මල්ලත් අත ඇරිලා කෙලින්ම නතර උනේ බෙබි හාමුගෙ පපුවේ වැදිලා, එ වෙලාවෙම සිතුකගෙ ඉන වටේ අත් දලා සිතුකව තමන්ගෙ ඇගට ලන් කර ගත්ත බෙබි හාමු. තමන්ගෙ තරහා නැති කර ගත්තෙ සිතුකගේ බෙල්ලට පහත් වෙලා හයියෙන් හපලා,
( චටාස් )
"තමූසේ!!! තමුසෙ එහෙනම් මට ගැහුවා....."
"ඔව් ගැහුවා තමා යකෝ...... බෙබි හාමු මේ.... තමුසෙ හාමු කෙනෙක් උන පලියට තමුසෙට හිතෙන හිතෙන එක කරන්න පුළුවන් කියලා හිතන්න එපා.... දැන් තමුසෙ මේ කරපු දේ මහම මහා වනචර වැඩක් ඔයි..... ඔයා රට ගිහින් නටපු නාඩගම් මේ මන් එක්ක නටන්න එන්න එපා බෙබි හාමු...."
තව වචනයක්වත් බෙබි හාමුට කියන්න ඉඩ දුන්නෙ නැති සිතුක මල් ටිකත් අරන් ඉක්මනට ගෙදරට එන්න ආවා. සිතුක යන දිහා රතු උන ඇස් වලින් බෙබි හාමු බලන් හිටියේ ගොඩක් ලොකු කෙන්තියකින්, මොකද මේ එයා කෙනෙක්ගෙන් කමකම්මුල් පාරක් කාපු සහ ප්‍රතික්ෂේප උන පලවෙනි වතාව, මොකද බෙබි හාමු රට ඉන්න කාලේ උනත් එයාට කොල්ලො කෙල්ලො දෙගොල්ලොන්ගෙම ආර්ශනය හම්බුනා එත් මේ පලවෙනි වතාව කෙනෙක් එයාව ගනන් ගත්තේ නැතිව ගිය, එකත් තමන්ම බලෙන් ලගට ගන්න හදපු කෙනෙක්,
"ඔයා එක්ක මන් නටලා පෙන්නන්නම්කෝ සුදු බබෝ....."
සෙල්ලක්කාර හිනාවකින් සිතුක දිහා බලම් කියපු බෙබි හාමු ආපහු කාර් එකට නැගලා වලව්වට ගියා, සිතුක ගෙදර ආවේ බෙබි හාමුට හිතින් දෙස් තියන ගමන්, ගෙට්ටුවත් හෙන ගහන්න වගෙ ඇරන් සිතුක ගෙදරට ආවේ දහ දෙනෙක්ට ගහන්න යනවා වගෙ, මිදුලට වෙලා වෙලෙන්න දාපු කහ ටික තුනි කර කර හිටපු වෙද හාමිනේත් ඇත ඉදන් සිතුක මේ එන විදිහ බලන් හිටියා,
07. කොටස
Start from the beginning
